مسیر مرگبار اروپا برای پناهجویان

خبرگزاری میزان - «فادی»، یک نوجوان اهل سوریه، به طور معجزه آسایی از یکی از بزرگترین بلایای قایق مهاجران در تاریخ مدرن مدیترانه جان سالم به در برده است.

تنها ۱۰۴ نفر از قایق حامل ۷۵۰ پناهجو پس از واژگونی آن در روز ۱۳ ژوئن در سواحل «پیلوس» یونان نجات یافته‌اند.

ده‌ها جسد بی‌جان از آب بیرون کشیده شده‌اند؛ صد‌ها نفر که بسیاری از آن‌ها زنان و کودکان بوده‌اند هنوز مفقود هستند، بیم آن می‌رود که جان باخته باشند.

«فادی» جان سالم به در برد؛ یک عکس دلخراش نشان می‌دهد که این نوجوان سوری در حالی که برادر بزرگترش محمد را ملاقات می‌کند، گریه می‌کند که برای دیدن او به بندر «کالاماتا» در یونان آمده بود.

این جدیدترین فاجعه غرق شدن قایق، داستانی بسیار بزرگتر از عناوین خبری دلسوزانه‌ای دارد که سعی در انتقال آن داشتند؛ این داستان جنگ، فقر، نابرابری و ناامیدی است.

هویت کسانی که در دریا جان خود را از دست دادند، سرنخ‌هایی از منشأ داستان می‌دهد؛ آن‌ها اهل سوریه، فلسطین، افغانستان و دیگر کشور‌ها بودند. 

طنز غم انگیز این است که آخرین قسمت از این وحشت به ظاهر بی پایان درست یک هفته قبل از اینکه سازمان ملل برای «جشن» روز جهانی پناهندگان در ۲۰ ژوئن آماده شود، اتفاق افتاد.

به نظر می‌رسد که بیشتر ارجاعات به این روز از سوی سازمان ملل، نهاد‌های مرتبط با سازمان ملل و موسسات خیریه بین‌المللی در سراسر جهان بر توانمندسازی و مثبت بودن تاکید دارد؛ در بیانیه آژانس پناهندگان سازمان ملل (UNHCR) از «تکریم پناهندگان در سراسر جهان» یاد شده و روز پناهندگان به عنوان روزی که «قدرت و شجاعت» پناهندگان را جشن می‌گیرد، یاد کرده است.

تناقضات گفتمان‌های مربوط به پناهجویان

تناقضات گفتمان‌های مربوط به پناهندگان آشکارتر از آن است که بتوان از آن غافل شد؛ اما اغلب این تناقضات به فراموشی سپرده می‌شوند.

در بسیاری از پایتخت‌ها و سفارت‌خانه‌های غربی در سرتاسر جهان، شام‌های بسیار مجلل به نام پناهندگان سرو می‌شود؛ دیپلمات‌ها خواهان اقدام می‌شوند و روشنفکران با درآمد مناسب مسئولیت‌های اخلاقی دولت‌ها و جوامع مدنی را اعلام می‌کنند، بسیاری تشویق می‌کنند و کارت ویزیت‌های متعددی رد و بدل می‌شود، اما کمی تغییر کمی صورت می‌پذیرد.

مرگ ۲۳ هزار پناهجو در مسیر اروپا 

بیش از ۲۳ هزار پناهجو در تلاش برای رسیدن به سواحل اروپا بین سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۲۲ غرق یا ناپدید شده‌اند؛ انتظار می‌رود که تعداد واقعی بسیار بیشتر باشد، زیرا هیچ سوابق رسمی مبنی بر اینکه چند نفر در وهله اول این سفر‌های مرگبار را آغاز می‌کنند وجود ندارد. 

«جولیا بلک» از سازمان بین‌المللی مهاجرت گفت: ما صد‌ها پرونده از اجساد داریم که به سواحل مدیترانه منتقل می‌شوند، در حالی که هیچ کشتی غرق شده‌ای را نمی‌شناسیم. هویت قربانیان باید سرنخ اصلی برای این می‌بود که چرا مردم چنین خطرات وحشتناکی را متحمل می‌شوند، تنها برای رسیدن به کشور‌های اروپایی، جایی که سختی‌های بزرگ از جمله تبعیض نژادی را تحمل می‌کنند تا تنها زنده بمانند.

عاملان اصلی بحران

«بلک»، می‎گوید: با این حال، ما به سختی با مقصران واقعی پشت همه این‌ها روبرو می‌شویم؛ سازندگان سلاح و مداخله جویان نظامی، و مداخلات سیاسی که باعث تحریک و یا تشدید درگیری‌ها می‌شوند. این افراد و دولت‌ها خاورمیانه، آفریقا و بقیه جهان را صرفا فضایی برای رقابت‌های ژئوپلیتیکی، مواد خام ارزان قیمت و استثمار انسانی و اقتصادی می‌دانند.

اما، زمانی که نتیجه چنین سیاست‌های وحشتناکی کمترین آسیب را برای بافت‌های اجتماعی-اقتصادی جوامع غربی ایجاد می‌کند، پناهندگان ناامید به عنوان «افراد شرور» معرفی می‌شوند، باید از آن‌ها اجتناب شود، نادیده گرفته شوند، زندانی و اخراج شوند.

به گزارش «میدل ایست مانیتور»،  در واقع، پناهجویان جهان، که بیش از ۱۰۰ میلیون نفر برآورد می‌شوند، «تجلیل» نمی‌شوند، بلکه بیشتر مورد توهین قرار می‌گیرند؛ آن‌ها به عنوان یک بار اضافی در نظر گرفته می‌شوند، نه فرصتی برای رویارویی و رفع مشکلات اساسی، قدیمی و جدید، که منجر به جابجایی اولیه آن‌ها شده است.

سیاستمداران بلندپایه اروپایی در بیانیه مشترک خود متعهد شدند که «مدل تجاری بدبینانه قاچاقچیان» را بشکنند، زیرا «دیدن اینکه چگونه آن‌ها (قاچاقچیان) عمدا جان انسان‌ها را برای سود به خطر می‌اندازند وحشتناک است». با توجه به اینکه صنعت تسلیحات یکی از پر رونق‌ترین مدل‌های تجاری اروپا است، نمی‌توان از طنز چنین اظهاراتی گذشت.

انتهای پیام/