نگرانی‌ها از تاثیرات رهاسازی پسماند هسته‌ای نیروگاه فوکوشیما در اقیانوس آرام

خبرگزاری میزان - شرکت برق توکیو (TEPCO)، اپراتور نیروگاه هسته‌ای آسیب‌دیده فوکوشیما دایچی (فوکوشیما-۱)، تریتیوم (T یا ۳H - یک ماده رادیواکتیو) را در آب دریا در خط ساحلی شمال شرقی بندر در مجاورت این تاسیسات شناسایی کرده است. 

به گزارش «اسپوتنیک»، این نشان‌دهنده تشخیص اولیه تریتیوم از زمان انتشار آب رادیواکتیو تصفیه شده با درجه پایین است. 

در ۲۴ آگوست ۲۰۲۳ (دوم شهریور ۱۴۰۲)، ژاپن پس از تایید آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) شروع به رهاسازی آب آلوده از تاسیسات آسیب‌دیده فوکوشیما-۱ به اقیانوس آرام کرد.

به گفته TEPCO، سطح تریتیوم در آب دریای اطراف این نیروگاه کمتر از ۱۰ بکرل (واحد اندازه‌گیری مواد رادیواکتیو) در لیتر است که بسیار کمتر از حد تعیین شده ۷۰۰ بکرل این شرکت است. سازمان بهداشت جهانی بهداشت (WHO) آستانه آب آشامیدنی سالم را ۱۰ هزار بکرل توصیه کرده است. 

ژاپن آب پسماند را قبل از ریختن به دریا تصفیه می‌کند، اما آب همچنان حاوی سطوح پایینی از آلاینده‌های رادیواکتیو است که نمی‌توان آن‌ها را حذف کرد. 

طرح ژاپن برای دفع پسماند هسته‌ای

ژاپن وعده داده است که سطح آلاینده‌های موجود به طور قابل توجهی کمتر از استاندارد‌های بهداشتی بین‌المللی خواهد بود و حمایت یک آژانس کلیدی سازمان ملل را به دست آورده است. 

به گزارش «نشنال آبزرور»، اما برخی از دانشمندان همچنان درباره اثرات بالقوه طولانی مدت این فاضلاب هسته‌ای نگران هستند.

مقامات ژاپنی حاضر به صحبت درباره برنامه‌های خود نیستند، اما علنا این استدلال را مطرح کردند که فضای مورد نیاز برای ذخیره‌سازی آب آلوده نیروگاه هسته‌ای در حال اتمام است و اینکه زمین‌لرزه قدرتمند دیگری می‌تواند آب ذخیره شده را قبل از تصفیه روانه آب‌ها کند.

اکنون طرح ژاپن این است که آب آلوده را تصفیه و سپس در طول سه دهه آن را در اقیانوس آرام آزاد کند.

اثرات تخریب نیروگاه فوکوشیما بر محیط 

در سال ۲۰۱۱، زمین‌لرزه‌ای به بزرگی ۹.۱ ریشتر ژاپن را لرزاند و باعث سونامی شد. این حادثه بیش از ۱۹ هزار کشته برجای گذاشت و ژنراتور‌های اضطراری نیروگاه هسته‌ای فوکوشیما را از کار انداخت.

ساعاتی بعد، سه راکتور هسته‌ای ذوب شدند و بیش از ۱۰۰ هزار نفر مجبور به تخلیه منطقه شدند. آب رادیواکتیو به اقیانوس آرام ریخته شده و از سوی جریانات به سمت آمریکا، به شرق روانه شد. 

۲ سال و نیم بعد، تشعشعات این نیروگاه در آب‌های کالیفرنیا شناسایی شد؛ اما گفته شد تشعشعات در سطوحی بی‌ضرر بوده است.

در دهه پس از آن، ژاپن بیش از هزار مخزن را برای ذخیره بیش از یک میلیون تن آب از پسماند فوکوشیما ساخته است. پس از تصفیه، این آب برای سه دهه آینده به اقیانوس آرام ریخته خواهد شد.

خاطرات ناگوار مردم بومی اقیانوس آرام از مواد رادیواکتیو

بسیاری از مردم بومی در اقیانوس آرام نگران هستند که این اقدام بار اضافی بر نابرابری‌های بهداشتی که جوامع از قبل با آن مواجه بوده‌اند، اعمال کند. برای مردم ساکن در اقیانوس آرام، تصمیم ژاپن بسط تاریخ طولانی‌مدت استفاده از اقیانوس آرام به عنوان محل تخلیه زباله‌های هسته‌ای است. 

در طول جنگ سرد، انگلیس، فرانسه و آمریکا بیش از ۳۰۰ بمب هسته‌ای را در مناطق اقیانوس آرام و همچنین در بیابان‌های استرالیا آزمایش کردند.

پس از آزمایش در جزایر مارشال، کودکان در جزیره مرجانی Rongelap چیزی را که تصور می‌کردند برف است خوردند؛ پس از آن مشخص شد که این «برف نبوده» و در واقع کلسیم باقی‌مانده از آزمایش اتمی بوده است.

نگرانی دانشمندان درباره تاثیرات تریتیوم 

در موضوع فوکوشیما، یک نگرانی درباره روند تخلیه پسماند هسته‌ای، مربوط به تریتیوم است. تریتیوم یک ایزوتوپ رادیواکتیو است که در راکتور‌های هسته‌ای تولید می‌شود و نمی‌توان آن را از طریق فرآیند تصفیه حذف کرد.

در حالی که قرار گرفتن در معرض تریتیوم از طریق شنا یا آب آشامیدنی خطری ندارد، اما ایزوتوپ رادیواکتیو می‌تواند از طریق زنجیره غذایی تجمع یابد. 

مطالعات روی موش‌ها نشان می‌دهد که مصرف تریتیوم می‌تواند به سرطان و مشکلات باروری منجر شود، اما اینکه آیا این اتفاق در انسان رخ می‌دهد یا نه، مشخص نیست.

انتهای پیام/