ردپای غرب در وقوع و تداوم بدترین بحران‌های انسانی جهان

خبرگزاری میزان – در حالی که تصور می‌شد حرکت در مسیر پیشرفت، توسعه و نوآوری‌های تکنولوژیکی حل‌وفصل بحران‌های بشردوستانه جهان را تسریع و تسهیل کند، نگاهی به این بحران‌ها در سال جاری میلادی واقعیت‌های مهمی را آشکار می‌کند.

نخست، اینکه بخش قابل‌توجهی از جمعیت جهان همچنان در شرایط بحرانی از جهت بشردوستانه زندگی می‌کنند؛ و دو، مدعیان حقوق بشر نه تنها تلاشی برای حل‌وفصل این بحران‌ها نمی‌کنند، بلکه با سیاست‌های مداخله‌جویانه و منفعت‌طلبانه خود بر ابعاد و دامنه این بحران‌ها که نتیجه سیاست‌های نادرست این کشور‌ها در طول زمان است، می‌افزایند.

از جمله این بحران‌ها می‌توان به بحران پناهجویی و مهاجرتی اشاره کرد؛ این بحرانی است که کشور‌های غربی مدعی حقوق بشر در رقم خوردن آن نقش بسیاری دارند؛ آن‌ها با رویکرد‌های استعمار و جنگ‌طلبی خود این بحران را ایجاد و اکنون با تشدید سیاست‌های ضدمهاجرتی خود تشدید می‌کنند.

در حال حاضر ۲۰ کشور با جمعیتی معادل ۱۳ درصد جمعیت جهان در شرایط بحرانی قرار دارند؛ ۹۰ درصد از این افراد به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند، ۸۱ درصد از آن‌ها آواره اجباری هستند؛ ۸۹ درصد از مرگ و میر غیرنظامیان مرتبط با جنگ در این کشور‌ها است و جمعیت این کشور‌ها ۸۰ درصد از افرادی را تشکیل می‌دهند که به شدت در ناامنی غذایی هستند.

در حال حاضر چند بحران بشردوستانه در جهان وجود دارند که از آن‌ها به‌عنوان بدترین موارد یاد می‌شود؛ غزه در حال حاضر بدترین بحران بشردوستانه جهان است.

مرگ و آوارگی در غزه

مردم نوار غزه در حال حاضر در شرایطی زندگی می‌کنند که می‌توان از آن به‌عنوان بحران در بحران یاد کرد.

طی ۱۹ روز گذشته رژیم صهیونیستی بیش از ۶ هزار نفر از مردم غزه را قتل‌عام کرد؛ ۲ هزار و ۳۰۰ نفر از قربانیان این جنایت، کودکان هستند.

بمباران مداوم رژیم صهیونیستی علیه غزه در حالی رخ می‌دهد که به موازات رشد سریع نیازها، سرعت ارسال کمک‌های بشردوستانه افزایش نمی‌یابد و همین عدم تعادل سبب می‌شود تا بحران غزه ساعت به ساعت بدتر شود.

غزه در خاموشی کامل برق قرار داد.

بیمارستان‌ها در آستانه فروپاشی هستند؛ برخی از بیمارستان‌های غزه با تمام شدن سوخت و تجهیزات تبدیل به سردخانه شده‌اند.

تعداد بالای شهدا سبب شده تا گور‌های دسته‌جمعی برای دفن آن‌ها حفر شود.

آب جیره‌بندی شده و مردم از چند روز پیش به خوردن آب دریا و تصفیه نشده روی آورده‌اند؛ در حالی که سازمان بهداشت جهانی میزان آب مورد نیاز برای هر نفر در روز را ۱۰۰ لیتر اعلام کرده است، اما هر نفر در غزه فقط به سه لیتر آب دسترسی دارد.

بیماری‌های عفونی در پی وجود پیکر شهدا زیر آوار و کم آبی به‌گستردگی در حال شیوع هستند؛ موارد متعددی از آبله مرغان، گال و اسهال به‌دلیل شرایط نامناسب بهداشتی و مصرف آب ناسالم گزارش شده است.

آنروا اعلام کرد که از چهارشنبه شب عملیات خود را در غزه به دلیل کمبود سوخت متوقف خواهد کرد.

هیچ جایی در غزه امن نیست.

