روایت‌هایی از وضعیت پناهجویان افغانستانی در کشورهای اروپایی

خبرگزاری میزان - «سمیع»، یک پناهجوی منتقل شده از افغانستان می‌گوید که اکنون پس از حدود دو سال زندگی در یک هتل، از رفتن به انگلیس پشیمان است.

این پناهجوی افغانستانی در سال ۲۰۲۱ و پس از خروج آمریکا از این کشور، به همراه خانواده خود در میان هزاران نفری بودند که از کشور خود خارج و به کشور‌های اروپایی رفتند.

وعده‌های انگلیس و اخطار برای اخراج

کشور‌های اروپایی مانند انگلیس در پی خروج سال ۲۰۲۱ از افغانستان وعده حمایت و محافظت از پناهجویان افغانستانی را دادند، اما اکنون با گذشت حدود ۲ سال تقریبا هیچ وعده‌ای عملی نشده است.

پناهجویانی مانند «سمیع» در انگلیس همچنان در مراکز موقت پناهجویی ساکن هستند و هزاران پناهجو با وجود وعده‌های دو سال پیش «بوریس جانسون»، نخست وزیر پیشین انگلیس، اکنون اخطار اخراج دریافت می‌کنند.

سمیع می‌گوید: زمانی که به این مرکز اقامت در انگلیس رسیدیم، به ما گفتند که یک تا سه هفته در آن خواهیم بود و همسرم گفت سه هفته خسته کننده خواهد بود، اما اکنون ۲ سال است که اینجا هستیم و فکر نمی‌کردیم دو سال در این مرکز بمانیم. 

این پناهجوی افغانستانی افزود: دو سال است که ما حتی یک پیشنهاد اقامتی دریافت نکرده‌ایم، در این دو سال چرا امکان ایجاد اقامتگاه وجود نداشت؟

روایتی مشابه برای اکثر پناهجویان افغانستانی در اروپا

پناهجویان افغانستانی که در کشور‌های اروپایی ساکن هستند روایات مشابهی مانند آنچه که سمیع بازگو می‌کند دارند و کشور‌های میزبان آن‌ها کوچکترین تلاشی برای عمل به وعده‌های خود نکرده‌اند.

اخیرا رسانه‌های انگلیس گزارش دادند که هزاران پناهجوی افغانستانی در این کشور در فصل تابستان امسال با بی‌خانمانی روبرو هستند.

در یک نشست مخفی بحران به دولت انگلیس هشدار داده شد که حدود ۸ هزار پناهجوی افغانستانی که در سال ۲۰۲۱ تحت شعار عملیات استقبال گرم به این کشور اجازه ورود به انها داده شد، قرار است تا اوایل ماه آگوست به دلیل ضرب الاجل دولتی از مراکز اقامت اخراج شوند، اما جایی برای اسکان ندارند.

تحقیقات جدید «بی‌توجهی خیره‌کننده» اتحادیه اروپا به پناهجویان افغانستانی را نشان می‌دهد.

افغانستانی‌ها اکنون سومین جمعیت بزرگ پناهندگان در جهان هستند و کشور‌های اتحادیه اروپا در سال ۲۰۲۲ تنها ۲۷۱ پناهجوی افغانستانی را اسکان داده‌اند که تنها یک دهم درصد از حدود ۲۷۰ هزار افغانستانی که در حال حاضر به اسکان مجدد نیاز دارند، به شمار می‌رود.

تاکنون حتی یک نفر تحت یک طرح در آلمان که در اکتبر گذشته برای پذیرایی از هزار پناهجوی افغانستانی اتخاذ شده بود، قرار نگرفته است.

هدف عمده اخراج‌های اجباری

مردم افغانستان اغلب قربانی عقب نشینی در مرز‌های اروپا شده‌اند که ۴۰ درصد از عقب راندن‌های ثبت شده در سال ۲۰۲۱ را تشکیل دادند.

بسیاری از افغانستانی‌ها در تأسیسات دورافتاده و زندان مانند در جزایر یونان گرفتار شده‌اند و از ورود آن‌ها به جوامع محلی جلوگیری می‌کنند.

تحقیقات جدید کمیته نجات بین المللی (IRC) نشان می‌دهد که کشور‌های اتحادیه اروپا به طور مداوم نیاز‌های افغانستانی‎هایی را که به دنبال حفاظت هستند نادیده گرفته‌اند؛ میلیون‌ها نفر را در افغانستان یا کشور‌های مختلف سرگردان کرده و نتوانسته‎اند امنیت و شمول کافی را برای بخش اندکی که موفق به رسیدن به اروپا می‌شوند، فراهم کنند. 

هزاران افغانستانی که از این طرح‌ها ناامید شده‌اند، با موانع بزرگی برای دستیابی به حفاظت پایدار در اتحادیه اروپا روبرو هستند، از جمله فقدان اطلاعات شفاف در مورد راه‌های امن موجود، معیار‌های محدود صلاحیت، الزامات غالبا غیرقابل حل برای اثبات هویت و آسیب پذیری آنها.

در نتیجه این افراد در مرز‌های اروپا در بلاتکلیفی گیر افتاده‌اند و برخی در جستجوی امنیت و حفاظت به سفر‌های خطرناک سوق داده می‌شوند.

یک پناهجوی افغاستانی ساکن در آلمان می‌گوید: من امید زیادی به روند پناهندگی خود داشتم، اما دو سال و نیم طول کشید تا جواب مثبت بگیرم؛ انتظار پاسخ برای من زمان بسیار سخت و پر اضطرابی بود، زیرا بدون دو فرزندم در این کشور خارجی بودم. متأسفانه آرزویم هنوز برآورده نشده است، زیرا هنوز نتوانسته‌ام فرزندانم را پیش خود بیاورم.

انتهای پیام/