سفر دریایی پناهجویان آفریقایی به جزایر قناری؛ حرکت به سوی گور دسته‌جمعی

خبرگزاری میزان – معتدل شدن آب‌وهوا و کاهش تلاطم دریا در ماه‌های سپتامبر، اکتبر و گاهی نوامبر یکی از مخاطره‌آمیزترین مسیر‌های مهاجرتی جهان یعنی مسیر دریایی شمال آفریقا به جزایر قناری اسپانیا را پر ترافیک و به همان اندازه مرگ‌بار می‌کند.

هفت جزیره اقیانوس اطلس با نام جزایر قناری، در سال‌های اخیر به مقصد اصلی پناهجویان و مهاجرانی از سنگال و دیگر کشور‌های آفریقایی تبدیل شده‌اند که سعی دارند خود را به اروپا برسانند؛ این در حالی است که دیگر پناهجویان و مهاجران آفریقایی برای رسیدن به اروپا پا در مسیر مرگ‌بار مهاجرتی دریای مدیترانه می‌گذارند.

مسیر مهاجرت اقیانوس اطلس به جزایر قناری، که معمولا از سوی مهاجران آفریقایی جنوب صحرا استفاده می‌شود، یکی از مرگ‌بارترین مسیر‌های مهاجرت در جهان است.

جزایر قناری کجاست؟

جزایر قناری زنجیره‌ای از هفت جزیره اسپانیایی در اقیانوس اطلس است؛ این جزایر در نزدیکی شمال غرب قاره آفریقا قرار دارند و بخشی از خاک اسپانیا محسوب می‌شوند.

مسیر مهاجرت از طریق اقیانوس اطلس به سوی جزایر قناری که معمولا از سوی مهاجران آفریقایی از کشور‌های جنوب صحرا استفاده می‌شود، یکی از مرگ‌بارترین مسیر‌های مهاجرتی جهان است؛ همین امر سبب شده تا به جزایر قناری، لقب گور دسته‌جمعی مهاجران آفریقایی داده شود.

در سال‌های اخیر حرکت در این مسیر جایگزین مسیر رسیدن به شهر‌های سئوتا و ملیله شده است.

براساس گزارش سازمان بین‌المللی مهاجرت وابسته به سازمان ملل، در سال ۲۰۲۲ دست‌کم ۵۴۳ مهاجر در این مسیر جان خود را از دست داده یا ناپدید شدند.

مسیر مرگ‌بار مهاجرت از شمال آفریقا به جزایر قناری

مسیر مخاطره‌آمیز مهاجرتی آفریقا به جزایر قناری در روز‌های اخیر شاهد تعداد زیادی از پناهجویان و مهاجران است؛ به‎تازگی بیش از هزار مهاجر با قایقی چوبی به جزایر قناری اسپانیا رسیدند.

صلیب سرخ اعلام کرد که فقط جزیره «ال هیرو» شاهد ورود ۷۸۳ پناهجو با یک قایق چوبی بود؛ این یک رکورد جدید است، رکورد قبلی برای قایقی بود که با ۲۷۱ سرنشین در اوایل اکتبر وارد «ال هیرو» شد.

دلیل افزایش تعداد پناهجویان در این مسیر افزایش بی‌ثباتی در کشور‌های آفریقایی به‌ویژه در سنگال اعلام شده است.

اسپانیا درباره افزایش تعداد مهاجران ورودی به این کشور در سال جاری ابراز نگرانی کرد.

ترجیح مرگ در دریا به مرگ بر اثر جنگ و گرسنگی

مرگ در دریا به دلیل دنبال کردن رویای زندگی بهتر همچنان در میان ساکنان شمال آفریقا بر مرگ بر اثر قحطی و گرسنگی و جنگ در کشور‌های خود ترجیح و اولویت دارد.

هزاران پناهجو و مهاجر آفریقایی با وجود اینکه می‌دانند امواج بلند و صخره‌های مرگ‌باری در انتطار آن‌ها است، در شهر‌های ساحلی مراکش جمع می‌شوند تا با قایق به جزایر قناری بروند.

