استعمارگری انگلیس؛ رقم خوردن میلیون‌ها مرگ و چپاول ثروت کشورها

خبرگزاری میزان – استعمارگری انگلیس طی سال‌های متمادی در سراسر جهان تبعات دامنه‌داری را بر جای گذاشته، اما این استعمار در بخش‌هایی از آسیا و به خصوص هند قابل ملاحظه است.

هند تا سال ۱۹۴۷ به عنوان یک کشور تقسیم نشده باقی ماند که شامل هند امروزی، پاکستان و بنگلادش می‌شد؛ در طول جنگ جهانی اول، هند یک مستعمره انگلیس بود که به امپراتوری انگلیس با این وعده که در پایان جنگ، وضعیت سلطه به آن‌ها داده خواهد شد، کمک کرد، به این معنی که هند همچنان بخشی از امپراتوری انگلیس خواهد بود، اما به عنوان یک جامعه مستقل؛ با این حال، وعده اعطای وضعیت سلطه انجام نشد.

هند منبع اصلی منابع انسانی و سایر منابع برای امپراتوری انگلیس در طول جنگ جهانی اول بود؛ پس از کاهش مستعمرات مزارع کارائیب، هند به تامین کننده عمده محصولات نقدی مانند جوت(کنف هندی)، پنبه و چای به انگلیس در طول جنگ تبدیل شد.

از نظر سایر منابع نیز، هند موادی مانند چرم، لباس برای ارتش، خطوط راه آهن و مهمات ارتش صادر می‌کرد، هند همچنین کمک زیادی به تقاضای غلات و سایر کمبود‌های غذایی در طول جنگ کرد.

این امر منجر به افزایش ناگهانی قیمت مواد غذایی در هند شد که بر فقیران شهری و کارگران کشاورزی در هند که برای نیاز‌های روزمره خود به این بازار وابسته بودند، سنگینی کرد.

سرقت حدود ۴۵ تریلیون دلار ثروت از هند

بر اساس برآورد‌های صورت گرفته از سوی کارشناسان اقتصادی، در طول نزدیک به ۲۰۰ سال استعمار، امپراتوری انگلیس دستکم ۴۵ تریلیون دلار از ثروت هند را به سرقت برده است.

این تخلیه ثروت بین سال‌های ۱۷۶۵ و ۱۹۳۸ به ۹.۲ تریلیون پوند (معادل ۴۵ تریلیون دلار) بالغ شد که درآمد مازاد صادراتی هند را معیار قرار داد و آن را با نرخ بهره ۵ درصد ترکیب کرد.

از آنجایی که انگلیس تمام درآمد‌ها را در هند گرفت، چنین رکودی تعجب‌آور نیست؛ مردم عادی به دلیل سوء تغذیه و بیماری جان خود را از دست می‌دادند.

با این حال، برجسته‌ترین شاخص، در دسترس بودن مواد غذایی است؛ از آنجایی که قدرت خرید هندی‌های معمولی به دلیل مالیات‌های زیاد تحت فشار قرار می‌گرفت، مصرف سرانه غلات غذایی از ۲۰۰ کیلوگرم در سال ۱۹۰۰ به ۱۵۷ کیلوگرم در آستانه جنگ جهانی دوم کاهش یافت و تا سال ۱۹۴۶ به ۱۳۷ کیلوگرم رسید.

هر هزینه غیرعادی مانند جنگ نیز روی بودجه هند گذاشته می‌شد و آنچه هند از طریق درآمد‌های سالانه مبادله‌ای خود قادر به تامین آن نبود به عنوان بدهی آن نشان داده می‌شد که بر آن بهره انباشته می‌شد.

مرگ ۱۶۵ میلیون نفر

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که استعمار انگلیس منجر به مرگ حدود ۱۶۵ میلیون نفر در هند از سال ۱۸۸۰ تا ۱۹۲۰ شد و در عین حال دستکم ۴۵ تریلیون دلار از ثروت این کشور را ربوده است.

این مطالعه می‌گوید: این رقم از مجموع تعداد کشته شدگان هر دو جنگ جهانی، بیشتر است؛ این رقم حیرت‌انگیز شامل ده‌ها میلیون هندی دیگر نمی‌شود که در قحطی‌های دست‌ساز از سوی امپراتوری انگلیس جان باختند.

