تعامل در اوج/ از «سوء تفاهم» تا «غریب»
فهیمه پناه آذر - علاوه بر تولید آثاری درباره پرتره شهیدان دیگر وقتش است که تاریخ معاصر ایران جلوی دوربین کارگردانان کاربلد و حرفه ای برود و کارگردانانی که از حمایت سازمان‌ها و ارگان‌ها برخوردارند، واقعیت را جلوی دوربین ببرند، چرا که جز واقعیت نمی‌تواند در دل تماشاگر آگاه امروز بنشیند. هر چند این نکته هم قابل توجه است که تاریخ معاصر را نمی توان به نفع مصادره کرد، تاریخی که حالا بخشی از زندگی مردم امروز ایران است.
در سال‌های اخیر با گذشت بیش از 30 سال از پایان جنگ هشت ساله با همه افت و خیزها و راز و رمزهایش، یکی از سوژه‌های فیلمسازی درباره شهدای بزرگ جنگ است؛ شهدایی که در طول هشت سال جنگ تحمیلی حضور داشتند.
سازمان‌ها و ارگان‌های فرهنگی و هنری در چند سال اخیر تلاش کردند که بر پایه زندگی شخصی و دوران جنگ تحمیلی از این شخصیت‌ها فیلم بسازند، گاهی همین فیلم‌ها به دلیل اغراق‌ها و... با شکست روبه‌رو می‌شوند و گاهی برخی از این فیلم‌ها بهترین اثر در طول سال می‌شوند.
یکی از سازمان‌های فرهنگی و هنری که در این سال‌ها توانسته در تولید فیلم‌های اینچنینی موفق باشد، اوج است. هر چند این سازمان هم منتقدانی دارد و برخی معتقدند در تولید فیلم و سریال‌ها درباره تاریخ معاصر آنچه را خود می‌خواهند، به تصویر می‌کشند، اما با این حال جذابیت تولید فیلم و سریال‌های تولید این سازمان را نمی‌توان نادیده گرفت و انکار کرد.
به نظر می‌رسد اوج بر خلاف دیگر سازمان‌ها تلاشش بر تعامل با تمام هنرمندان از هر گروه یا هر نگرشی است. تلاشش این است که زمینه را برای تولید استاندارد ایجاد کند و تا جایی که توانسته تولیداتش را از برچسب سفارشی دور کند. این سازمان در جذب کارگردانان قدیمی نام‌آشنا و جوانان کاربلد و خلاق موفق بوده و است. از دهه 90 وقتی «سوء تفاهم» را با احمدرضا معتمدی ساخت، نشان داد که ظرفیت پرداختن به هر سوژه‌ای را دارد و اگر قرار باشد کاری انجام دهد آن کار را با شیوه منطقی پیش می‌برد و نمی‌تواند مخاطب امروز را نادیده بگیرد.
بعدها با تولید فیلم‌های پرپروداکشن نشان داد که دستش چه به لحاظ مادی و حتی دیگر موارد برای ساخت فیلم‌ها باز است. «تنگه ابوغریب» و بعدها «به وقت شام» توانست جزو فیلم‌های موفق 1396 باشد. کار کردن با بهرام توکلی و کارگردانان دیگر نشان می‌داد که سازمان توانسته تعامل خوبی با دنیای فیلمسازان برقرار کند، هر چند برخی از فیلم‌ها هم از نگاه منتقدان تندروی‌های خاص خودش را داشت. شاید یکی از آنها «لباس شخصی» امیرعباس ربیعی بود؛ فیلمی که به اکران عمومی هم نرسید. سرنوشتی که دامن فیلم «مصلحت» حسین دارابی را هم گرفت.
سال‌های 96 تا 98 اوج فعالیت اوج در تولید فیلم‌های سینمایی بود، سازمانی که پیش از آن هم فیلمی چون «ایستاده در غبار» را درباره زندگی شهید متوسلیان، تولید و روانه سینما کرد؛ فیلمی که توانست جزو بهترین تولیدات اوج باشد و نام محمدحسین مهدویان به زبان‌ها افتاد؛ کارگردانی که حالا یکی از پرکارترین کارگردانان سینمای ایران است.
اوج امسال با فیلمی درباره «شهید بروجردی» در جشنواره فیلم فجر حاضر شد؛ فیلمی از زندگی و فعالیت شهید بروجردی در منطقه کردستان. «غریب» به کارگردانی محمدحسین لطیفی نوروز 1402 روی پرده سینماها رفته است و حالا یکی از فیلم‌های اکران نوروزی ۱۴۰۲ است.
این سازمان در راستای فعالیت‌های خود تنها به فعالیت در سینما اکتفا نکرده و جزو تولیدکنندگان سریال‌های تلویزیونی هم هست؛ «مستوران» و «گیله وا» از جمله سریال‌هایی هستند که اوج آنها را تولید کرده است، اما به نظر می‌رسد این سازمان در تولید فیلم‌های سینمایی کارنامه قابل قبول‌تری نسبت به سریال‌ها دارد.
انتهای پیام/