۴۲ درصد خانه‌ها تخریب شده و ۱.۴ میلیون نفر آواره شده‌اند؛ ۶۰۰ هزار نفر در تاسیسات سازمان ملل پناه گرفته‌اند و این تاسیسات شاهد تراکم و ازدحام بالای جمعیت است.

گذرگاه رفح برای ورود کمک‌های بشردوستانه باز شده‌اند؛ اما تعداد کامیون‌های حامل کمک‌های بشردوستانه به اندازه نیاز‌های فزاینده غزه نیست.

در این شرایط دورنمای محوی برای برقراری آتش بس برای خونین‌ترین حمله رژیم صهیونیستی به غزه وجود دارد.

در حالی که تا پیش از آغاز دور جدید حملات رژیم صهیونیستی به غزه روزانه ۵۰۰ کامیون به این منطقه می‌رسید و اکنون غزه برای تامین نیاز‌های خود روزانه به دست‌کم ۱۰۰ کامیون کمک نیاز دارد، شمار کامیون‌های حامل کمک‌های بشردوستانه به غزه طی روز‌های اخیر به ۵۰ مورد هم نرسیده است.

سوخت هم از فهرست کالای ورودی به غزه حذف شده است.

غزه امروز با مرگ و آوارگی تعریف می‌شود؛ این واقعیت تلخ امروز غزه است که کودکان گرسنه نام خود را روی اعضای بدنشان می‌نویسند تا در صورت مدفون شدن زیر آوار قابل شناسایی باشند.

بدون برقراری آتش‌بس و ورود کمک‌های بشردوستانه، غزه امیدی برای زندگی ندارد.

بحران پناهجویی و مهاجرتی

در حال حاضر بیش از یک درصد جمعیت جهان جز آوارگان هستند؛ دو سوم این رقم ۱۳۰ میلیونی پناهجویان و مهاجران هستند.

این بحران با سیاست‌های ضد مهاجرتی در اروپا و آمریکا بیش از هر زمانی مرگ‌بار شده است.

بحران غذا

درگیری‌های مسلحانه و تغییرات اقلیمی به بروز بحران جهانی غذا منجر شده است؛ بحران غذایی که جهان اکنون با آن مواجه است، یکی از مهم‌ترین بحران‌های جهانی غذا محسوب می‌شود.

بررسی‌ها نشان می‌دهد که تا پایان سال ۲۰۲۲ دست‌کم ۲۲۲ میلیون نفر در ۵۳ کشور با ناامنی غذایی شدید مواجه بودند؛ ضمن اینکه به‌طور خاص، ۴۵ میلیون نفر در ۳۷ کشور در معرض خطر جدی قحطی قرار داشتند.

وخامت بحران بشردوستانه در یمن

بحران بشردوستانه در یمن با آتش‌بس‌های شکننده همچنان ادامه دارد.

۸۰ درصد جمعیت این کشور در فقر شدید زندگی می‌کنند و ۲.۲ میلیون کودک یمنی دچار سوءتغذیه هستند؛ وضعیت بشردوستانه در این کشور همچنان رو به وخامت است.

سایه بحران بشردوستانه در حالی بر سر یمن سنگینی می‌کند که امکان از سر گرفته شدن درگیری‌های نظامی این کشور را تهدید می‌کند.

در عین حال، تداوم درگیری‌های مسلحانه به مانعی جدی در مسیر رساندن کمک‌های بشردوستانه آسیب‌پذیرترین افراد در یمن تبدیل شده است.

براساس یک برآورد سازمان ملل، جنگ داخلی یمن باعث شده است که نزدیک به ۸۰ درصد از جمعیت این کشور به نوعی کمک نیاز داشته باشند.

کل جمعیت افغانستان در فقر هستند

در حال حاضر کل جمعیت افغانستان به سمت فقر رانده شده‌اند.

وقوع چند زلزله مرگ‌بار در این کشور در ترکیب با خشکسالی و جاری شدن سیل در این کشور به شرایط مرگباری برای مردم این کشور منجر شده است.

۲۸.۳ میلیون نفر از جمعیت این کشور (دو سوم جمعیت) نیازمند کمک هستند.

