اروپا؛ بزرگ‌ترین تهدید برای آزادی بیان

خبرگزاری میزان – مطالعات، شواهد و مستندات نشان می‌دهند که اصل «آزادی بیان» نه تنها در اروپا مُرده است، بلکه این قاره سال‌هاست که به تهدیدی بزرگ برای حیات این اصل ارزشمند انسانی در سراسر جهان تبدیل شده است.

کشور‌های اروپایی در سال‌های اخیر به شکل خاصی ژست‌های حمایت و احترام به اصل آزادی بیان را تشدید کرده و در این مسیر گاه و بیگاه انگشت اتهام خود را به سمت دیگر کشور‌ها گرفته و آن‌ها را محکوم به نقض این اصل می‌کنند.

شدت این ژست‌ها و اتهام زنی‌های کشور‌های اروپایی در زمینه آزادی بیان شک هر ناظری را از این حجم ادعا و وسواس بر می‌انگیزد و این پرسش را به ذهن می آورد که واقعیت ادعا‌های آزادی بیان اروپایی‌ها چیست؟

در بررسی ادعا‌های کَر کننده اروپایی‌ها درباره اصل آزادی بیان نکات قابل تاملی وجود دارند که نشان می‌دهند کشور‌های اروپایی و البته اتحادیه اروپا اکنون بزرگ‌ترین تهدید برای آزادی بیان در جهان هستند.

یکی از مصادیق مهم برای این موضوع، تلاش اروپا برای تصویب قوانینی جهت مبارزه با آن چه اطلاعات نادرست در فضای آنلاین خوانده می‌شود، است؛ در پس این تلاش ادعایی اروپایی‌ها، استاندارد‌های دوگانه‌ای قرار دارند که سانسور محتوا‌های آنلاین دربردارنده مطالب انتقادی و مخالف علیه خود را تایید می‌کنند و همزمان نفرت و محتوا‌های آنلاین حاوی انتقاد، توهین و هتاکی به برخی از کشورها، نژادها، مذاهب و ادیان، ... را مجاز می‌دانند.

دیگر مصداقی که در این زمینه می‌توان از آن یاد کرد، حبس «جولیان آسانژ» در زندانی در انگلیس است؛ این روزنامه نگار تحقیقی که علیه نفاق و دورویی آمریکا و انگلیس و جنایت‌های جنگی آنان دست به افشاگری زد، در حالی در انگلیس زندانیست و قرار است برای محاکمه به آمریکا مسترد شود که افشاگری اش کمک قابل توجهی به اصل آزادی بیان کرد.

در واقع، اروپایی‌ها اصل آزادی بیان را به حدی با استثنا‌های بی پایه و اساس و سوگیرانه خود محدود کرده اند که عملا نفس آن را بریده‎اند.

«آنگلا مرکل»، صدراعظم پیشین آلمان در سال ۲۰۱۹ گفته بود که آزادی بیان محدودیت‌هایی دارد و این محدودیت‌ها از جایی شروع می‌شوند که نفرت گسترش می‌یابد؛ آن‌ها از جایی شروع می‌شوند که حیثیت و حیثیت دیگران نقض می‌شود.

نگاهی به آمار فزاینده جرایم نفرت محور در آلمان نشان دهنده واقعیت ادعا‌های اوست.

«امانوئل مکرون»، رئیس جمهور فرانسه نیز مدعیست که کشورش آزادی بیان را تضمین می‌کند، اما این کشور هم مانند دیگر کشور‌های اروپایی بدون عذرخواهی به شکل مداوم آزادی بیان را نقض می‌کند.

بارزترین نمونه نقض آزادی بیان در فرانسه ممنوعیت استفاده از نماد‌های مذهبی در ادارات و نهاد‌های دولتی است؛ دادگاه‌های فرانسه نیز حقوق زنان مسلمان محجبه را پی در پی نقض می‌کنند.

کشور‌های اروپایی در حالی مدعی آزادی بیان هستند و در ماه‌های اخیر از این اصل برای توجیه هتک حرمت به قرآن کریم در سوئد و دانمارک استفاده کرده‎اند که بلغارستان، آلمان، ایتالیا، پرتغال، اسپانیا و هلند مجازات‌های سختی را برای افترا علیه مقام‌های دولتی و توهین به نماد‌های دولتی و اعضای خانواده سلطنتی اعمال می‌کنند.

در نمونه‌ای دیگر، دولت اسپانیا در پی اعتراض‌ها به ریاضت اقتصادی در این کشور در سال ۲۰۱۵ عکس گرفتن از تجمع‌های اعتراضی در مقابل ساختمان‌های دولتی و پلیس را ممنوع و جریمه‌های تا سقف ۳۰ هزار یورو برای متخلفان تعیین کرد.

کشور‌های اروپایی حتی از اقدام‌های ضد تروریسم به عنوان ابزاری برای نقض آزادی بیان سوءاستفاده می‌کنند و به اصطلاح منتقدان، «سانسور نرم» را به این بهانه پیش می‌برند و رسانه‌های مستقل را هدف قرار می‌دهند.

معاملات تجاری و سود اقتصادی یکی دیگر از دلایل و عرصه‌های نقض آزادی بیان از سوی اروپایی‌هاست.

اتحادیه اروپا در سال‌های اخیر مکررا ادعا کرده که توافق‌نامه‌های تجاری محلی برای ارتقای حقوق بشر، به ویژه آزادی بیان، هستند؛ این در حالی است که بررسی‌ها نشان می‌دهد کشور‌های اروپایی هنگام به میان آمدن موضوع سود و بهره اقتصادی ابایی از قربانی کردن هیچ یک از اصول حقوق بشری مانند آزادی بیان ندارند.

نمونه این امر را می‌توان در معاملات تسلیحاتی اروپایی‌ها مشاهده کرد.

۶ بار هتک حرمت به قرآن کریم در شش ماه گذشته در اروپا ضمن تایید این موضوع که اروپا اکنون بزرگ‌ترین تهدید برای آزادی بیان است، نشان می‌دهد که قاره اروپا این اصل ارزشمند انسانی را نیز فدای منافع سیاسی و احتمالا اقتصادی خود کرده است.

اروپا در حالی هتک حرمت به قرآن کریم را در چارچوب آزادی بیان توجیه می‌کند که دیوان اروپایی حقوق بشر پیشتر طی حکمی تاکید کرده بود که اقدام‌ها و اظهارات ضد دینی تا جایی می‌توانند قانونی باشند که صلح مذهبی را خدشه‎دار نکرده و سبب برانگیختن خشم پیروان ادیان نشوند؛ بنابراین اصلا عجیب نیست که اروپا را بزرگ‌ترین تهدید حال حاضر برای آزادی بیان بدانیم.

انتهای پیام/