صدرالدین حجازی: رسانه ملی مخاطب تیزبین را دست کم گرفت/ خالی بودن صحنه از تولیدات فاخر

صدرالدین حجازی در گفت‌وگو با میزان درباره ایفای نقش شوکت خان در سریال «آتش و باد» گفت: سریال «آتش و باد» به دلیل داشتن یک فیلمنامه مستحکم و فاخر نظرم را به خود جلب کرد، به همین دلیل زمانی که مجتبی راعی فیلمنامه را به من پیشنهاد داد و آن را مطالعه کردم با اشتیاق آن را پذیرفتم.  مضمون سریال در مورد خان‌هایی است که بر سر قدرت درگیر هستند.

وی به ویژگی‌های سریال «آتش و باد» اشاره کرد و افزود: فیلمنامه مستحکم در کنار پروداکشن قوی و سنگین، در عین حال بازیگران خوب از جمله ویژگی‌های بارز سریال «آتش و باد» است. همین امر را می‌توان از میزان مخاطبان این سریال در بین سایر برنامه‌های صدا و سیما در ایام نوروز مورد بررسی قرار داد، بدین ترتیب این سریال توانست تلویزیون را از انزوا خارج کند.

حجازی به نقش شوکت خان در سریال «آتش و باد» اشاره و بیان کرد: نقش شوکت خان و مقارن شدن این شخصیت با دوران مشروطه‌خواهی سبب شده بود که شوکت خان نقش دو پهلویی به خود بگیرد. از یک سو برای قدرت تلاش کند و از سویی دیگر قدرت را بی‌اهمیت برای خود نمایش دهد. این ویژگی او را نسبت به سایر کاراکترهای خان که پیش از این بازی کرده بودم، مجزا کرده بود، به همین دلیل آن را پذیرفتم.

وی دلایل از رونق افتادن تلویزیون را مورد بررسی قرار داد و تاکید کرد: متاسفانه تلویزیون به دلیل بی‌توجهی به کیفیت محتوا از نگاه مخاطب تیزبین کنار گذاشته شده است. تولیدات رسانه ملی اخیرا محتوا و کیفیت مطلوب را نداشته و مخاطب هوشمند این مهم را به خوبی دریافته است. تجربه نشان داده که هرجا کیفیت در تولیدات فرهنگی شکل گرفته، مخاطب بار دیگر به رسانه رجوع کرده است. در سال‌های گذشته سریال‌هایی مانند «روزی روزگاری» پخش شد که حدود ۸۰ تا ۹۰ درصد استقبال مخاطبان را با خود همراه داشت. این نشان می‌دهد که مردم کارهای خوب را به خوبی می‌شناسند و برای آن ارزش قائل هستند.

این بازیگر سینما و تلویزیون نشانه‌های شناخت سریال‌های با کیفیت را مطرح و تصریح کرد: تعداد مخاطبان و دنبال‌کنندگان هر یک از فیلم‌ها یا سریال‌ها نشانه خوبی برای سطح کیفیت آنها بشمار می‌رود. این سریال‌ها چه به لحاظ کیفیت و چه به لحاظ محتوا باارزش هستند و تولیدات خوش ساخت محسوب می‌شوند، اما اگر تولید خوب وجود نداشته باشد، مردم رسانه را تحریم می‌کنند و این تحریم دور شدن و فاصله گرفتن از رسانه است که طبعات فرهنگی خاص خود را دارد. سریال «آتش و باد» از جمله کارهای خوش‌ساخت و بسیار مستحکم و تاثیرگذاری بود که در تلویزیون دیده شد.

حجازی اهمیت رقابتی بودن رسانه‌ها را مورد بررسی قرار داد و افزود: با ورود پلتفرم‌های جدید که به صورت خصوصی فعالیت می‌کنند، تلویزیون ناخواسته در یک رقابت شدید قرار گرفته است. اگر مدیران و گردانندگان تلویزیون دست از لجاجت برداشته و سلیقه‌گرایانه به اعمال ممیزی نپردازند، قطعاً می‌توانند به‌عنوان رسانه ملی رقیبان خود را که همان پلتفرم‌ها هستند، کنار بگذارند اما امروزه عملاً دیده می‌شود که مردم حاضرند هزینه پرداخت کنند، اما سریال‌هایی به جز سریال‌های تلویزیون را مشاهده کنند. نکته دیگر اینکه ترک کردن رسانه ملی ابعاد دیگری هم دارد و بسیاری از هنرمندان نیز اعتبار خود را از دست می‌دهند. اگر تلویزیون بتواند همچون گذشته تولید محتوای باکیفیت را در دستور کار قرار دهد، مخاطب با رسانه آشتی می‌کند. اعتمادسازی رمز اتصال رسانه و جامعه به یکدیگر است به عبارت دیگر تلویزیون آینه‌ای برای مخاطبان و جامعه است و هنگامی که صادقانه ارتباط برقرار کند، ارتباط هر دو مستحکم‌تر می‌شود. 

وی نقش قوه قضاییه در جلوگیری از تداوم مدیریت نادرست رسانه ملی را پیشنهاد داد و بیان کرد: قوه قضاییه می‌تواند با برخورد قاطع با مدیرانی که سلیقه‌ای عمل کردند و سبب شدند که رسانه ملی در موضع بی‌اعتمادی جامعه قرار گیرد، عملکرد مطلوب را ارائه کند. این برای قوه قضاییه یک مسئولیت خطیر بوده و چنانچه در اجرایی شود، اثری از مدیریت سلیقه‌ای نخواهد ماند. 

این بازیگر کهنه‌کار پیشنهاد دیگری در مورد پایه‌گذاری کانون نویسندگان در رسانه ملی داشت و اظهار کرد: ایجاد کانون نویسندگان در رسانه ملی به منظور توسعه آثار فاخر، دستاوردهای خوبی را به دنبال خواهد داشت  که علاوه بر ایجاد اشتغال در شرایط سخت اقتصادی برای نویسندگان، به تولید آثار ارزشمند و بی‌بدیل می‌انجامد. تولید آثار فرهنگی باکیفیت قطعاً به تعالی افکار و فضای جامعه منتهی می‌شود لذا ضروری است که به آن توجه ویژه شود.

حجازی در مورد علت کم کاری‌اش خاطرنشان کرد: نبود فیلمنامه‌های قوی و مستحکم سبب شد تا پیشنهاداتی که می‌شد را کنار بگذارم، زیرا ترجیح می‌دهم سابقه فعالیت هنری‌ام را با کارهای ارزشمند پر کنم.

انتهای پیام/

 خبرنگار انسیه بغدادی