با وجود این تعداد مهاجران و پناهجویانی که از مراکش به سمت جزایر قناری می‌روند، از تعداد پناهجویانی که از تونس و لیبی به سمت ایتالیا می‌روند بسیار کم‌تر است؛ زیرا این مسیر به شدت مرگ‌بار است.

مقام‌های جزایر قناری در ماه آگوست سال جاری میلادی از ورود ۲ هزار و ۶۹۲ پناهجو به این جزایر خبر دادند؛ رقمی ۲ برابر بیشتر از مدت مشابه در سال گذشته.

سازمان غیردولتی Caminando Fronteras اعلام کرد که بین ژانویه تا ژوئن سال جاری، حدود ۹۵۱ نفر از سراسر آفریقای شمالی در تلاش برای رسیدن به جزایر قناری یا شبه جزیره ایبری جان خود را از دست دادند.

سازمان‌های غیردولتی که قایق‌های پناهجو گرفتار در اقیانوس اطلس را نجات می‌دهند، مقام‌های اروپایی مختلف را به نادیده گرفتن یا توقف پاسخ‌های اضطراری به تماس‌های درخواست کمک متهم کرده‌اند.

مدیر یکی از این سازمان‌ها می‌گوید: رها کردن مهاجران و پناهجویان برای مردن در دریا به استراتژی کنترل آن‌ها تبدیل شده است.

برخورد غیرانسانی اروپا با پناهجویان و مهاجران آفریقایی

کشور‌های اروپایی در برابر شکل‌گیری موج‌های مهاجرت از آفریقا به سمت قاره سبز عمدتا می‌گویند که این افراد از خطرات مهاجرت آگاه نیستند؛ این افراد برای ساختن کشور‌های خود تلاش نمی‌کنند؛ ...

اما واقعیت این است که کشور‌های اروپایی به جای پاسخگویی به درخواست‌های کشور‌های آفریقایی برای جنایت‌های استعماری و برده‌داری، تلاش‌های خود را برای ساختن «قلعه اروپا»، طرح‌های اخراج پناهجویان مانند طرح روآندای انگلیس، تقویت سیم‌های خاردار در مرزها، افزایش گشت‌زنی‌های فرونتکس (آژانس مرزبانی و گارد ساحلی اروپا) را افزایش داده‌اند.

اروپا از سال ۲۰۲۱ تاکنون موافقت‌نامه‌های همکاری در زمینه مهاجرت را با دست‌کم ۱۴ کشور اعلام کرده است.

برده‌داری اروپا در آفریقا پایان نیافته بلکه فقط تغییر شکل داده است؛ اکنون برخی از آفریقایی‌ها از انگلیس و اروپا پول می‌گیرند تا در صورت لزوم آفریقایی‌تبار‌ها را در اردوگاه‌ها و زندان‌ها نگه دارند.

اروپایی‌ها در توجیه این اقدام خود مدعی هستند که پا گذاشتن در مسیر چنین سفری با قایق‌های چوبی فرسوده برای خود پناهجویان و مهاجران خطرناک است.

آن‌ها تلاش می‌کنند تا با ارائه تصویری از فعالیت باند‌های خطرناک قاچاق انسان، این ایده سیاسی خود را جا بیندارند که آمدن به اروپا خطرناک است؛ پس این کار را نکنید، زیرا در غیر این صورت در دریا غرق می‌شوید، در بیابان گرسنگی می‌کشید، یا در بازداشت شکنجه می‌شوید.

آن‌ها همچنین می‌گویند که کمک‌های خود به آفریقا را با هدف توسعه اقتصادی این کشورها افزایش می‌دهند؛ این ادعا به شکل ویژه از سوی کشور‌های اروپایی مطرح می‌شود که کشور‌هایی در آفریقا را تحت استعمار خود داشتند.

هدف از این چنین ادعا‌هایی کاملا مشخص است؛ جلوگیری از شکل‌گیری موج‌های مهاجرتی و امضای قرارداد‌هایی با کشور‌های آفریقایی دارای منابع طبیعی فراوان.

انتهای پیام/