اتحاد افق فرهنگی مسلمانان در غزه

محمدرضا فارسیان، دکترای فقه و حقوق و مدرس دانشگاه در یادداشتی با عنوان «غزه را می‌شناسم؛ اتحاد افق فرهنگی مسلمانان در غزه» برای خبرگزاری میزان نوشت:

پیش از آنکه از غزه بگویم، از انسانیت می‌گویم؛ انسانیتی که بزرگ‌ترین حق است و همه ما به آن باور داریم؛ انسانیتی که مرز نمی‌شناسد، نژاد نمی‌شناسد و سرزمینی برای آن قابل تصور نیست؛ انسانیتی که برای ترمیم چهره آن در جهان پِرهیاهوی کنونی باید کوشید، باید از نو شروع کرد و باید از نو ساخت؛ آری، باید جهان را دوباره بسازیم و زین سبب «حقوق»، این دانش ضابطه‌مند کردن عالم، باری گران را بر دوش می‌کشد؛ باری گران که فقط یک مقصد برای آن قابل تصور است: «انسانیت».

انسانیت امروز در گوشه‌ای از جهان که غزه می‌خوانیمش در حال ذبح شدن و دست و پا زدن است؛ کودکان و مادران در زیر آوار‌ها گرفتارند، مردمان برای بیرون کشیدن جنازه عزیزانشان پنجه در پنجه، با گرگ شوم‌سیرت روزگار می‌جنگند و شیپور‌های رسانه‌ای امپریالیسم در حال غوغا کردن، برای محو کردن صدای آن عزیزان: صدای انسانیت؛ «الغزه هی صوت العداله الإنسانیه».

غزه را می‌شناسم، شهری زیبا در کرانه دریای مدیترانه و در میانه مصر و شام. همان شهری که پیامبر (ص) آن را از شدت زیبایی به‌عنوان یکی از دو عروس زیبای شهر‌های عرب در آن زمان نام برده‌اند؛ غزه را می‌شناسم و با آن پیوندی دیرینه دارم؛ پیوندی ناگسستنی از جنس آنچه رشته دوست‌داشتن‌های قلبم به آن وابسته است؛ پیوندی که از آن به حقوق فرهنگی فراموش‌شده یاد می‌کنم تا خودمان را دریابیم و بدانیم در کجای تاریخ این جهان ایستاده‌ایم؛ آری، شهر غزه محل پیوندی ناگسستنی برای همه ما مسلمانان است؛ این شهر، عزیزی گرانمایه را در میان خود دارد.

جناب «هاشم بن عبد مناف»، جدّ اعلای پیامبر گرامی اسلام (ص) که هاشمیان همه از ذُراری پِر برکت او محسوب می‌شوند؛ او که در سفری تجاری در این شهر از دنیا رفت و خدا مزار او را به‌مثابه حجتی برای تقریب فرهنگی میان امت در این روزگار قرار داد؛ بی‌سبب نیست که مردمان آن دیار ارادتی عجیب به پیامبر (ص) و خاندان طاهرینش دارند و به همین دلیل در متون عربی، غزه را «غزه‌هاشم» هم نامیده‌اند.

غزه را می‌شناسم، شهری که محل تولد سلیمان نبی است و دارای قدمتی به پهنای تاریخ ادیان است؛ شهری که نه تنها برای ما، بلکه برای برادران اهل سنت و به‌ویژه شافعی مذهب‌های ما نیز عزیز است؛ چرا که آنجا دیار و مولد محمدبن‌ادریس شافعی یکی از امامان چهارگانه اهل‌تسنن است؛ علاوه بر آن بسیاری از افراد برجسته دیگر مذاهب اسلامی همچون «الشیخ شمس‌الدین محمد بن عمران الغزی الحنفی» و بسیاری دیگر از بزرگان نیز در آن دیار می‌زیسته‌اند؛ این شهر آن قدر در قدمت تاریخی خود پر سابقه است که در کتاب الإشارات إلی معرفه الزیارات، ‏ کوهی را که در غزه واقع شده است، بخشی از کوه سینا دانسته که موسی (ع) در آن با خدا به صحبت می‌نشسته است؛ و امروز مردمان آن دیار در پای کوهی از انبوه غصه‌ها و داغ‌ها به انتظار نشسته‌اند تا دستی از آستین غیب، فرج و گشایش را برای آنان به ارمغان آورد؛ دستی که به‌زودی شرارت را مضمحل و انسانیت را حاکم علی‌الاطلاق در جهان خواهد ساخت.

انتهای پیام/