چهره واقعی ناتو به عنوان یک ماشین جنگی

خبرگزاری میزان - نشست سران ناتو که در ویلنیوس، لیتوانی برگزار شد، نویدبخش صلح جهانی نبود، به این دلیل ساده که هیچ یک از شرکت‌کنندگان به خود زحمت صحبت درباره صلح را ندادند و در عوض بر جنگ متمرکز بودند.

در این نشست بر این موضوع تاکید شد که «به طور دقیق چگونه می‌توان درگیری روسیه و اوکراین را طولانی کرد؟»

به گزارش «گلوبال تایمز»، بیانیه آمریکا در ۷ جولای گذشته مبنی بر ارائه مهمات خوشه‌ای به اوکراین، که از سوی بیش از ۱۲۰ کشور ممنوع شده است، حتی قبل از شروع آن بر نشست ۳۱ کشور عضو ناتو سایه افکند. 

ریاکاری ناتو

سکوت سران کشور‌های عضو ناتو در قبال تصمیم آمریکا، ریاکاری ائتلاف نظامی به سرکردگی واشنگتن را آشکار می‌کند.

ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو که به دلیل اطاعت مطلق از آمریکا ماموریت وی در این سمت تمدید شده، در واقع شهرت خود را به عنوان «احمق‌ترین» به دست آورده که از سوی یک نخست وزیر پیشین استرالیا در مقاله‌ای ارائه شده است. 

تمام گفت‌وگو‌های استولتنبرگ و بسیاری دیگر از سران ناتو در نشست جدید خود درباره سوگند یاد کردن برای حمایت از اوکراین در برابر روسیه بود؛ به عنوان مثال با ارائه مهمات بیشتر به اوکراین و آموزش خلبانان اوکراینی برای پرواز با جت‌های جنگنده F-۱۶.

هیچ عضوی از ناتو در مورد کمک به مذاکره برای آتش‌بس در مناقشه روسیه و اوکراین، یا راه حل دیپلماتیک برای این بحران، چیزی که بقیه جهان خواهان آن هستند، صحبت نکرد یا علاقه‌ای نشان نداد.

«ویکتور اوربان»، نخست وزیر مجارستان یکی از معدود استثنا‌ها در میان سران غربی است؛ او در پیامی نوشت: به‌جای حمل سلاح به اوکراین، بالاخره باید صلح را برقرار کنیم.

استولتنبرگ، تاکید کرد که اعضای ناتو در سال ۲۰۲۳ هزینه‌های نظامی خود را ۸.۳ درصد افزایش خواهند داد، با وجود این واقعیت که آمریکا به تنهایی بیش از مجموع ۱۰ کشور بعدی هزینه امور نظامی می‌کند.

در اصل، استولتنبرگ خواستار مسابقه تسلیحاتی در زمانی شد که بزرگترین چالش پیش روی بشریت تغییرات آب و هوایی و پیگیری توسعه اقتصادی پایدار است.

اظهارات فریبنده و سابقه بدنام

ناتو با وجود لفاظی‌های فریبنده، با توجه به سابقه بدنام خود در لیبی، عراق و افغانستان، به هیچ وجه یک اتحاد دفاعی نیست؛ جنگ‌ها، تهاجم‌ها و اشغال‌ها از سوی ناتو منجر به کشته شدن تعداد بی‌شماری غیرنظامیان بی‌گناه و خسارات اقتصادی به ارزش میلیارد‌ها دلار شده است.

جای تعجب نیست که عمده کشور‌ها از آمریکا و اروپا در اعمال تحریم‌های اقتصادی علیه روسیه پیروی نکرده‌اند، زیرا هیچ یک از سران سیاسی غربی هرگز کشتار غیرنظامیان بی‌گناه در افغانستان، عراق و لیبی و سایر کشور‌ها را جنایات جنگی عنوان نکرده‌اند.

ناتو در بیانیه جدید خود اتهاماتی را علیه کشور‌هایی مانند روسیه و چین مطرح کرد، اما در حقیقت این ناتو است که تلاش کرده جهان را از نظر نظامی تحت سلطه خود درآورد.

ناتو از هیچ درسی از جنگ‌ها، تهاجمات و اشغال‌ها و کشته شدن ده‌ها هزار غیرنظامی بی‌گناه نیاموخته، بلکه گسترش با بی‌ملاحظگی خود را دو برابر کرده است.

بسیاری از مقامات سابق آمریکا و ناظران سیاست خارجی گفته‌اند که گسترش ناتو از دهه ۱۹۹۰ عامل اصلی درگیری روسیه و اوکراین بوده است.

ناتو منسوخ شده است

سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) که در سال ۱۹۴۹ تأسیس شد، یادگاری از جنگ سرد بوده و منسوخ شده است؛ این واقعیتی است که اغلب نادیده گرفته می‌شود که خود جنگ سرد زودتر از طریق دیپلماسی سازنده صلح پایان یافت.

به محض پایان جنگ سرد اولیه، منافع ویژه در آمریکا و اروپا جنگ سرد جدید را آغاز کرد؛ جنگ کنونی در اوکراین یکی از پیامد‌های آن است. 

ناتو در سال ۱۹۹۱ منسوخ شد؛ این ناتو به عنوان یک اتحاد ظاهرا «دفاعی» محدود به منطقه «آتلانتیک شمالی» در برابر یک «تهدید شوروی» آغاز شد، اما با انحلال اتحاد جماهیر شوروی، ناتو تمام تلاش خود را برای «توجیه ادامه حیات» به کار گرفته است.

گسترش ناتو «خارج از منطقه» در جنگ‌های یوگسلاوی، لیبی و افغانستان دیده شد؛ ناتو که به رویارویی با روسیه در اروپا بسنده نکرد، خود را در مناطقی خارج از منطقه آتلانتیک شمالی که قرار بود از آن دفاع کند، درگیر کرد.

ناتو؛ یک اتحاد تهاجمی

بنابراین، ناتو تبدیل به یک اتحاد تهاجمی شد که خارج از منطقه عمل می‌کرد؛ «ماموریت خزش» منجر به جنگ فعلی در اوکراین شده است.

جنگ یوگسلاوی بخشی از اروپا را بی‌ثبات کرد، همانطور که جنگ اوکراین نیز بخشی از آن را بی‌ثبات می‌کند. در نهایت، یوگسلاوی به بخش‌های تشکیل دهنده تجزیه شد. 

اوکراین نیز در حال حاضر تقسیم شده و ممکن است بیشتر تکه‌تکه شود؛ حدود ۱۰ میلیون شهروند اوکراینی این کشور را ترک کرده‌اند.

جنگ لیبی کل منطقه را بی‌ثبات کرد و پیامد‌های آن نه‌تنها در شمال آفریقا بلکه در جنوب صحرای آفریقا نیز وجود دارد.

مشارکت ناتو در جنگ افغانستان گامی کلیدی در اوراسیا و گسترش منطقه عملیاتی این ماشین جنگی به سمت شرق بود؛ این گسترش به سمت شرق، به آسیا و اقیانوسیه منتقل شد و روابط با ژاپن را در مراحل اولیه نیز درگیر کرد، بنابراین حضور ژاپن در اجلاس ویلنیوس جای تعجب نیست.

انتهای پیام/