زنگ خطر درباره وضعیت گوانتانامو/ بررسی تأثیرات شکنجه بر زندانیان

خبرگزاری میزان - یک گزارش می‎گوید که اگر دولت آمریکا اقدامی نکند، زندانیان گوانتانامو ممکن است جان خود را از دست بدهند؛ یک بحران پزشکی جدی در گوانتانامو در حال وقوع است و نیاز به اقدام فوری دولت آمریکا برای جلوگیری از مرگ و میر وجود دارد.

زنگ خطر درباره وضعیت گوانتانامو

به گزارش الجزیره، دو بیانیه مهم منتشر شده در ماه‎های گذشته زنگ خطر را در مورد وضعیت مراقبت‌های پزشکی در زندان گوانتانامو به صدا درآورده است؛ در ماه مارس، شورای حقوق بشر نامه‌ای از هفت کارشناس سازمان ملل منتشر کرد که در آن از مراقبت‌های پزشکی ناکافی ارائه شده به زندانیان انتقاد کرد و به «نقص‌های سیستماتیک در تخصص پزشکی، تجهیزات، درمان و اقامتگاه‌ها» اشاره کرد.

سپس در ماه آوریل، کمیته بین‌المللی صلیب سرخ (ICRC) نگرانی‌های کارشناسان سازمان ملل را تکرار کرد و از آمریکا خواست که «راه‌حل‌های کافی و پایدار را به عنوان یک موضوع دارای اولویت» پیدا کند.

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ به ندرت در مورد شرایط بازداشت علنی اظهار نظر می‌کند؛ به عنوان یک سازمان بشردوستانه مستقل و بی‌طرف، نگرانی‌های خود را با دولت‌ها به طور خصوصی در میان می‌گذارد.

بنابراین، انتشار این دو بیانیه نشان می‌دهد که بحران مراقبت‌های پزشکی گوانتانامو به نقطه‌ای رسیده که دیگر نمی‌توان آن را نادیده گرفت و بدترین نتایج احتمالی - از جمله مرگ زندانیان - ممکن است در چشم انداز این زندان باشد و علاوه بر این زمان زیادی برای یک اصلاح جدی گذشته است.

هشدار‌های مکرر درباره وضعیت گوانتانامو

برای سال‌ها، کارشناسان مستقل پزشکی، پرسنل نظامی سابق، و گروه‌های حقوق بشر (از جمله مرکز قربانیان شکنجه) نگرانی‌هایی را درباره کمبود‌های مراقبت‌های پزشکی در گوانتانامو ثبت و ابراز کرده‌اند.

به عنوان مثال، سوابق پزشکی بازداشت شدگان اطلاعات مربوط به ضربه و شکنجه آن‌ها را حذف می‌کند یا این موارد به صورت طبقه‌بندی شده باقی می‌ماند؛ برخی از پرسنل سابق پزشکی گفته‌اند که به آن‌ها دستور داده شده که در مورد شکنجه زندانیان سؤال نکنند.

ناکامی آن‌ها در انجام این کار، و مستندسازی هر گونه سابقه تروما، مسئولیت آمریکا در ارائه مراقبت‌های کافی تحت هنجار‌های بین‌المللی را نقض می‌کند.

وضعیت بحرانی افراد زندانی در گوانتانامو

با این حال، تأثیرات شکنجه و رفتار‌های ظالمانه، غیرانسانی و تحقیرآمیز که بسیاری از زندانیان در معرض آن قرار گرفتند، و همچنین عدم مراقبت کافی پس از آن، شرایط بحرانی زندانیان را تشدید کرده است.

در ماه ژانویه، «عمار البلوچی» که به دلیل شکنجه از آسیب مغزی و سایر اختلالات رنج می‌برد، به تومور ستون فقرات مبتلا شد که به گفته وکلای او «در نهایت می‌تواند روی اعصاب حرکتی یا حسی او تاثیر بگذارد.

زندانیان همچنین از تشنج، از دست دادن بینایی، مشکلات گوارشی، اختلال استرس پس از سانحه و سایر پیامد‌های جسمی و روانی طولانی مدت شکنجه رنج می‌برند.

سازمان ملل و کمیته بین‌المللی صلیب سرخ «پیری تسریع شده» زندانیان را به‌عنوان یک نگرانی بزرگ معرفی کردند. 

همانطور که از سوی کارشناس مستقل سازمان ملل در مورد حقوق افراد مسن توضیح داده شده است، این امر به دلیل «پیشینه‌های ضعیف اجتماعی-اقتصادی و بهداشتی، همراه با اثرات مضر زندان بر سلامت و رفاه» ایجاد می‌شود.

به ویژه، سازمان ملل توجه خود را به وخامت حال «عبدالهادی العراقی»، زندانی ۶۰ ساله مبتلا به بیماری دژنراتیو ستون فقرات که اکنون از فلج رنج می‌برد، جلب کرد؛ عدم مراقبت کافی وضعیت او را تشدید می‌کند و به کیفیت زندگی او آسیب می‌رساند.

ارائه مراقبت‌های پزشکی در گوانتانامو نیز تحت تأثیر کمبود کارکنان و تجهیزات ناکافی از جمله دستگاه‌های تصویربرداری فرسوده است؛ در یک نمونه نگران‌کننده از توانایی‌های محدود گوانتانامو، یک افسر پزشکی، گفت: چشم‌انداز تلاش برای انجام یک عمل جراحی پیچیده روی یکی از زندانیان در بیمارستان من را می‌ترساند؛ و برخلاف پرسنل نظامی و غیرنظامیان در این زندان، زندانیان طبق قانون از خروج و دریافت مراقبت‌های پزشکی در خارج از گوانتانامو حتی در شرایط وخیم و تهدید کننده زندگی منع شده‌اند.

حتی یک فرمانده پیشین گوانتانامو نیز از این وضعیت خشمگین شد؛ در سال ۲۰۱۹، «جان رینگ» به خبرنگاران گفت: مگر اینکه سیاست آمریکا تغییر کند، در مقطعی ما نوعی مراقبت از پایان زندگی را در اینجا انجام خواهیم داد، بسیاری از زندانیان مبتلا به دیابت هستند؛ آیا من به دیالیز نیاز ندارم؟ من نمی‌دانم، یکی باید این را به من بگوید آیا قرار است مراقبت‌های پیچیده سرطان را در اینجا انجام دهیم؟ من نمی‌دانم.

بیانیه‌های اخیر سازمان ملل و کمیته بین‌المللی صلیب سرخ نشان می‌دهد که هنوز به این سؤالات پاسخی داده نشده و تغییر کمی برای بهبود وضعیت صورت گرفته است.

انتهای پیام/