کرسی‌های آزاداندیشی باید احیا شود

خبرگزاری میزان - عبدالحسین خسروپناه، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی صبح امروز (۱۱ تیر ۱۴۰۲) در پنجمین اجلاس ملی کرسی‌های نظریه پردازی، نقد و مناظره و اولین اجلاس سرآمدان آموزشی کشور گفت: کرسی‌ها باید آزادانه همراه با اخلاق و منطق باشند و در قالب نشست‌های علمی، فرهنگی، سیاسی اجتماعی برگزار شود.

وی ضمن اشاره خسروپناه با بیان این نکته که ما الگوی حکمرانی فرهنگی، اجتماعی، امنیتی نداریم ادامه داد: حکمرانی در عرصه‌های تربیتی، سلامت، موضوعات اجتماعی و... مرتبط با فناوری نرم است و خلا زیادی در این بستر وجود دارد و به همین دلیل باید ببینیم متدولوژی تبدیل نظریات علوم انسانی و اجتماعی به الگو‌های حکمرانی با چه روشی به دست می‌آید.

وی ادامه داد: باید نظام نظریه‌های بنیادین و کاربردی عملی توسعه‌ای را با کمک اساتید مدون کنیم، دانشجویان و اساتید باید آزادانه با اخلاق و منطق گفتگو کنند. هیأت حمایت از کرسی‌ها در سال‌های اخیر توفیقات خوبی داشته است. هیأت حمایت نیاز به تحول دارد. چرا کرسی‌ها فقط در علوم انسانی، هنر و معماری برگزار می‌شود؟ مگر اساتید علوم پایه، مهندسی، فنی و پزشکی نظریه ندارند؟ نباید صرفا در زمینه علوم انسانی و اسلامی نظریه داشته باشیم.

خسروپناه گفت: باید در راه‌های مختلف کشف نظریه را پیدا کنیم. باید کرسی‌های آزاداندیشی از حالت ممات احیا شود. در خواست عاجزانه از وزیر علوم دارم که خودش دانشمند و باورمند به آزاداندیشی است و امیدوارم دستوری به معاونت‌های فرهنگی دانشگاه‌ها برای برگزاری جدی کرسی‌ها بدهند.

وی گفت: باید نظریه‌پردازی با حکمت پیوند پیدا کند. حکمت در ایران اسلامی رشد و نمو پیدا کرد و بزرگانی از همین کشور حکمت را جهانی کردند. حکمت؛ علم نافع کارآمد و مبتنی بر خرد ناب است. خرد ناب یعنی جمع عقل نظری و عملی و معاش و معاد.

وی افزود: اگر پیوندی بین نظریه و حکمت برقرار شود نظریاتی در فلسفه‌های مضاف بر علوم رشد پیدا می‌کند. مگر شیمیدان ها، فیزیکدان‌ها و زمین شناسان و. می‌توانند نظریه پردازی کنند اما نگاه فلسفی به آن علم نداشته باشند؟ چنین چیزی امکان ندارد، فلسفه رشته‌ای جدا و مستقل از علوم دیگر نیست.

دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی تاکید کرد: ما چقدر نظریه برای حل آسیب‌های اجتماعی داریم؟ نسبت دانشگاه‌ها با بهزیستی، ستاد مبارزه با مواد مخدر و... چیست؟ 

وی عنوان کرد: در ساحت توسعه کاربردی، امروزه یکی از خلأ‌های جدی، بحث فناوری‌های نرم اجتماعی است. آنقدر که به درستی به فناوری سخت توجه داریم به فناوری‌های نرم اجتماعی توجه نداریم. علت اینکه نظریه‌های علوم انسانی رشد جدی ندارد شاید همین موضوع باشد.

انتهای پیام/