نیاز فوری شاخ آفریقا به کمک‌های بشردوستانه

بحران کنونی در شاخ آفریقا باعث شده است که ۳۶.۴ میلیون نفر در سراسر اتیوپی، کنیا و سومالی به کمک‌های فوری بشردوستانه نیاز داشته باشند.

پنج فصل بارندگی ناموفق متوالی منطقه را با بدترین خشکسالی در چهار دهه گذشته و سطح شدید گرسنگی مواجه کرده است؛ همچنین انتظار می‌رود فصل بارانی بعدی که از مارس ۲۰۲۳ آغاز می‌شود، با شکست مواجه شود.

از سوی دیگر، در حالی که خشکسالی زندگی ۲۴ میلیون نفر را در اتیوپی تحت تاثیر قرار داده، درگیری‌های مختلف در این کشور امدادرسانی بشردوستانه را مختل کرده است.

بحران گرسنگی در سومالی نیز فاجعه‌بار است؛ شدت این بحران به حدی است که این کشور را در صدر فهرست‌ نیاز به کمک‌های بشردوستانه قرار داده است.

فاجعه بشردوستانه در این کشور یک فاجعه طبیعی نیست، بلکه عواملی متعددی غیر از تغییرات اقلیمی در آن نقش دارند.

خشونت‌های مداوم در ساحل آفریقا و بحران بشردوستانه ای بدون چشم‌انداز بهبود

خشونت‌های مداوم در منطقه موسوم به ساحل آفریقا در سال ۲۰۲۲ تشدید شد و کشور‌هایی مانند بورکینافاسو و نیجر تحت تاثیر سطوح جدیدی از درگیری و ناامنی قرار گرفتند.

کارشناسان سازمان ملل تخمین می‌زنند که وضعیت در سال ۲۰۲۳ بدتر خواهد شد، که دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل آن را «بدترین نیاز‌های بشردوستانه در سال‌های اخیر» توصیف کرده است.

با در نظر گرفتن کل منطقه - که شامل بورکینافاسو، کامرون، چاد، مالی، نیجر و نیجریه می‌شود - تخمین زده می‌شود که تقریبا ۳۴.۸ میلیون نفر به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند و ۳ میلیون نفر دیگر در سال جاری به حمایت نیاز دارند.

وخامت اوضاع بشردوستانه در کنگو

افزایش خشونت‌ها در سال ۲۰۲۲ به مجموعه‌ای از شرایط اضطراری افزوده است که بحران انسانی چند دهه‌ای در جمهوری دموکراتیک کنگو را تشکیل می‌دهد؛ ۲۷ میلیون کنگویی به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند؛ این رقم نسبت به سال گذشته ۳۸ درصد افزایش نیاز داشته است.

میانمار؛ بحران بشردوستانه فراموش‌شده

میانمار را می‌توان یک درگیری فراموش شده، اما در حال تشدید دانست.

کاهش مداوم بودجه‌های بشردوستانه

در حالی که نیاز‌های بشردوستانه در سراسر جهان در حال افزایش هستند، بودجه و منابع مورد نیاز آن‌ها به‌طور مداوم کاهش می‌یابند.

آژانس دفتر هماهنگ‌کننده امور بشردوستانه سازمان ملل (OCHA) در اوایل سپتامبر ۲۰۲۳ از تخصیص اضطراری ۱۲۵ میلیون دلاری کمک به ۱۴ کشوری که بودجه جهانی امداد در آن‌ها تمام شده، خبر داد؛ این واقعیت تلخ نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۲۳، تقریبا ۲۵۰ میلیون نفر تحت تاثیر درگیری‌های داخلی، چالش‌های ناشی از آب و هوا، بلایای طبیعی، بیماری‌های همه‌گیر، آوارگی و سایر بحران‌ها قرار گرفته‌اند.

چالش‌های موجود بر سر رساندن کمک‌های بشردوستانه

گذشته از کاهش منابع مالی مورد نیاز برای بحران‌های بشردوستانه موانع دیگری نیز در مسیر کمک‌رسانی‌ها وجود دارند.

دسترسی به افراد تحت بحران برای سازمان‌های بشردوستانه محدود است.

در مورد غزه، تلاش کشور‌های غربی برای حمایت از جنایت‌های رژیم صهیونیستی سبب تداوم جنایت‌های خشونت‌باری شده که کمک‌رسانی به غزه را مختل کرده است.

انتهای پیام/