خشونت رژیم صهیونیستی ریشه اصلی تنش در فلسطین

خبرگزاری میزان - خشونت رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی افزایش یافته و بار دیگر این رژیم و متحدانش در تلاش برای مبهم کردن و کم اهمیت جلوه دادن آن هستند.

تلاش برای منحرف کردن توجه جهانیان

به گزارش الجزیره، پس از انجام یک حمله وحشیانه دیگر به اماکن مقدس در قدس اشغالی، دستگاه تبلیغاتی رژیم صهیونیستی در تلاش است تا توجه جهان را به موشک‌هایی که از نوار محاصره شده غزه و جنوب لبنان شلیک شد معطوف کند؛ رسانه‌ها و کارشناسان حامی رژیم صهیونیستی نیز این گفتمان را پذیرفته و تبلیغ می‌کنند.

در مواجهه با تلاش دیگری برای سرپوش گذاشتن بر جنایات رژیم صهیونیستی، کسانی که متعهد به حقیقت، عدالت و استعمار زدایی هستند، همیشه چشم خود را به تنها خشونتی که واقعیت وضعیت را توضیح می‌دهد، خیره نگه داشته‌‍اند: خشونت شهرک نشینان-استعماری رژیم صهیونیستی.

خشونت ساختاری و نظام‌مند

خشونت رژیم صهیونیستی قبل از هر چیز ساختاری است؛ این امر شامل غیرانسانی کردن مردم فلسطین در فرهنگ، آموزش و سیاست این رژیم است؛ پست‌های بازرسی؛ دیوار آپارتاید؛ محاصره نوار غزه؛ تخریب خانه‌ها؛ سیستم مجوزها؛ مشکلات اقتصادی فلسطینیان، محدودیت دسترسی فلسطینیان به خدمات بهداشتی و اجتماعی؛ حبس؛ محرومیت از آزادی تردد؛ دسترسی محدود به اماکن مقدس؛ سرقت اراضی فلسطین، ساخت و گسترش شهرک‌های غیرقانونی و غیره نمونه‌ای از این خشونت ساختاری هستند.

به طور خلاصه، این خشونت ساختاری به ساختار‌های حقوقی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی رژیم صهیونیستی مربوط می‌شود که برای سلب حق حاکمیت و آزادی فلسطینی‌ها، سلب حقوق اولیه انسانی و سیاسی آنها، و قرار دادن آن‌ها در معرض خشونت نظامی این رژیم بدون مهار آن‌ها طراحی شده است.

اقدامات خشونت‌بار رژیم صهیونیستی نیز توسط عوامل قابل شناسایی انجام می‌شود: حملات نظامی، یورش به شهرها، شهرک‌ها و عبادتگاه‌های فلسطینی؛ شکنجه در زندان؛ خشونت شهرک‌نشینان؛ تیراندازی و ضرب و شتم و غیره.

این فهرست، جامع همه اشکال خشونت رژیم صهیونیستی نیست که در این دو نوع کلی قرار می‌گیرد؛ رژیم صهیونیستی دنیای فلسطینی‌ها را از خشونت استعماری شهرک‌نشینان اشباع کرده است؛ نه استراحتی وجود دارد، نه آرامشی، نه فضایی برای نفس کشیدن و نه زمانی برای بهبود اوضاع.

دیدگاه غرب در قبال این جنایات

با این حال، علیرغم وحشیگری، ظلم، و مخرب بودن خشونت فراگیر رژیم صهیونیستی، جریان اصلی گفتمان عمومی اروپایی-آمریکایی، مقاومت مسلحانه فلسطینی را به عنوان عامل جدیدترین «تشدید درگیری» مورد توجه قرار می‌دهد؛ خشونت ساختاری رژیم صهیونیستی به عنوان خشونت شناخته نمی‌شود و در عوض عادی شده و مشروعیت می‌یابد.

اما واقعیت این است که در برابر فهرست اقدامات ساختاری خشونت در بالا، هیچ معادل فلسطینی برای آن وجود ندارد؛ صهیونیست‌ها تحت هیچ گونه خشونت ساختاری از سوی فلسطینی‌ها قرار نگرفته و هیچ گونه خشونت ساختاری را تجربه نمی‌کنند، و وقتی خشونتی را که توسط عوامل قابل شناسایی انجام می‌شود مقایسه می‌کنیم، در می‌یابیم که رژیم صهیونیستی خشونت بسیار بیشتر و کاملا نامتناسبی را علیه فلسطینی‌ها به راه می‌اندازد.

نگاهی به آمار موجود

به گفته دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل، تعداد تلفات از سال ۲۰۰۸ «که در نتیجه رویارویی فلسطینی‌ها و صهیونیست‌ها در چارچوب اشغال و درگیری است» ۶ هزار و ۲۶۹ فلسطینی و ۲۹۳ صهیونیست است.

علاوه بر این، باید اثرات مخربی که به سختی قابل کمیت بوده و در عین حال گسترده است که فلسطینیان به طور مستقیم در نتیجه خشونت ساختاری رژیم صهیونیستی متحمل می‌شوند و در سلامت روانی و جسمی، در ناتوانی آن‌ها در زندگی آزاد، در مشکلات اقتصادی و فقر، زندگی و معیشت تاثیر دارد، در نظر گرفت.

وقتی فلسطینی‌ها از چنین روشنفکران، سیاستمداران، تحلیلگران سیاسی و روزنامه نگاران اروپایی-آمریکایی منزجر می‌شوند، به این دلیل است که از یک سو به این ساختارعظیم رژیم صهیونیستی از خشونت نگاه می‌کنند، اما مبلغان و متحدان رژیم صهیونیستی این روند را تایید و حمایت می‌کنند.

فلسطینی‌ها به طور مداوم به شهادت رسیده و به طور وحشیانه ضرب و شتم، و مجروح می‌شوند، و با این حال از آن‌ها سؤال می‌شود که چگونه خشونت آن‌ها باعث «تشدید تنش» می‌شود.

انتهای پیام/