طرح رژیم صهیونیستی برای تخلیه غزه؛ پوششی برای پاکسازی قومی

خبرگزاری میزان – رژیم صهیونیستی در روز ۱۲ اکتبر (۲۰ مهر)، پس از چند روز بمباران، از ۱.۱ میلیون فلسطینی که شامل شهر غزه به عنوان پرجمعیت‌ترین منطقه شهری نوار غزه است، خواست تا خانه‎های خود را تخلیه و به سمت جنوب این منطقه حرکت کنند. 

در پی این موضوع، هزاران نفر از ساکنان شمال نوار غزه با پای پیاده به سمت جنوب حرکت کردند.

هدف قرار دادن کاروان‌های فلسطینیان

با وجود ادعای رژیم صهیونیستی درباره امن بودن مسیرها، جنگنده‌های این رژیم جاده‌های بخش شمالی نوار را در روز‌های اخیر بمباران کردند.

همچنین گزارش‌هایی درباره نقض وعده کابینه رژیم صهیونیستی و هدف قرار دادن کاروان‌های در حال حرکت به سمت جنوب وجود دارد.

بر اساس گزارش وزارت بهداشت فلسطین، حمله رژیم صهیونیستی به جاده صلاح‌الدین، به عنوان یک گذرگاه اصلی در منطقه پر ازدحام که به طور موقت از سوی ارتش این رژیم «امن» اعلام شده بود، یک کاروان را هدف قرار داد و ۷۰ نفر را که قصد حرکت به سمت جنوب غزه داشتند، شهید کرد.

در نهایت، بسیاری از ساکنان تخلیه شدند، اما بسیاری دیگر در خانه‎های خود مانده و نتوانستند خارج شوند، برخی به دلیل ناتوانی یا آسیب‌دیدگی در وضعیتی برای حرکت نیستند.

آسیب «نکبت» در سال ۱۹۴۸، جایی که ۷۵۰ هزار فلسطینی برای همیشه از خانه‌های خود تبعید شدند، هرگز فلسطینی‌ها را رها نکرده است؛ این احساس به ویژه در میان فلسطینی‌های غزه که بیشتر آنها از خانواده‌های آواره سال ۱۹۴۸ هستند، محسوس است.

پشت پرده دستور تخلیه رژیم صهیونیستی 

کابینه رژیم صهیونیستی این موضوع را می‌داند؛ همچنین می‌داند که جابجایی ۱.۱ میلیون نفر در فضایی مانند غزه از نظر لجستیکی غیرممکن است، اما دستور تخلیه در جهت رسیدن به هدف خود عمل می‌کند.

این امر پوششی را برای کابینه رژیم صهیونیستی فراهم می‌کند تا با استفاده از این مغالطه دیرینه درباره «استفاده حماس از سپر انسانی»، مرتکب جنایت‌های گسترده‌تری شود.

آژانس‌های بین‌المللی اعلام کرده‌اند که دستور تخلیه، رژیم صهیونیستی را از تعهدات و مسئولیت‌هایش بر اساس قوانین بین‌المللی بشردوستانه مبرا نمی‌کند و از سران این رژیم خواسته‌اند که این دستور را لغو کنند. 

با این حال، کابینه رژیم صهیونیستی تلاش زیادی برای پنهان کردن این واقعیت انجام نداده است که این دستور تخلیه یا برنامه‌های گسترده‌تر آن در غزه تلاشی برای پاکسازی قومی است. 

وزیران و سیاست‎مداران مختلف رژیم صهیونیستی طی هفته گذشته با استفاده از الفاظ غیرانسانی، خواهان پاکسازی غزه شده‌اند.

آمریکا نیز مصر را تحت فشار قرار می‌دهد تا از طریق گذرگاه مرزی رفح، کریدور انسانی بین غزه و شبه جزیره سینا ایجاد کند؛ در حالی که ضروری است همه تلاش‌ها برای کمک به مردم برای خارج شدن از بمباران‌ها و ارسال کمک‌های بشردوستانه انجام شود، اما نگرانی این است که هر کسی که اکنون مجبور به ترک غزه شود، ممکن است برای همیشه تبعید شود. 

این یک ترس غیرمنطقی نیست بلکه چیزی است که به طور مداوم در طول تاریخ فلسطین اتفاق افتاده است؛ کابینه رژیم صهیونیستی به طور مداوم کنوانسیون‌های مختلف بین‌المللی را نادیده گرفته است. از جمله این کنوانسیون‌ها، «حق بازگشت به خانه» است.

برآورد می‌شود که بیش از ۷ میلیون فلسطینی در حال حاضر در تبعید دائمی به سر می‌برند. آنها اجازه بازگشت به وطن و خانه خود را ندارند.

در حالی که فلسطینیان در شمال غزه تصمیم غیرممکنی برای ماندن در خانه‌های خود می‌گیرند یا در خطر تلاش برای تخلیه هستند، رژیم صهیونیستی برای تهاجم زمینی آماده می‌شود؛ صد‌ها تانک ارتش رژیم صهیونیستی به حصار مرزی غزه منتقل شده‌اند که فلسطینیان ساکن غزه را در حبس نگه داشته است.

جنون لفاظی رژیم صهیونیستی

سیاست‎مداران و مقام‎های ارتش رژیم صهیونیستی در حال راه‎اندازی «جنون لفاظی» هستند؛ آنها حتی از یک جنایتکار جنگی صهیونیست که در قتل‌عام «دیر یاسین» در سال ۱۹۴۸ دست داشت، کمک گرفتند تا «روحیه» سربازان صهیونیست را بالا ببرند. فرد مذکور به سربازان صهیونیست، گفت: یادشان را پاک کنید، آنها، خانواده‌ها، مادران و فرزندانشان را پاک کنید. این‌ها دیگر نباید زندگی کنند.

همه چیز گویای آن است که تهاجم زمینی رژیم صهیونیستی در صورت وقوع، بی‌رحمانه خواهد بود؛ ادعا‌های رژیم صهیونیستی برای توجیه این تجاوز زمینی، تنها یک بهانه است.

این تهاجم، فرصتی برای رژیم صهیونیستی در اشغال بخش شمالی غزه است؛ این موضوع فلسطینی‌ها را به زندانی کوچکتر منتقل کند و یا هزاران نفر را به فراتر از مرز‌های غزه می‎فرستد.

این وضعیت را تنها می‌توان پاکسازی قومی و ادامه «نکبت» که در سال ۱۹۴۸ آغاز شد، توصیف کرد.

انتهای پیام/