نانوحفره‌ها آنتی‌ژن‌های عامل سرطان را به دام می‌اندازند
خبرگزاری میزان - ایرنا نوشت: در حوزه علوم و فناوری‌های پزشکی، درمان سرطان با معرفی دارو‌های هدفمند و مهارکننده‌ها تغییر یافته است. یکی از روش‌های پرکاربرد در درمان سرطان‌ها ایمونوتراپی است، اما بسیاری از بیماران به این روش پاسخ مثبت نمی‌دهند و تنها بین ۱۵ تا ۲۰ درصد بیماران با این روش درمان می‌شوند.
«آنتی ژن» (Antigen) یا پادگن به مولکول‌هایی گفته می‌شود که پاسخ ایمنی بدن را تحریک می‌کنند. این مولکول‌ها باعث تحریک سیستم ایمنی بدن، برای تولید آنتی بادی می‌شوند. دستگاه ایمنی بدن با شناسایی این مولکول‌ها که باعث ایجاد اختلالات در بدن هستند، به تولید آنتی بادی می‌پردازد.
ایمنوتراپی یا ایمنی درمانی (Immunotherapy) روشی درمانی برای برخی بیماری‌ها از جمله سرطان است که با تحریک یا سرکوب پاسخ دستگاه ایمنی عمل می‌کند.
اکنون برای رفع این مشکل، تیمی از محققان دانشگاه تگزاس در آرلینگتون تلاش می‌کنند با استفاده از فناوری نانو، روشی ارائه دهند که بتوان آنتی‌ژن‌های مقاوم به درمان را به دام انداخت. پیشنهاد این محققان استفاده از نانوحفره‌ها است. در این روش مشخص می‌شود که کدام آنتی‌بادی‌ها و سلول‌های T می‌توانند پاسخ بیمار را به روش‌های درمان سرطان بهبود بخشند.
«سلول‌های T» سلول‌های ایمنی هستند که به محافظت از بدن در برابر عفونت و ذرات خارجی کمک می‌کنند. این سلول‌ها در صورت تشخیص سلول‌های سرطانی به عنوان مزاحم خارجی به آن‌ها حمله می‌کنند. اما یک چالش عمده وجود دارد؛ سلول‌های سرطانی می‌توانند خود را به عنوان سلول‌های سالم نشان دهند.
روشی که این محققان از آن استفاده می‌کنند، از مکانیسم به دام انداختن نوری پروتئین‌ها توسط نانوحفره‌های ایجادشده در مولکول‌های طلا استفاده می‌کند. آن‌ها با ترکیب تله نوری با یک ولتاژ عمودی هدایت شده که پروتئین‌ها را به مرکز نانوحفره منحرف می‌کند، یک حسگر الکتروفورز نانوذرات فعال شده را ایجاد کردند.
نانوحفره‌ها آنتی‌ژن‌های عامل سرطان را به دام می‌اندازند
در واقع آن‌ها به دنبال ایجاد یک سیستم مبتنی بر نانوحسگر پلاسمونیک برای تعیین کمیت تعداد لیگاند‌های MHC حاوی پپتید هستند که توسط سلول‌های T هدف قرار می‌گیرند.
چالش دیگر بر سر راه درمان مبتلایان به سرطان این است که این سلول‌ها بسیار متغیر و متفاوت هستند. محققان این پروژه می‌گویند در این تحقیق از حسگر‌هایی استفاده کرده ایم تا ببینیم سلول‌های T در هنگام حمله به تومور، جذب کدام بخش سلول می‌شوند. این حسگر‌ها هر آنچه را که در آنجا وجود دارد، ردیابی می‌کنند و سلول‌های T بخش خارجی و مزاحم را تشخیص می‌دهند و آماده نبرد می‌شوند. این روند ما را در آینده قادر می‌سازد تا یک درمان شخصی سازی شده را بر هر کدام از بیماران با توجه به ویژگی‌های سلول‌های T آن‌ها ارائه دهیم.
انتهای پیام/
خبرگزاری میزان: انتشار مطالب و اخبار تحلیلی سایر رسانه‌های داخلی و خارجی لزوماً به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفاً جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای منتشر می‌شود.