این مطالعه قحطی بدنام بنگال را در سال ۱۹۴۳ مثال می‌زند، که در آن حدود ۳ میلیون هندی از گرسنگی مردند، در حالی که دولت انگلیس غذا صادر می‌کرد و واردات غلات را ممنوع کرد.

مطالعات آکادمیک دانشمندان نشان داد: قحطی ۱۹۴۳ بنگال نتیجه علل طبیعی نبود، بلکه محصول سیاست‌های وینستون چرچیل، نخست‌وزیر وقت انگلیس بود.

کارشناسان اتفاق نظر دارند که سال‌های ۱۸۸۰ تا ۱۹۲۰ برای هند ویران‌کننده بود؛ رژیم استعماری در دهه ۱۸۸۰ سرشماری‌های جامع جمعیت انجام داد که نشان داد نرخ مرگ و میر در این دوره به طور قابل توجهی افزایش یافت؛ از ۳۷.۲ مرگ به ازای هر هزار نفر در دهه ۱۸۸۰ به ۴۴.۲ در دهه ۱۹۱۰ رسید و امید به زندگی از ۲۶.۷ سال به ۲۱.۹ سال کاهش یافت. 

علاوه بر این حدود ۵۰ میلیون مرگ بیش از حد تحت حمایت استعمار انگلیس در طول دوره ۱۸۹۱ تا ۱۹۲۰ رخ داده است.

برخی از بدترین جنایات انجام شده از سوی امپراتوری انگلیس

اگرچه طرفداران امپراتوری انگلیس مدعی هستند که این امپراتوری تحولات اقتصادی مختلفی را در مناطق تحت کنترل خود به ارمغان آورد، منتقدان به قتل عام، قحطی و استفاده از اردوگاه‌های کار اجباری از سوی امپراتوری انگلیس اشاره می‌کنند.

اردوگاه‌های کار اجباری 

در طول جنگ دوم بوئر‌ها (۱۸۹۹-۱۹۰۲)، انگلیسی‌ها حدود یک ششم از جمعیت بوئر‌ها - عمدتا زنان و کودکان - را جمع آوری کردند و آن‌ها را در اردوگاه‌هایی که بیش از حد شلوغ و مستعد شیوع بیماری بودند، با جیره غذایی اندک بازداشت کردند.

از ۱۰۷ هزار نفری که در اردوگاه‌ها زندانی شدند، ۲۸ هزار نفر به همراه تعداد نامعلومی سیاه‌پوست آفریقایی جان باختند.

قحطی در هند

بین ۱۲ تا ۲۹ میلیون هندی در حالی که این شکور تحت کنترل امپراتوری انگلیس بود، از گرسنگی جان خود را از دست دادند، زیرا میلیون‌ها تن گندم به انگلیس صادر شد و قحطی در هند بیداد کرد.

در سال ۱۹۴۳، زمانی که انگلیس غذا را به سربازان انگلیسی و کشور‌هایی مانند یونان منتقل کرد، در حالی که قحطی مرگبار بنگال را فرا گرفت، تا ۴ میلیون بنگالی از گرسنگی جان باختند.

ادامه استعمار در آسیای جنوبی

در طول نسل‌ها، آسیای جنوبی و جنوب شرقی تأثیر استعمار بر هویت را منعکس می‌کنند و این امر همچنان ادامه دارد.

امپراتوری انگلیس در سراسر شبه قاره هند گسترش یافت و گروه‌های مختلفی از مردم را در بر گرفت، اما حدود دو پنجم منطقه را تحت سلطه دولت‌های مستقل باقی گذاشت. 

برای انگلیسی‌ها آسان بود که ماموریت استعماری را به عنوان دغدغه «نجات» جوامع محلی ترسیم کنند، بنابراین ایده رهایی هندو‌ها از «مهاجمین» مسلمان را ترویج کردند. 

قدرت‌های استعماری برای اینکه خود را به‌عنوان «ناجی‌» معرفی کنند، برای حفظ مشروعیت امپراتوری به‌عنوان نیروی میانجی، «خشونت‌های جمعی» را به‌عنوان یک شکاف آشتی‌ناپذیر ترسیم می‌کردند.

انتهای پیام/