روز جهانی کارگر و ادعاهای دروغ تروریست‌ها
نخستین روز ماه می، سالروز گرامیداشت کارگران در سرتاسر جهان است که به یادبود این قشر پرتلاش و زحمتکش، برگزار می‌شود.
خبرگزاری میزان - بنیاد هابیلیان نوشت: همه ساله، نخستین روز ماه می، سالروز گرامیداشت کارگران در سرتاسر جهان است که به یادبود این قشر پرتلاش و زحمتکش، برگزار می‌شود.
در ایران نیز همگام با سایر کشورها، این روز بهانه‌ای برای پاسداشت کارگران کشورمان است.
کارگران به علت اهمیت و حساسیت حضور آن‌ها در عرصه‌های مختلف اقتصادی و همینطور جمعیت قابل توجه و اثر گذار آنان، مورد توجه بودهاند.
از پیش از انقلاب اسلامی که گروه‌ها و جریان‌های چپگرا با تأسی به سنت‌های کمونیستی و مارکسیستی، ادعای حمایت از «پرولتاریا» را مطرح کردند تا پس از انقلاب اسلامی، حمایت از کارگران، همواره یکی از ادعاهای آن‌ها بوده است.
با این حال، بررسی کارنامه این گروه‌ها نشان می‌دهد که کارگران نه تنها بهره‌ای از این گروه‌ها نبردند بلکه یکی از بیشترین اقشاری بودند که به ویژه در دهه پرتلاطم ۶۰ قربانی اقدامات خشن و خونین گروهک‌های تروریستی علیه شهروندان ایرانی شدند.
نکته قابل توجه این است که تعداد قابل ملاحظه‌ای از کارگران ترور شده ایرانی، توسط همین گروه‌های چپگرا به خاک و خون کشیده شدند.
براساس آمارها، از پیروزی انقلاب اسلامی تا ابتدای دهه ۹۰ شمسی، ۱۶۲۸ کارگر هدف ترور‌های گروه‌های تروریستی قرار گرفتهاند. ۲۲۸ نفر از این شهیدان زیر ۱۸ سال سن داشتند و ۱۱۳۴ تن نیز دارای تحصیلات ابتدایی یا بدون سواد خواندن و نوشتن بودند.
سن و سال این افراد و تحصیلات اکثریت این شهیدان تأکید بر این دارد که این افراد از اقشار و شهروندان معمولی جامعه بودهاند و وابستگی‌های سیاسی و حزبی یا گروهی نداشتهاند.
از میان مجموع تعداد این شهیدان، بیش از ۴۰۰ تن از آنان توسط گروهک‌های چپگرا که مدعی بیشترین حمایت از کارگران هستند ترور و به شهادت رسیدهاند؛ و باز هم جالب‌تر آنکه از این تعداد بیش از ۲۵۰ تن توسط گروهک تروریستی منافقین ترور شده‌اند.
جالب از این حیث که منافقین، به رغم حجم زیاد جنایت علیه قشر کارگر، همچنان با فریب کاری، تلاش می‌کند تا خود را به عنوان حامی و پشتیبان این قشر از جامعه نشان دهد!
از چند دهه قبل روشن شده است که میراث داران مارکس هیچگاه نتوانستند در عرصه واقعیت، مدافعان خوبی برای کارگران و حقوق آن‌ها باشند.
کارگران برای آنان ابزاری جهت جلب حمایت توده‌ها و بهره برداری سیاسی بودند. حجم بالای کارگران ترور شده توسط این گروه‌ها در دهه ۶۰ شمسی، نشان دهنده رویکرد خشن و تند این گروهک‌ها برای عبور از موانع و رسیدن به اهداف قدرت طلبانه و انحصار گرایانه خود، حتی در قبال اقشار ضعیفی است که ادعای حمایت از آن‌ها را دارند و در این میان تفاوتی میان گروهک‌های چپ گرای رادیکال و رژیم‌های مارکسیستی وجود نداشته است. کارگران هر یک به گونه‌ای متفاوت قربانی یکی از این دو بودهاند.
یکم می، برای مردم ایران، تنها روز کارگر نیست، این روز یادآور خاطرات صد‌ها کارگری است که مظلومانه و در کنار سایر اقشار، توسط گروهک‌های خشونت طلب تروریستی به خاک و خون کشیده شدند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *