مداخله‌جویی آمریکا؛ زخمی که التیام آن سال‌ها به طول می‌انجامد

خبرگزاری میزان - با توجه به اینکه کشور‌های بسیاری در سرتاسر جهان هنوز در معرض نفوذ آمریکا هستند، یا به معنای واقعی کلمه از سوی نیرو‌های نظامی این کشور اشغال شده‌اند، یا از سوی دولتی که با کمک‌های قابل توجه آمریکا (یا ترکیبی از این دو) به قدرت می‌رسد، اداره می‌شوند، نگاهی به تاریخ اشغالگری آمریکا و زخم‌های پاک نشدنی آن بر کشور‌ها و ساکنان آن‌ها حتی دهه‌ها پس از خروج نهایی آمریکا ضروری است.

به گزارش «گلوبال تایمز»، در پی مداخله آمریکا اغلب شکاف‌های سیاسی-اجتماعی باقی می‌ماند که سال‌ها و شاید دهه‌ها، زمان برای بهبود آن‌ها زمان لازم است.
ویرانی اقتصادی نیز وجود دارد که یک کشور را مجبور می‌کند اقتصاد خود را اغلب از پایه بازسازی کند و در مورد خروج آمریکا از کشوری پس از یک درگیری نظامی طولانی، منظره‌ای مملو از مهمات منفجر نشده (UXO) باقی مانده است که نسل‌ها طول می‌کشد تا مردم بی‌گناه پاکسازی، معلول و کشته شوند.

ویتنام؛ بمباران و مسوم شده

از سال ۱۹۵۵ تا ۱۹۷۵، آمریکا درگیر جنگی وحشیانه در ویتنام در جنوب شرقی آسیا بود؛ آمریکا در یکی از بسیاری از تلاش‌های قرن گذشته برای کمک به غرب در برقراری مجدد حکومت استعماری خود در سراسر جهان پس از جنگ جهانی دوم، در کنار فرانسوی‌ها وارد درگیری شد.

در طول نبرد، آمریکا و متحدانش میلیون‌ها ویتنامی را کشتند و زیرساخت‌ها و شهر‌های سراسر این کشور را ویران کردند. آمریکا از طریق استفاده از عامل نارنجی، هم زمین و هم مردم آن را مسموم کرد و کسانی را که در آن زمان در معرض آن قرار گرفتند، کشت و ردی از نقایص مادرزادی و سرطان در نسل‌های آینده ویتنامی‌ها باقی ماند.

آمریکا در این جنگ ویتنام و همسایگانش، کامبوج و لائوس را شدیدتر از هر چیزی که در طول جنگ جهانی دوم مشاهده شد، بمباران کرد.

افغانستان؛ ویران و غارت شده 

نمونه جدیدتر دیگر افغانستان است؛ آمریکا دو دهه افغانستان را اشغال کرد و علیرغم تخصیص تریلیون‌ها دلار برای ایجاد نیرو‌های مسلح ملی افغانستان، یک دولت متمرکز و تلاش برای «بازسازی»، همه این موارد تقریبا یک شبه زمانی که آمریکا نیرو‌های خود را در سال ۲۰۲۱ خارج کرد، از بین رفت.

افغانستانی‌هایی که در این دو دهه با آمریکا کار می‌کردند، یعنی ده‌ها هزار نفر، همان‌طور که آمریکا ده‌ها هزار ویتنامی را در خلال خروج از آسیای جنوب شرقی در سال ۱۹۷۵ رها کرد، جا ماندند.

همانطور که در مورد ویتنام اتفاق افتاد، افغانستان بدون زیرساخت‌های اساسی، یا اقتصاد کارآمد، و با شکاف‌های سیاسی-اجتماعی باقی ماند که مردم افغانستان باید خودشان آن را طی سال‌های آینده یا حتی دهه‌های آینده حل کنند.

علاوه بر پشت سر گذاشتن مجموعه‌ای از بحران‌ها، آمریکا تضمین کرد که افغانستان بدون هیچگونه منابعی برای حل آن‌ها باقی خواهد ماند؛ واشنگتن میلیارد‌ها دلار دارایی بانک مرکزی افغانستان را مسدود کرد و تا به امروز از واگذاری آن به دولت فعلی افغانستان خودداری کرده است.

به دلیل نفوذ مداوم واشنگتن بر نهاد‌های بین‌المللی مانند سازمان ملل، دولت کنونی افغانستان از به رسمیت شناخته شدن محروم است و بنابراین نمی‌تواند منابع مورد نیاز برای ثبات و بازسازی این کشور را پس از دو دهه جنگ تحت اشغال آمریکا، به کار گیرد.

هشداری به جهان

اگر پیامد‌های مداخله و اشغالگری آمریکا آنقدر شدید، ویرانگر و طولانی مدت است، چرا این همه آزادی عمل و حتی حمایت آشکار از سوی «جامعه بین‌المللی» برای آن فراهم می‌شود، حتی زمانی که هزاران کیلومتر دورتر از مرزهای خود دست به شکل‌دهی رویداد‌ها بزند؟

بحران اوکراین، محصول مداخله آمریکاست که به سال ۱۹۹۱ باز می‌گردد؛ روند تقسیم این کشور تازه استقلال یافته پس از فروپاشی شوروی بین شرق و غرب در سال ۲۰۱۴ به اوج خود رسید.

امروز، اوکراین به عنوان آخرین نمونه از «لمس مرگ» واشنگتن و تقسیم و ویرانی است که در داخل و خارج از مرز‌های کشوری که از سوی آمریکا هدف قرار گرفته، طنین انداز است.

انتهای پیام/