سایه ناامنی غذایی بر جهان؛ آسیب‌پذیرترین کشور‌ها و جوامع کدامند؟

خبرگزاری میزان – آمارها و گزارش‌ها نشان‌دهنده تشدید بحران گرسنگی و قحطی در نقاط مختلف جهان هستند؛ در این میان برخی از جوامع و کشورها در قیاس با دیگر کشورها و جوامع در برابر این بحران آسیب‌پذیرتر هستند.

بحران قحطی و گرسنگی در حالی بدتر شده و جمعیت بیشتری را درگیر می‌کند که کمک‌های بشردوستانه برای حل‌وفصل این بحران در مسیر کاهشی قرار دارند.

«کارل اسکائو»، معاون مدیر اجرایی برنامه جهانی غذا چندی پیش با اشاره به اینکه گرسنگی حاد در جهان به سطح بی‎سابقه‌ای رسیده است، گفت که سازمان ملل به دلیل بحران مالی ناچار است که کمک‌های غذایی به میلیون‌ها نفر را در سراسر جهان دهد.

وی همچنین اظهار کرد که نیاز‌های بشردوستانه از سال ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ در پی شیوع کرونا و آغاز بحران اوکراین در مسیر رشد قرار گرفته است؛ این در حالی است که بودجه تامین نیاز‌های بشردوستانه نیز به سرعت کاهش می‌یابد و انتظار می‌رود اوضاع در سال ۲۰۲۴ بدتر هم شود.

به گفته وی، بزرگ‌ترین بحران غذا و تغذیه تاریخ، امروز در جریان است؛ امسال ۳۴۵ میلیون نفر به شدت در ناامنی غذایی قرار دارند و صد‌ها میلیون نفر با خطر تشدید گرسنگی مواجه هستند.

ناامنی غذایی چیست؟

ناامنی غذایی برخلاف محدودیت در راهکار از تعاریف متعددی برخورداراست.

ناتوانی یا عدم اطمینان در مصرف یک رژیم غذایی با کیفیت یا کمیت کافی به روش‌های قابل‌قبول اجتماعی یا عدم دسترسی مداوم به غذای کافی برای هر فرد در یک خانواده برای داشتن یک زندگی فعال و سالم از جمله تعاریفی هستند که برای ناامنی غذایی استفاده می‌شوند.

ویژگی بارز ناامنی غذایی این است که در هر زمانی در طول سال دسترسی و/یا مصرف غذا کاهش می‌یابد و الگو‌های غذایی عادی مختل می‌شوند.

برخی از علل ناامنی غذایی عبارتند از فقر، بیکاری یا درآمد پایین، نبود مسکن ارزان قیمت، بیماری مزمن یا عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی.

وضعیت ناامنی غذایی در جهان در سال ۲۰۲۳

براساس گزارش برنامه جهانی غذا حدود ۲۳۸ میلیون نفر در ۴۸ کشور در سال ۲۰۲۳ با سطح بالایی از ناامنی غذایی حاد مواجه هستند؛ بر اساس داده‌های موجود تا اوایل آگوست سال جاری، حدود ۳۳.۶۴ میلیون نفر در ۳۶ کشور با شرایط اضطراری روبرو بودند.

در عین حال، ۱۲۸ میلیون و ۶۰۰ هزار نفر در چهار کشور با شرایط فاجعه‌آمیز مواجهند.

یافته‌های گزارش مذکور نشان می‌دهند سودان جنوبی، یمن، افغانستان، آفریقای مرکزی و هائیتی در بدترین شرایط قرار دارند؛ همچنین براساس این گزارش ۲۷.۲ میلیون کودک زیر پنج سال در ۲۱ کشور با بحران غذایی مواجه هستند.

رشد سطوح ناامنی غذایی حاد در سال ۲۰۲۳ در جهان به دلیل بحران‌های طولانی‌مدت غذایی و شوک‌های جدید مانند تغییرات اقلیمی همچنان ادامه دارد.

افغانستان، جمهوری دموکراتیک کنگو، اتیوپی، هائیتی، نیجریه شمالی، سودان جنوبی، سودان، سوریه، یمن و زیمبابوه از کشور‌هایی هستند که در سطح اضطرار گرسنگی قرار دارند.

در این ۱۰ کشور بیش از ۷ میلیون کودک در وضعیت غذایی «استرس» زندگی می‌کنند و ۳۲ میلیون نفر در معرض خطر ابتلا به راشیتیسم هستند.

