واقعیت مخرب حمله اتمی به هیروشیما و ناکازاکی

خبرگزاری میزان – فیلم «اوپنهایمر» در ژاپن با واکنش‌های منفی بسیاری مواجه شده است، زیرا آنچه منتقدان استدلال می‌کنند ناتوانی آن در ارائه واقعیت مخرب حملات به هیروشیما و ناکازاکی و از سویی دیگر گرامی داشتن «پدر بمب اتمی» است.

به گزارش «آکسیوس»، «کیکو تسویاما»، نویسنده سابق کارکنان کیوتو نیوز، می‌گوید در حالی که این فیلم به تقصیر «جی. رابرت اوپنهایمر» در مورد استقرار سلاحی که او در ساخت آن کمک کرده است، می‌پردازد، اما واقعا «آنچه در زیر ابر قارچ اتفاق افتاد» را نشان نمی‌دهد.

این نویسنده سابق ژاپنی پیامد‌های بمباران اتمی ناکازاکی را پوشش داده است.

همچنین برای برخی از ژاپنی‌ها و ژاپنی‌-آمریکایی‌ها بسیار ناراحت‌کننده بوده است که ببینند توسعه سلاح‌هایی که در سال ۱۹۴۵ بیش از ۲۰۰ هزار نفر را کشتند، به بخشی از یک پدیده فرهنگ پاپ تبدیل شد.

«یوکی میاموتو»، استاد اخلاق هسته‌ای در دانشگاه «دیپل»، به آکسیوس می‌گوید: نمی‌توانم به نسل‌کشی دیگری فکر کنم که در فرهنگ پاپ تا این حد محبوب و کاریکاتور باشد.

این بمب نسلی از «هیباکوشا» (قربانیان بازمانده از انفجار بمب اتمی در هیروشیما و ناکازاکی) یا افرادی را ایجاد کرد که در نتیجه انفجار آسیب دیدند؛ امروزه بسیاری از جمله «میاموتو» هنوز با هزینه‌های این حملات دست و پنجه نرم می‌کنند.

او می‌گوید: من به نوعی با استفاده از اصطلاح «بازمانده» مخالفم، زیرا هرگز نمی‌دانی که واقعا زنده می‌مانی یا نه؛ پدربزرگش دو هفته پس از حمله به هیروشیما بر اثر بیماری حاد تشعشع درگذشت، در حالی که مادرش – زمانی که او شش ساله بود. سال‌ها در جریان تشعشات بمباران - ده‌ها سال بعد بر اثر سرطان درگذشت.

«استفان میوا» که پدرش «لری» در سن ۱۴ سالگی شاهد حمله اتمی به هیروشیما بوده، می‌گوید: پدرم وقتی بعد از انفجار به تنهایی در شهر قدم می‌زد، فکر می‌کرد که این پایان کار است.

«استفان» با استناد به تجربیات پدرش - که فیلم را ندیده، اما قصد دیدنش دارد - بر این باور است که اکران «اپنهایمر» این پتانسیل را دارد که جرقه گفتگو پیرامون خلع سلاح هسته‌ای را برانگیزد.

در ۶ آگوست ۱۹۴۵، در طول جنگ جهانی دوم (۱۹۳۹-۱۹۴۵)، یک بمب افکن آمریکایی B-۲۹ اولین بمب اتمی مستقر در جهان را بر فراز شهر هیروشیما پرتاب کرد. این انفجار بلافاصله باعث کشته شدن ۸۰ هزار نفر شد و ده‌ها هزار نفر دیگر بعد‌ها بر اثر قرار گرفتن در معرض تابش تشعشعات جان خود را از دست دادند.

بمباران ناکازاکی

سه روز بعد و در ر وز ۹ آگوست ۱۹۴۵ دومین B-۲۹ بمب دیگری را بر روی ناکازاکی پرتاب کرد که حدود ۴۰ هزار نفر را کشت.

با این حال، ویرانی هیروشیما باعث تسلیم فوری ژاپن نشد و در ۹ آگوست «چارلز سوینی» فرمانده آمریکایی، بمب افکن B-۲۹ دیگری به نام «Bockscar» را به پرواز درآورد. 

ابر‌های غلیظ بر فراز هدف اصلی، شهر «کوکورا»، «سوینی» را به سمت هدف ثانویه، ناکازاکی، جایی که بمب پلوتونیومی «مرد چاق» در ساعت ۱۱:۰۲ صبح همان روز پرتاب شد، راند. 

این بمب قدرتمندتر از بمب مورد استفاده در هیروشیما، تقریباً ۱۰ هزار پوند وزن داشت و برای ایجاد یک انفجار ۲۲ کیلوتنی ساخته شد. 

شرایط جغرافیایی ناکازاکی، که در دره‌های باریک بین کوه‌ها قرار داشت، تأثیر بمب را کاهش داد و تخریب را به ۲.۶ مایل مربع محدود کرد.

به دلیل وسعت ویرانی و هرج و مرج - از جمله این واقعیت که بسیاری از زیرساخت‌های دو شهر از بین رفته است - آمار دقیق کشته‌های بمباران هیروشیما و ناکازاکی ناشناخته است. با این حال، برآورد می‌شود که حدود ۷۰ تا ۱۳۵ هزار نفر در هیروشیما و ۶۰ تا ۸۰ هزار نفر در ناکازاکی جان خود را از دست دادند؛ هم بر اثر قرار گرفتن در معرض انفجار‌ها و هم به دلیل عوارض جانبی طولانی مدت تشعشعات.

انتهای پیام/