کشف ۷۴۰ گور بی‌نشان کودکان بومی در استرالیا
تحقیقات نشان می‌دهد که احتمالا ۷۴۰ نفر از بومیان که بیشتر آنها کودکان بوده‌اند، در گورهای بی‌نشان در ۳ منطقه غرب استرالیا دفن شده‌اند.
خبرگزاری میزان - یک گزارش می‌گوید که بیش از ۷۴۰ نفر از «ملل اول» (ساکنان بومی استرالیا) ، که بیشتر آنها بسیار جوان هستند، بدون هیچ سابقه و نشانه‌ای در «رودخانه مور، کارولاپ و نیو نورسیا» در غرب استرالیا دفن شده‌اند.
تحقیقات گاردین نشان می‌دهد که احتمالا ۴۰۰ کودک و نوزاد بومی در گورهای بدون علامت در ۳ مکان در استرالیای غربی دفن شده‌اند و بیشتر آنها در زمان مرگ ۵ سال یا کمتر سن داشتند.
انتقال اجباری کودکان بومی به مدارس
در طول چندین دهه، بیش از ۷۴۰ نفر از افراد بومی استرالیا، به احتمال زیاد در ۳ کلیسا و مکان‌های دولتی دفن شدند.
پایگاه گاردین استرالیا یک سال گذشته را صرف تحقیق در مورد ماموریت‌ها و موسساتی در استرالیای غربی کرده که در آنها کودکانی که از خانواده‌هایشان گرفته شده‌اند به عنوان بخشی از نسل‌های دزدیده شده زندانی بوده‌اند.
تا دهه ۱۹۷۰، کودکان بومی به‌عنوان بخشی از سیاست‌های همگون‌سازی دولت، گاهی با بزرگسالان به مؤسسات و مراکز نگهداری برده می‌شدند؛ شرایط غیربهداشتی، شلوغ و تیره و تار باعث مرگ صد‌ها نفر از این کودکان بومی شده است.
این تحقیقات، سوابق عمومی از جمله سوابق تولد، مرگ و ازدواج، سوابق کتابخانه‌های دولتی و گورستان‌های عمومی و گزارش‌های رسانه‌های معاصر را بررسی کرده است.
مرگ افراد بدون ثبت دفن
صد‌ها نفر اکثرا کودکان خردسال و نوزادان که در «رودخانه مور، نیو نورسیا و کارولاپ» جان باخته‌اند و با این حال، هیچ سوابق رسمی دفن این افراد و هیچ قبر علامت‌گذاری شده‌ای وجود ندارد که با آن اعداد مطابقت داشته باشد.
بازماندگان بومی اکنون می‌خواهند این وضعیت تغییر کند؛ برخی خواستار حفاری محل‌های مشکوک دفن با شناسایی اجساد و بازگرداندن بقایای آنها به جوامع خود هستند، در حالی که برخی دیگر خواهان احترام به قبور با شناسایی مناسب هستند.
گاردین در «نیو نورسیا» گورهای متعلق به ۳۱۲ نفر را پیدا کرد که از دهه ۱۹۰۰ تا ۱۹۵۰ در فهرست‌های استرالیای غربی به عنوان جان‌باخته ثبت شده بودند، اما هیچ سابقه دفن یا گورستانی نداشتند؛ از این تعداد، ۱۷۸ نوزاد یا کودک بودند.
مأموریت «نیو نورسیا» از سال ۱۸۴۸ تا ۱۹۷۴ تحت کنترل کلیسا‌های اسپانیایی با خانواده‌های بومی و کودکان ساکن در این دوره فعالیت می‌کرد.
«ابوت جان هربرت»، رئیس صومعه «بندیکتین»، می‌گوید: من خیلی نگرانم. این یک موضوع تاریخی است که ما مجبور به مقابله با آن بوده‌ایم، اما می‌توانم به شما اطمینان دهم که متعهد هستیم تا جایی که می‌توانیم کشف کنیم.
«هربرت» اذعان کرد که تعداد واقعی گورهای بدون علامت ممکن است هرگز مشخص نشود؛ وی می‌گوید: ما تاریخچه پشت آنها را نمی‌دانیم و این چیزی است که می‌خواهیم روی آن کار کنیم.
در سال ۲۰۰۷، «کارولاپ» به عنوان یک مکان تاریخی ثبت شد و به عنوان دارای «تعداد نامعلوم تدفین» فهرست شد.
همچنین موارد متعددی از کودکانی وجود دارند که مرگ آنها در گزارش‌های رسانه‌های معاصر خبرساز شد، اما دفن آنها در اسناد گورستان‌ها یا دفاتر دفن یافت نمی‌شود.
در سال ۲۰۱۸، دولت استرالیا و کتابخانه ایالتی «نیوساوث ولز»، صدمین سالگرد سکونتگاه بومی رودخانه «مور» را با پرده‌برداری از دیوار یادبود که نام ۳۷۴ مرد، زن و کودک جان‌باخته بر آن نوشته شده بود، گرامی داشتند؛ این افراد در گورهای بی‌نام و نشان در گورستان رودخانه مور دفن شده بودند
«دالاس فیلیپس»، یکی از بازماندگان «نیو نورسیا»، مدت‌هاست که برای به رسمیت شناختن گورهای بی‌نشان و شفاف‌تر کردن صومعه فعلی در مورد تاریخچه‌اش تلاش کرده است.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *