تحریم‌های یکجانبه و غارت نفت؛ پایه‌های سیاست آمریکا در قبال سوریه

خبرگزاری میزان – سوریه از آغاز دهه ۲۰۱۰ با بحران‌های درهم تنیده‌ای مواجه شده که رد پای غرب به ویژه آمریکا در آن غیرقابل کتمان است؛ این بحران‌ها که عمده‌ترین آن رژیم گسترده و ناقض حقوق بشری تحریم‌های یکجانبه بود، مردم سوریه را متحمل رنج‌های فراوانی کرده است.

اکنون و در پی گذشت ۱۳ سال با نگاهی به نقش آمریکا در بحران سوریه با اطمینان می‌توان گفت که تحریم و غارت نفت، دو پایه اصلی سیاست واشنگتن در قبال سوریه هستند.

تحریم‌های آمریکا علیه سوریه

مواجهه سوریه با بحران رشد گروه‌های تروریستی ساخت غرب به ویژه آمریکا، مقدمه‌ای برای آشکار شدن اهداف واشنگتن از مداخله در بحران سوریه بود.

سوریه یکی از کشورهایی است که از تحریم‌های آمریکا به شدت آسیب دیده است؛ نخستین تحریم آمریکا علیه سوریه در سال ۱۹۷۹ وضع شد و این روند در اوسط دهه ۲۰۰۰ تشدید شد.

اما آغاز بحران سوریه در سال ۲۰۱۱ بهانه لازم را برای آمریکا جهت استفاده از ابزار تحریم علیه این کشور در جهت پاسخ دادن به اعتیاد بی‎درمان آمریکا فراهم کرد.

سوریه در ۱۳ سال گذشته در حالی برای برقراری آرامش در سراسر خاک خود از یک سو و برای مبارزه با گروه‌های تروریستی رشد یافته تحت حمایت‌های مالی، نظامی و اطلاعاتی غرب از سوی دیگر تلاش کرد که همواره تحت فشار تحریم‌های آمریکا قرار داشت.

مقابله و تلاش برای ایستادگی سوریه در برابر تحریم‌های آمریکا همچنان ادامه دارد؛ نه بزرگ‌ترین بحران آوارگی داخلی در سطح جهان و نه زمین‎لرزه‌ ویرانگر ماه فوریه سال جاری در سوریه و ترکیه، نتوانستند تغییری در رویکرد ضد تحریمی دمشق ایجاد کند.

واشنگتن در حالی سوریه را تحت رژیم تمدید شونده و توسعه یابنده تحریم‌های خود قرار داد که آن را با ادعا‌های دهان‎پرکنی مانند بهبود حقوق بشر توجیه می‌کرد؛ با وجود این که به بن‎بست خوردن این رویکرد کاملا آشکار شده، این توجیه‌ها همچنان لقلقه زبان مقام‌های آمریکایی هستند.

«آلنا دوهان»، گزارشگر ویژه سازمان ملل در موضوع تاثیر تحریم‌های یکجانبه بر بهره‎مندی از حقوق بشر پس از بازدید از سوریه جهت ارزیابی تاثیر تحریم‌های آمریکا بر این کشور، در نوامبر ۲۰۲۲ خواستار لغو فوری تحریم‌ها علیه سوریه شد.

وی تاکید کرد: هیچ هدف خوبی نمی‌تواند نقض حقوق بشر از طریق تحریم‌های یکجانبه را توجیه کند.

گستردگی درد و رنج مردم بی گناه سوریه از فشار تحریم‌های آمریکا به حدی بود که این کشور تلویحا به این موضوع اعتراف کرد؛ این اعتراف تلویحی را می‌توان در موافقت واشنگتن با معافیت ۱۸۰ روزه تحریم‌های سوریه پس از زلزله فوریه در این کشور دید.

نیازی به گفتن نیست که تحریم‌های آمریکا علیه سوریه تاثیر‌های فاجعه باری بر این کشور داشته است؛ در این امر هم شکی نیست که تحریم‌های آمریکا به دلیل عدم دستیابی به اهداف اعلام و برنامه ریزی شده، شکست خورده اند.

تحریم‌های آمریکا علیه سوریه از سوی اغلب کارشناسان سازمان ملل مورد انتقاد قرار گرفته است؛ کمک‌های بشردوستانه را تحت تاثیر پدیده تبعیت بیش از حد از تحریم‌ها قرار داده است؛ شهروندان بی‎گناه سوری به ویژه بیماران و کودکان را با دشواری‌های متعددی مواجه کرده است.

تداوم غارت نفت سوریه از سوی آمریکا

پایه دوم سیاست آمریکا در سوریه به مراتب غیرانسانی‌تر است؛ هرچند با در نظر داشتن ماهیت و سابقه آمریکا، اصلا دور از انتظار نیست.

بحران سوریه فرصتی مناسب برای لشکرکشی ارتش آمریکا به مناطقی بود که نبرد با گروه تروریستی داعش در جریان بود؛ مناطقی که به دلیل دارا بودن منابع هیدروکربنی از اهمیت فوق العاده‌ای برخوردار بوده و هستند.

جدیدترین خبر مربوط به غارت نفت سوریه از سوی آمریکا در ۲۴ ساعت گذشته منتشر شد؛ بر اساس این خبر، یک کاروان خودرویی آمریکا شامل ۳۵ تانکر بارگیری شده از نفت سوریه بود که از خاک این کشور خارج شد.

تاکنون گزارش‌ها و اخبار متعددی درباره غارت نفت سوریه از سوی نیرو‌های آمریکایی مستقر در این کشور منتشر شده است؛ در اوایل آگوست ۲۰۲۲ وزارت نفت سوریه اعلام کرد که آمریکا روزانه به صورت میانگین ۶۶ هزار بشکه نفت این کشور را غارت می‌کند؛ رقمی معادل ۸۰ درصد تولید نفت سوریه.

سرقت نفت سوریه از سوی آمریکا جنایتی است که از داعش الگوبرداری شده است.

آمریکا باکی از اعلام این موضوع ندارد؛ «دونالد ترامپ»، رئیس جمهور پیشین آمریکا صراحتا اذعان کرده بود که ارتش آمریکا برای نفت در سوریه حضور دارد و چاه‌ها و منابع نفتی سوریه دلیل تداوم حضور نظامیان آمریکایی در خاک این کشور است.

اگرچه «جو بایدن»، رئیس جمهور فعلی آمریکا به اندازه «ترامپ» در این موضوع صراحت ندارد، اما تداوم غارت نفت سوریه در دوره ریاست جمهوری وی، در واقع تایید همان رویکرد است؛ باید تاکید کرد که غارت نفت سوریه هدف اصلی سیاست آمریکا در قبال این کشور است. 

در واقع آمریکا پس از محروم کردن مردم سوریه از طریق اعمال تحریم‌ها، محرومیتی دیگر را از طریق قطع دسترسی آنان به درآمد‌های نفتی کشورمان تحمیل می‌کند؛ آن‌هم در شرایطی که سوریه پس از باز پس گیری خاک خود از «داعش» برای بازسازی خرابی‌‌ها نیاز به درآمدهای نفتی خود دارد.

در پایان باید گفت که فرقی نمی‌کند که چه کسی در اتاق بیضی شکل کاخ سفید حضور داشته باشد، سیاست خارجی آمریکا در قبال سوریه ترکیبی از غارت و تحمیل درد و رنج به مردم سوریه جهت دستیابی به منافع اقتصادی آمریکاست.

انتهای پیام/