شکل پنهان و خاموش بیخانمانی در آمریکا
خبرگزاری میزان – آمریکا در سالهای اخیر به شکل گسترده و روزافزونی از بحران بیخانمانی دستوپنجه نرم میکند که به نظر میرسد این بحران در حال خارج شدن از کنترل است.
بیخانمانها در آمریکا معمولا از آسیبپذیرترین افراد هستند و به جوامعی تعلق دارند که از پیش به حاشیه رانده شدهاند؛ آنها همچنین برای تامین نیازهای روزمره خود تلاشهای بیحاصلی میکنند و همزمان با تبعیض و آزار و اذیت نیز مواجه میشوند.
تاریخچه بیخانمانی در آمریکا
بیخانمانی در آمریکا ریشه در دوران ابتدایی استعمار در این کشور دارد؛ در عین حال بیخانمانی مدرن در آمریکا معضلی است که از رکورد اقتصادی افزایش یافت.
رابطه میان رشد شهرها با افزایش بیخانمانی در آمریکا موضوعی قابل توجه است؛ دستمزدهای پایین و هزینههای بالای زندگی به تدریج یافتن مکانهایی برای زندگی را در شهرها آمریکا دشوارتر کرد؛ آنچه بر وخامت این شرایط افزود، پیامدهای رکود اقتصادی بزرگ در آمریکا بود.
پس از رکورد بزرگ در آمریکا، بسیاری از آمریکاییهایی که نیاز مبرم به اشتغال داشتند، چارهای جز به روی آوردن مشاغل کم درآمد نداشتند؛ کاهش برنامههای حمایتی اجتماعی دولتی در پی رکود بزرگ در آمریکا به نوبه خود ناامنی مسکن را در این کشور تشدید کرد.
رویکردهای جذب سرمایهگذاران ثروتمند و ساکنان با درآمد بالا به مراکز شهری به نوبه خود به آواره شدن خانوادههای کمدرآمد و بیرون رانده شدن آنها از خانههایشان شد.
چنین رویکردهایی به شکل نامتناسبی بر رنگینپوستان آمریکایی تاثیر سوء گذاشته و آنها را به جوامع حاشیهای راند تا طعمه چرخه بیپایان فقر و انحطاط شوند.
بررسی بیخانمانی مدرن در آمریکا نشان میدهد که سهم جمعیت جوان از این معضل در حال افزایش است؛ در عین حال، سهم کهنهسربازان از بیخانمانی در آمریکا به تدریج در حال رشد است.
نگرش جامعه آمریکا به بیخانمانها
اگرچه نگاه به افراد بیخانمان در آمریکا منفی است، اما رشد کنترلناپذیر آن سبب شده تا برخی از بیخانمانی در آمریکا بهعنوان یک فرهنگ یاد کرده و آن را انتخابی آگاهانه از سوی بیخانمانها بدانند.
چنین رویکردی با هدف کاهش سهم دولت و نهادهای مسئول در افزایش بیسابقه بیخانمانی در این کشور مطرح میشوند.
بیخانمانها در آمریکا با برچسبهای منفی و ناخوشایندی از جمله برچسبهای اجتماعی و فرهنگی مواجه هستند.
برچسبهای اجتماعی به آزار و اذیت بیخانمانها از سوی نهادها، سیستمها و افراد و برچسبهای فرهنگی به سرزنش بیخانمانها از سوی دوستان، اعضای خانواده و موسسههای مذهبی و فرهنگی منجر میشود.
آنها همچنین با برچسبهایی مانند تنبل بودن، اعتیاد به مواد مخدر، جنایتکار یا مشکوک بودن نیز مواجه هستند.
از سوی دیگر افراد بیخانمان در آمریکا همواره با نگاههای خشونتبار و آزار و اذیت مواجه هستند و سازمانهای مجری قانون در آمریکا نیز شرایط را برای آنان دشوارتر میکنند.
بررسیها نشان میدهند که به موازات رشد بحران بیخانمانی در آمریکا، واکنشهای نهادهای مجری قانون علیه آنها شدیدتر میشود؛ در سالها اخیر شماری از بی خانمانها به دست ماموران پلیس بازداشت یا حتی کشته شدهاند؛ اگرچه تصاویر مربوط به این حوادث وجود دارد، اما افسران دخیل در این ماجراها با کمترین مسئولیت یا مجازات قانونی مواجه شدهاند.
پلیس در آمریکا به کرات به اردوگاههای بیخانمانها یورش میبرد.
این در حالی است که افراد بیخانمان به دلیل واقعیتهای بیخانمانی و دسترسی نداشتن به حقوق اساسی انسانی، در معرض خطر ابتلا به مسائل بهداشت روان هستند.
