بحران دامنه‌دار برای پناهجویان روهینگیا در میانمار و بنگلادش

خبرگزاری میزان - فولکر تورک، رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل بار دیگر خواستار پاسخگویی و عدالت برای صد‌ها هزار روهینگیایی شد که از سوی نیرو‌های امنیتی میانمار در سال ۲۰۱۷ از خانه‌های خود در ایالت «راخین» در شمال این کشور رانده شدند.

جمعه، ۲۵ آگوست، ششمین سالگرد آغاز حمله گسترده ارتش میانمار علیه اقلیت عمدتا مسلمان در ایالت راخین بود.

فاجعه نسل کشی روهینگیا

حدود ۱۰ هزار مرد، زن، کودک و نوزاد روهینگیا کشته شدند، بیش از ۳۰۰ روستا در آتش سوختند و بیش از ۷۰۰ هزار نفر مجبور به فرار به بنگلادش در جستجوی امنیت شدند و به ده‌ها هزار نفری پیوستند که از آزار و اذیت قبلی فرار کرده بودند.

«زید رعد الحسین»، کمیسر عالی وقت حقوق بشر، این کمپین وحشیانه برای بیرون راندن جامعه روهینگیا از خانه‌هایشان را «نمونه کتاب درسی پاکسازی قومی» توصیف کرد.

ادامه بحران در بنگلادش و روهینگیا

در مجموع، بیش از یک میلیون مسلمان روهینگیا از آزار و اذیت و تبعیض نظام‌مند فرار کردند تا به دنبال حمایت بین‌المللی در بنگلادش باشند.

حدود ۶۰۰ هزار نفر در ایالت راخین باقی مانده‌اند، جایی که همچنان از محدودیت‌های شدید حقوقی و تهدید خشونت بیشتر رنج می‌برند.

در نشانه‌ای از ناامیدی، هزاران نفر دیگر به تلاش برای عبور از دریای خطرناک از میانمار و بنگلادش ادامه می‌دهند که اغلب به تراژدی ختم می‌شود.

«تورک» در بیانیه‌ای «صادقانه‌ترین آرزوی» خود را برای روهینگیایی‌ها ابراز کرد که بتوانند به عنوان شهروندان شناخته شده میانمار، با رعایت کامل حقوق بشر، به خانه‌های خود بازگردند تا در امنیت، کرامت و آزادی زندگی کنند.

این امر در حال حاضر با توجه به شرایط نامطمئن در ایالت راخین صادق نیست؛ علاوه بر این، ارتش میانمار هیچ تمایلی برای رسیدگی به تبعیض نظام‌مند علیه روهینگیا نشان نداده است.

رئیس شورای حقوق بشر سازمان ملل با تجدید درخواست خود برای پاسخگویی، از جامعه بین‌المللی خواست تا به حمایت از پناهندگان روهینگیا و جوامع میزبان آن‌ها در بنگلادش ادامه دهد، در حالی که بودجه برای برنامه‌های کمک‌های بشردوستانه رو به کاهش است.

وی تاکید کرد: در مواجهه با مصونیت‌هایی که ارتش میانمار برای جنایات گذشته و حال علیه روهینگیا و سایر گروه‌ها از آن برخوردار است، از دولت‌ها می‌خواهم که به طور کامل از تلاش‌های پاسخگویی بین‌المللی در حال انجام حمایت کنند.

بی‌تفاوتی مرگبار

همچنین روز پنجشنبه گذشته، «تام اندروز»، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت میانمار، از سران جهان درخواست کرد تا به «فلج مرگبار بی‌تفاوتی» پایان دهند و برای پاسخگویی معماران و عاملان این خشونت اقدام کنند.

این مقام سازمان ملل تاکید کرد: مسئولیت رنج عظیم روهینگیا از بالا شروع می‌شود؛ «مین آنگ هلائینگ»، که مبارزات نسل کشی را مدیریت می‌کرد، اکنون در راس یک حکومت نظامی غیرقانونی است که به مردم غیرنظامی در سراسر میانمار حمله می‌کند. او باید به دست عدالت سپرده شود و باید برای جنایاتش پاسخگو باشد.

این کارشناس مستقل حقوق همچنین جامعه بین المللی را به دلیل کوتاهی در مسئولیت خود در قبال روهینگیا‌ها مورد سرزنش قرار داد و خاطرنشان کرد که پس از ۶ سال، شورای امنیت با وجود شواهد قاطع از جنایات وحشیانه، وضعیت میانمار را به دادگاه کیفری بین المللی (ICC) ارجاع نداده است.

وضعیت در آن سوی مرز‌های میانمار

یکی از پناهجویان روهینگیایی در اردوگاه‌های بنگلادش، وضعیت را تشریح کرده و می‌گوید: در شش سال گذشته، از زمانی که ارتش میانمار «عملیات پاکسازی» را در روستا‌های روهینگیا آغاز کرده است، من در آن سوی مرز در بنگلادش، در یک اردوگاه پناهندگان به نام بازار کاکس زندگی می‌کنم. این بزرگترین شهرک از این نوع در جهان است. 

وی افزود: حدود یک میلیون نفر از مردم من اکنون در این مکان جمع شده اند و در پناهگاه‌های کوچک ساخته شده از بامبو و برزنت زندگی می‌کنند. زندگی ما در اینجا یک مبارزه روزمره است، ما اغلب غذای کافی یا آب تمیز نداریم، آتش‌سوزی‌هایی روی داده‌اند، افرادی جان خود را از دست داده‌اند، ما اینجا احساس امنیت نمی‌کنیم،
باند‌های قاچاق مواد مخدر و قاچاق انسان، زندگی در بازار کاکس را به کابوس برای نزدیک به یک میلیون اقلیت قومی روهینگیا تبدیل کرده است.

از ابتدای سال تا اواسط جولای، ۴۸ نفر در خشونت‌های گروهی جان خود را از دست داده‌اند، که این رقم از مجموع ۴۰ کشته در تمامی طول سال ۲۰۲۲ فراتر رفته است.

انتهای پیام/