افغانستان در میان کشورهای در سطح اضطرار گرسنگی

برنامه جهانی غذا به تازگی اعلام کرد که افغانستان یکی از ۱۰ کشور جهان در سطح اضطرار گرسنگی است.

سطح اضطراری گرسنگی بالاترین طبقه‌بندی مورد استفاده برنامه جهانی غذا برای نشان دادن وضعیت بحرانی کمبود غذا در یک کشور است؛ در این سطح، درصد زیادی از جمعیت به غذای کافی دسترسی ندارند و همین امر به سوءتغذیه و گرسنگی منجر می‌شود.

قرار داشتن افغانستان در میان ۱۰ کشور نخست در این رده، شدت بحران و نیاز به اقدام فوری را نشان می‌دهد؛ با وجود این، برنامه جهانی غذا گفت که به دلیل کمبود بودجه، کمک‌های فوری غذایی برای بیش از ۱۵ میلیون افغانستانی متوقف می‌شود.

عوامل متعددی در کمبود شدید مواد غذایی در افغانستان نقش دارند؛ درگیری‌های جاری و بی‌ثباتی سیاسی فعالیت‌های کشاورزی و تولید موادغذایی را در افغانستان به‌شدت مختل کرده است.

علاوه بر این، خشکسالی‌های مکرر، دسترسی محدود به آب پاک و زیرساخت‌های ناکافی وضعیت مذکور را در این کشور تشدید می‌کند؛ این عوامل ترکیبی به یک بحران انسانی شدید منجر شده و میلیون‌ها افغانستانی را برای دسترسی به منابع غذایی اولیه با مشکل مواجه کرده است.

کمبود موادغذایی در افغانستان تاثیر مخربی بر جمعیت این کشور، به‌ویژه گروه‌های آسیب‌پذیر مانند کودکان و سالمندان داشته است.

جوامع بومی تحت فشار ناامنی غذایی

جوامع بومی در کشور‌های مختلف به‌ویژه کانادا به شکل قابل‌توجه‌تری تحت تاثیر ناامنی غذایی قرار دارند.

به‌عنوان مثال، در سال ۲۰۲۱ بیش از ۲۴ درصد از جمعیت بومی کانادا از ناامنی غذایی رنج می‌بردند؛ این میزان ۲ برابر میانگین ناامنی غذایی در جمعیت عمومی این کشور بود.

استعمار یکی از دلایل مهم تاثیر جدی و گسترده ناامنی غذایی بر جمعیت بومی در کشور‌های مختلف است.

بررسی‌ها نشان می‌دهند که ناامنی غذایی در کشور‌های دارای جمعیت بومی یک بحران فوری بهداشت عمومی است.

به‌صدا در آمدن زنگ هشدار ناامنی غذایی در سودان

درگیری‌های جاری در سودان که از ۱۵ آوریل سال ۲۰۲۳ آغاز شد، وضعیت امنیت غذایی در این کشور را بیش از هر زمان دیگری دشوار کرده است؛ تا پیش از این دور درگیری‌ها، از هر چهار نفر در سودان یک نفر با ناامنی غذایی مواجه بود.

براساس اعلام برنامه جهانی غذا، در حال حاضر دست‌کم ۶ میلیون سودانی با خطر قحطی روبرو هستند.

ناامنی غذایی در کنگو

براساس گزارش‌ها، تقریبا یک چهارم جمعیت جمهوری دموکراتیک کنگو معادل ۲۵ میلیون نفر همچنان با ناامنی غذایی حاد یا سطح اضطرار گرسنگی روبرو هستند و نیاز‌های بشردوستانه این کشور به سطح بی‌سابقه‌ای افزایش یافته است.

نماینده برنامه جهانی غذا در جمهوری دموکراتیک کنگو ضمن ابراز نگرانی از افزایش شمار افراد مواجه با گرسنگی در این کشور، تاکید کرد: بحران امنیت غذایی برای بسیاری از مردم در جمهوری دموکراتیک کنگو بحرانی است.

نماینده سازمان خواربار و کشاورزی در جمهوری دموکراتیک کنگو نیز اظهار کرد: تنها راه شکستن این چرخه و تغییر این روند‌ها کمک به خانواده‌های روستایی برای افزایش تاب‌آوری و بهره‌وری است.

انتهای پیام/