پاسخ قانونی به بیخانمانی در آمریکا
پاسخ قانونی به بیخانمانی در آمریکا نه تنها دلچسب نیست بلکه تا حد زیادی خصمانه و غیرانسانی نیز است.
در حالی که شمار بیخانمانها در آمریکا در مسیر افزایشی قرار دارد، قوانین این کشور در مسیر جرمانگاری بیخانمانی حرکت میکنند.
در برخی از ایالتها و شهرهای آمریکا بیخانمانی کاملا غیرقانونی اعلام شده و اردوگاههای افراد بیخانمان بهشدت محدود شدهاند.
تاثیر کرونا بر بحران بیخانمانی در آمریکا
شیوع بیماری کرونا همان طور که جوامع و اقشار مختلف را در آمریکا تحت تاثیر قرار داد، تاثیرهای نیز بر بیخانمانها داشت.
شیوع کرونا به شکلی ویژه به قربانی شدن بیخانمانها که دسترسی محدود به امکانات بهداشتی دارند، منجر شد.
آنها در حالی به دلیل زندگی در خیابانها غالبا دچار نقص ایمنی و در معرض بالایی از خطر ابتلا به کرونا قرار داشتند که به همین دلیل نمیتوانستند پس از ابتلا در قرنطینه قرار گرفته و درمان شوند.
انکار بحران بیخانمانی
در حالی که بحران بیخانمانی در آمریکا در مسیر رشد روزافزون قرار دارد، تلاشهایی برای انکار بحران بیخانمانی صورت میگیرد.
روایتهای مبنی بر تعریف بحران بیخانمانی بهعنوان یک فرهنگ در آمریکا که با تلاش رفع مسئولیت در برابر این بحران مطرح میشوند، به خشم و ناراحتی بسیاری از بیخانمانها منجر شده است.
بسیاری از آمریکاییها بر این باورند که چنین روایتهایی، فرار از بهبود و تلاش برای حل بحرانی است که در سراسر کشور در حال گسترش است.
شکل پنهانی بیخانمانی در آمریکا
کارشناسان میگویند که شکل پنهان و خاموشی از بیخانمانی در آمریکا وجود دارد که پیامدهای بیشتری نسبت به بیخانمانی آشکار دارد.
قربانیان این شکل از بیخانمانی عمدتا زنان و کودکانی هستند که برای فرار از خشونت خانگی در اقامتگاهها و سرپناههای ویژه قربانیان خشونت خانگی زندگی میکنند.
یکی دیگر از اقشار مبتلا به بیخانمانی پنهان، افرادی هستند که به دلیل بحران مسکن از اقامتگاههای دولتی استفاده میکنند.
شیکاگو در میان شهرهای آمریکایی در صدر بحران بیخانمانی خاموش قرار دارد.
جمعیت بیخانمان در آمریکا
بیخانمانی در آمریکا در یک دهه گذشته به شکل آشکاری بدتر شده است.
در سال ۲۰۱۹ بهصورت میانگین دستکم ۳.۷ میلیون آمریکایی هر شب در خیابانهای میخوابیدند؛ این رقم معادل یک درصد جمعیت آمریکا است.
همه ایالتها و شهرهای آمریکا با گسترش بحران بیخانمانی مواجه هستند، فقط درجه این بحران برای آنها یکسان نیست.
بهعنوان مثال، کالیفرنیا به شکلی جدی و اضطراری با بحران بیخانمانی مواجه است؛ حدود ۳۰ درصد جمعیت بیخانمان آمریکا در کالیفرنیا زندگی میکنند؛ این در حالی است که ۱۲ درصد جمعیت آمریکا در این شهر زندگی میکنند.
عمده جمعیت بیخانمانها در آمریکا چه کسانی هستند؟
بررسیها نشان میدهد که اسپانیاییها و آمریکاییهای لاتین تبار، سرخپوستان آمریکایی، بومیان آلاسکا و سیاهپوستان آمریکایی بخش عمدهای از جمعیت بیخانمانها را در آمریکا تشکیل میدهند.
مهمترین دلیل سهم بالای این افراد از بیخانمانی، سهم بالای آنها از جمعیت فقیر در آمریکا است.
بومیان آمریکایی در حالی ۱۲ درصد از جمعیت بیخانمان این کشور را تشکیل میدهند که سهم آنها از جمعیت کل این کشور حدود یک درصد است.
گزارشهای تهیه شده در سال ۲۰۲۳ نشان میدهند که تعداد بیخانمانهای اسپانیایی و لاتین تبار در آمریکا ۲ برابر شده است.
کودکان، نوجوانان و جوانان آمریکایی نیز سهم نامتناسبی از جمعیت بیخانمان در این کشور دارند.
انتهای پیام/