جنگ رژیم صهیونیستی با حقیقت در فلسطین

خبرگزاری میزان - تعداد شهدای غزه از مرز ۱۱ هزار نفر فراتر رفته و خشونت‌های ضد فلسطینی در قالب جنایت‌های نفرت‌انگیز به خاک آمریکا راه یافته است.

رئیس جمهور آمریکا، رژیم صهیونیستی و رسانه‌های آمریکا حتی با جعل، تکرار طوطی‌وار و تقویت تبلیغات تایید نشده – اغلب اسلام‌هراسانه – رابطه متقابلی برقرار کرده‎اند.

جنگ دوجانبه فلسطینی‌ها

در حال حاضر فلسطینی‌ها درگیر جنگی دوجانبه هستند؛ یکی در میدان نبرد و دیگری در رسانه‌ها؛ اگرچه این درگیری اخیر است، اما از سال ۱۹۴۸ با تأسیس رژیم صهیونیستی شروع شد.

متأسفانه برای فلسطینی‌ها، بررسی حقایق برای مخالفت با روایت‌هایی که از مدت‌ها قبل از سال ۱۹۴۸ و خشونت‌های این ماه گذشته سرچشمه می‌گیرد، کافی نیست.

اطلاعات نادرست علیه فلسطین در رسانه‌های جریان اصلی

بسیاری از رسانه‌های جریان اصلی مانند نیویورک تایمز، سی‌ان‌ان و رویترز اطلاعات نادرست در رسانه‌های اجتماعی که فلسطینیان را هدف قرار می‌دهد پوشش داده‌اند و از قضا، بسیاری از این رسانه‌ها به همان اندازه مقصر هستند.

حتی ارتش رژیم صهیونیستی نیز نتوانست ادعا‌های تجاوز جمعی که از سوی جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا، نتانیاهو نخست وزیر این رژیم و چندین خبرگزاری مطرح شد را تایید کند.

برای بیننده‌ای که از این موضوع آگاه است، ادعا‌هایی که اکنون پس گرفته شده درباره سر بریدن ۴۰ کودک از سوی حماس، کمپین‌های بی‌ملاحظه اطلاعات غلط را به نمایش می‌گذارد که هیچ پشتوانه یا نمونه قبلی ندارند. 

چنین ادعا‌های غیرواقعی تنها در جامعه‌ای قابل باور است که قرن‌هاست برای آن آماده شده است؛ همچنین معادل‌سازی نادرستی ایجاد می‌کند. 

به همین ترتیب، ادعا‌های اخیر صهیونیست‌ها مبنی بر اینکه فلسطینی‌ها نوزادان صهیونیست را زنده به قتل می‌رسانند، تنها خاطرات قتل‌عام دیر یاسین را به وجود می‌آورد که طبق گزارش‌ها، یک پسربچه فلسطینی از سوی سربازان صهیونیست در تنور انداخته شد، بدون هیچ مورد شناخته شده‌ای از مبارزان فلسطینی که قبلاً این کار را انجام داده باشند و یا هیچ تصویر یا تأییدی وجود نداشته باشد.

خطر اخبار جعلی برای فلسطینیان

هر ادعای نادرستی در مورد مقاومت فلسطین، فلسطینی‌ها را چه در فلسطین و چه در دیگر مناطق در معرض خطر قرار می‌دهد. اگر قلم واقعا از شمشیر قدرتمندتر است، پس صفحه کلید روزنامه‎نگاران غربی بمب است؛ حداقل این امر آمریکا را بیشتر جسور می‌کند تا چشم خود را بر بمباران غزه از سوی رژیم صهیونیستی ببندد.

هیچ زبان بی‌طرفی در اراضی اشغالی وجود ندارد؛ هر کلمه باید عمدی و معنی‌دار باشد؛ درگیری در مقابل اشغال، عرب در مقابل فلسطین و تروریست در مقابل مبارز آزادی، هر کدام معانی متفاوتی دارند. 

آن‌ها ظلم را یا برجسته یا آن را مبهم می‌کنند، آن‌ها می‌توانند منحصر به فرد بودن و حاکمیت فلسطینی‌ها را به نمایش بگذارند یا آن‌ها را با یک موضوع بزرگتر جمع کنند و در عین حال ساختار‌های قدرت استعماری را نادرست معرفی کنند.

آزادی فلسطین جایگاه منحصر به فردی در محافل سیاسی مترقی و حقوق بشر دارد. این به خاطر «یهودستیزی» نیست، برخلاف تهمت صهیونیستی، یا حتی به این دلیل که وحشیانه‌ترین درگیری است.

به این دلیل است که فلسطینی‌ها نوع منحصر به فردی از خشونت را تجربه می‌کنند؛ این یکی از واضح‌ترین موارد آپارتاید و استعمار شهرک‌نشینان در دوران مدرن است. لحظه‌ای که این واقعیت از بین می‌رود، لحظه‌ای است که انتظار می‌رود فلسطینی‌ها حداقل بخشی از سرزمین اجدادی خود را به شهرک‌نشینان صهیونیست واگذار کنند.

آسیب گزارش‌های نادرست مدت‌ها پس از بازپس‌گیری تیتر‌های نادرست باقی می‌ماند؛ سران غربی خواستار کمک‌های نظامی بیشتر به رژیم صهیونیستی هستند، برخی افکار عمومی از آن حمایت می‌کنند و دموکراسی به دلیل ادعا‌های دروغینی که هرگز شایستگی نداشتند، از بین رفته است و فلسطینی‌ها مقهور جنایت علیه بشریت هستند که تنها با انسان‌زدایی آن‌ها قابل توجیه می‌شود.

در مورد فلسطین، جنگ با حقایق را نمی‌توان تنها از طریق بررسی واقعیت به دست آورد، زیرا رسانه‌های جریان اصلی و حتی رئیس جمهور آمریکا از موضع قلدری برای تکرار دروغ‌های آشکار استفاده می‌کنند.

رئیس‌جمهور آمریکا به‎طور زنده در تلویزیون در مورد دیدن عکس‌هایی از سر بریدن کودکان با چشمان خود دروغ گفت، اما ساعاتی بعد اظهارات خود را پس گرفت. اهمیت این امر را نمی‌توان دست کم گرفت؛ چه عمدی باشد و چه تصادفی، نتیجه یکسان است؛ نسل‌کشی فلسطینیان و فساد رسانه‌های آمریکا.

پس از آن بایدن به‌طور بی‌‎اساس وزارت بهداشت فلسطین در غزه را به دروغگویی در مورد تعداد فلسطینی‌های شهید و همچنین فلسطینی‌ها را به بمباران بیمارستان‌های خود بدون هیچ مدرک روشنی متهم کرد.

جنگ با حقایق را تنها می‌توان از طریق روایت‌های نادرست پیروز کرد؛ از بخت بد فلسطینی‌ها، این روایت‎ها چنان عمیق در روان فرهنگی آمریکا جا افتاده که خبرنگاران حاضرند بدون تأیید آن‌ها را تکرار کنند.

انتهای پیام/