پرونده‌های پنهان مرگ زندانیان در پنسیلوانیا

خبرگزاری میزان - «جف لاگروتریا» و «تینا تالوتا» ۳۰ دقیقه منتظر ماندند تا پزشکان به آن‌ها اجازه دهند وارد اتاق بیمارستانی شوند که «آنتونی تالوتا»، پسر عموی آن‌ها در آن بستری بود و به سختی نفس می‌کشید.

«تالوتا» در یک مرکز مردان مبتلا به ناتوانی‌های ذهنی و روانی زندگی می‌کرد که پس از درگیری، به شدت مصدوم شده و به بیمارستان منتقل شد؛ تالوتا در سپتامبر ۲۰۲۲ به بیمارستان و سپس به زندان شهر «آلگنی» در ایالت پنسیلوانیا منتقل شد.

۱۱ روز بعد، به خانواده وی چیزی در مورد آنچه که تالوتا را به بیمارستان کشاند، اینکه این دومین بستری شدن او در بیمارستان در طول مدت کوتاهی بعد از حبس بود یا اینکه او به دلیل عفونت در پایش تحت درمان قرار گرفته بود، گفته نشد.

در نهایت این زندانی آمریکایی در بیمارستان جان خود را از دست داد و تالوتا یکی از ۱۷ نفری بود که در زمان حبس از مارس ۲۰۲۰ تا سپتامبر ۲۰۲۲ در زندان‌های پنسیلوانیا جان باختند و مرگ آنها آشکار شد.

فقدان گزارش‌دهی مرگ زندانیان در پنسیلوانیا

داستان «تالوتا» شامل بسیاری از مواردی است که ممکن است در زندان‌های پنسیلوانیا رخ دهد؛ مرگ او به وزارت دادگستری یا اداره زندان‌های پنسیلوانیا گزارش نشد.

فقدان گزارش از سوی زندان‌های پنسیلوانیا گسترده است؛ موسسه روزنامه‌نگاری غیردولتی «پیتسبورگ» یک تحقیق ۶ ماهه را برای ایجاد نخستین پایگاه داده جامع از چنین مرگ‌هایی در پنسیلوانیا انجام داد.

این تحقیقات سال گذشته دستکم ۶۵ مورد مرگ در بازداشتگاه را در سراسر پنسیلوانیا شناسایی کرد که تنها حدود ۴۰ مورد از آن‌ها بر اساس نیاز گزارش شده است.
برخی از زندان‌های پنسیلوانیا با آزاد کردن زندانیان قبل از مرگ، الزام به گزارش مرگ و میر را دور می‌زنند؛ برخی از مراکز پزشکی قانونی از ارائه اسامی افرادی که در هنگام بازداشت در زندان‌های محلی جان خود را از دست داده‌اند، با وجود قانون ایالتی برای گزارش‌دهی، از گزارش دادن مرگ خودداری می‌کنند.

اکثر افرادی که در زندان‌های پنسیلوانیا نگهداری می‌شوند به جرمی محکوم نشده و در انتظار محاکمه هستند.

جزئیات ارائه شده در سوابق کالبد شکافی نیز براساس شهر متفاوت است و برخی از سوابق مرگ به دست آمده در جریان تحقیقات فاقد اطلاعات حیاتی بودند.

آن‌ها به عنوان مثال در مورد «تالوتا» اشاره نکردند که او در بازداشت جان خود را از دست داده است، در گزارش او همچنین غفلت شد که او را در بخش سلامت روان زندان پیدا کردند و سپس به بیمارستان منتقل کردند.

این تحقیقات ده‌ها مرگ را نشان داد که به درستی در سراسر پنسیلوانیا گزارش نشده بودند، اما به دلیل نقص در سیستم، ممکن است تعداد بیشتری نیز وجود داشته باشد؛ هیچ چیزی برای اطمینان از شمارش این مرگ و میر‌ها یا حتی بررسی آن‌ها وجود ندارد.

مشکل فقدان گزارش مرگ زندانیان در سراسر آمریکا

مشکل عدم گزارش مرگ زندانیان در زندان فراتر از پنسیلوانیاست؛ مرگ و میر در زندان‌ها در سراسر آمریکا مشمول همان گزارش‌های تصادفی و عدم پاسخگویی است.

«جی آرونسون»، یکی از نویسندگان کتاب «مرگ در بازداشت؛ چگونه آمریکا حقیقت را نادیده می‌گیرد و چه کاری می‌توانیم در مورد آن انجام دهیم»، می‌نویسد: ما تعهد اخلاقی و قانونی داریم که هر مرگ در بازداشت را مستندسازی و درباره آن تحقیق کنیم تا به شأن و منزلت فردی که می‌میرد، بپردازیم، استراتژی‌ها و سیاست‌هایی را برای به حداقل رساندن مرگ‌های آینده در بازداشت توسعه دهیم و افراد را مسئول بدانیم.

خانواده «تالوتا» در ماه اکتبر گذشته شکایتی فدرال ارائه و اعلام کردند که پزشکان و کادر پزشکی در زندان آلگنی مراقبت‌های غیر استانداردی ارائه کرده‌اند.

گزارش‌ها حاکی از آن است که تیم پزشکی بسیاری از سوابق پزشکی را از بین برده و اطلاعاتی درباره این زندانی پس از مرگ وجود نداشته است.

مؤسسه روزنامه‌نگاری پیتسبورگ برای نخستین بار از مرگ تالوتا بلافاصله پس از وقوع آن مطلع شد که منابع ناشناس شاغل در زندان گفتند تالوتا قبل از مرگ از بازداشت آزاد شده بود.

رسیدن به حقیقت در مرگ‌های زندان در آمریکا بسیار پرهزینه است و بسیاری از خانواده‌ها منابع لازم برای استخدام وکیل را ندارند تا بدانند چه بر سر عزیزانشان آمده است؛ این بدان معناست که مردم آمریکا نمی‌توانند حقیقت را دریابند.

از ۶۵ مرگ شناخته شده در زندان در پنسیلوانیا در سال ۲۰۲۲، ۱۴ مورد از سوی پزشکی قانونی یا بازرسان پزشکی «طبیعی» تشخیص داده شدند، اما این تصمیم ممکن است کل داستان چگونگی مرگ یک نفر را بیان نکند.

انتهای پیام/