پیامدهای استفاده آمریکا از عامل نارنجی در جنگ ویتنام؛ زندگی در جهنم به روایت تصویر

خبرگزاری میزان – «عامل نارنجی»، یکی از ۶ گیاهکش آمریکایی، سمی قوی حاوی ماده شیمیایی «دیوکسین» است که با بیماری‌های سرطان، نقایص مادرزادی و دیگر مشکلات سلامتی مرتبط است.

آمریکا در یک بازه زمانی طولانی یعنی از ۱۰ آگوست ۱۹۶۱ تا ۱۹۷۱ از این ماده شیمیایی سمی و بسیار خطرناک علیه غیرنظامیان ویتنامی استفاده کرد؛ حجم سم استفاده شده در این مدت ۱۱ میلیون گالن بود که در ۲۰ میلیون هکتار مورد استفاده قرار گرفت.

«دیوکسین» می‌تواند برای چند دهه در خاک سمی باقی بماند؛ دلیل استفاده آمریکا از این ماده شیمیایی بسیار سمی از بین بردن پوشش گیاهی برای تسهیل مشاهده نیرو‌های ویتنامی و مواد غذایی مردم این کشور در بحبوحه جنگ بود.

حدود ۴.۸ میلیون ویتنامی در معرض «عامل نارنجی» قرار گرفتند؛ در عین حال اثرات و پیامد‌های آن همچنان برای مردم ویتنام محسوس است.

استفاده از «عامل نارنجی» در جنگ ویتنام همچنان بحث برانگیز است و یکی از غم انگیزترین میراث جنگ ویتنام محسوب می‌شود.

پیامد‌های مرگبار استفاده آمریکا از عامل نارنجی

اگرچه استفاده از «عامل نارنجی» در دهه ۱۹۷۰ میلادی متوقف شد، اما مردم ویتنام همچنان با پیامد‌های استفاده آمریکا از این ماده سمی در جریان جنگ علیه کشورشان رنج می‌برند.

بر اساس ارزیابی‌ها، میلیون‌ها آمریکایی و ویتنامی همچنان به صورت مستقیم یا غیر مستقیم تحت تاثیر استفاده آمریکا از «عامل نارنجی» قرار دارند؛ باید توجه داشت که آمار دقیقی در این رابطه وجود ندارد.

با وجود این، آمار‌ها نشان می‌دهند که نزدیک به ۳ میلیون سرباز آمریکایی که در جنگ ویتنام حضور داشتند، احتمالا در معرض این سم بوده اند.

در عین حال، آمار‌ها نشان می‌دهند که حدود ۵ میلیون ویتنامی در معرض «عامل نارنجی» قرار گرفتند؛ ضمن این که حدود ۲۰۰ هزار کودک ویتنامی با نقص‌های مادرزادی ناشی از این سم متولد شدند.

استفاده آمریکا از «عامل نارنجی» در جنگ علیه ویتنام سبب شد تا میلیون‌ها هکتار از جنگل‌ها و زمین‌های کشاورزی این کشور از بین برود.

بیماری‌های ناشی از استفاده «عامل نارنجی» عبارتند از: آمیلوئیدوز، نقایص شدید مادرزادی، رشد غیرطبیعی جنین یا سقط جنین، سرطان مثانه، لوسمی، بیماری کلراکن یا آکنه فرم، دیابت (نوع ۲)، لنفوم هوچکین. کم کاری تیروئید، بیماری ایسکمی قلبی، مولتیپل میلوما، لنفوم غیر هوچکین، بیماری پارکینسون، نوروپاتی محیطی، پورفیریا، سرطان پروستات، سرطان‌های تنفسی (سرطان ریه)، سارکوم بافت نرم.

عوارض ناشی از قرار گرفتن در معرض عامل نارنجی تهدید کننده زندگی بود و باعث مرگ شد؛ بیش از ۳۰۰ هزار کهنه سرباز آمریکا و بیش از ۴۰۰ هزار ویتنامی بر اثر قرار گرفتن در معرض عامل نارنجی از سال ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۱ جان خود را از دست دادند.

شدت اثرات بستگی به این دارد که چه مقدار از ماده شیمیایی سمی در طول قرار گرفتن در معرض، وارد بدن شده است.

افراد از طرق مختلفی در معرض مواد شیمیایی موجود در عامل نارنجی قرار گرفتند؛ نفس کشیدنش، بلعیدن، جذب از طریق پوست با تماس فیزیکی با علف کش، جذب آن از طریق چشم، دهان یا زخم‌های پوستی.

گزارش تصویری از زندگی در جهنم

خبرگزاری «اسپوتنیک» گزارشی تصویری از «زندگی در جهنم» به عنوان پیامد استفاده آمریکا از عامل نارنجی تهیه کرده است.

این کودک ۱۲ ساله ساکن روستایی در ارتفاعات مرکزی ویتنام بر اساس گفته‌های والدینش از پیامد‌های «عامل نارنجی» رنج می‌برد؛ آمریکا در طول جنگ ویتنام بار‌ها از «هامل نارنجی» برای برگ زدایی جنگل این منطقه استفاده کرد.

فرمانده سابق جوخه ویتنام شمالی در سال ۱۹۷۲ در میانه جنگ ویتنام با سربازانش از مسیر‌های جنگلی عبور کرد که آمریکا با «عامل نارنجی» آن را برگ زدایی کرده بود.

دانش آموزان ویتنامی به نمایندگی از کودکان معلول قربانی «عامل نارنجی» که توسط ارتش آمریکا در جنگ علیه ویتنام استفاده می‌شد، در یکی از خیابان‌های شهر هوشی مین به عنوان بخشی از یک کارزار ملی با هدف حمایت از قربانیان جنگ ویتنام آثار مجسمه سازی خود را به نمایش گذاشتند.

نوجوان ۱۷ ساله ویتنامی که به گفته والدینش به دلیل این که پدر خانواده در طول جنگ در معرض «عامل نارنجی» قرار گرفته، دچار نقض مادرزادی است.

نشت بشکه‌های عامل نارنجی در جانستون آتول در حدود سال ۱۹۷۳.

نوجوان ۱۷ ساله ویتنامی یکی از قربانیان استفاده آمریکا از عامل نارنجی در جنگ علیه ویتنام است.

نقشه‌های منطقه آلوده به دیوکسین در ویتنام تهیه شده اند؛ تاکنون پروژه‌هایی برای پاکسازی دیوکسین باقی‌مانده از جنگ ویتنام انجام شده است.

ویتنام مناطق آلوده به «دیوکسین» را جز مناطق حفاظت شده قرار داده و از ورود افراد به آن‌ها ممانعت می‌کند؛ یکی از این مناطق فرودگاه «دانانگ» پایگاه سابق نیروی هوایی آمریکاست.

انتهای پیام/