صفحه نخست

رئیس قوه قضاییه

اخبار غلامحسین محسنی اژه‌ای

اخبار سید ابراهیم رئیسی

اخبار صادق آملی لاریجانی

قضایی

حقوق بشر

مجله حقوقی

سیاست

عکس

حوادث- انتظامی و آسیب‌های اجتماعی

جامعه

اقتصاد

فرهنگی

ورزشی

بین‌الملل- جهان

فضای مجازی

چندرسانه

اینفوگرافیک

حقوق و قضا

محاکمه منافقین

هفته قوه قضاییه

صفحات داخلی

نسل کشی فرهنگی کانادا از طریق تاسیس مدارس بومیان

۲۱ اسفند ۱۴۰۱ - ۱۵:۰۵:۲۴
کد خبر: ۴۷۰۳۱۴۶
دسته بندی‌: حقوق بشر ، عمومی
مدارس شبانه‌روزی بومیان لکه سیاهی بر تاریخ کشورهایی مانند آمریکا و کاناداست.

خبرگزاری میزان – کانادا هم مانند آمریکا تا مرزهای جنوبی خود، بر روی زمین‌های سرقتی بنا شده است؛ برای بیش از یک قرن، دولت کانادا برای از بین بردن، تخریب و محو حضور بومیان به منظور ساختن کشوری تحت کنترل و برای مهاجران اروپایی تلاش کرد.

به گزارش «gradesaver»، دولت کانادا قبایل بومی را بی‌ثبات کرد، پیمان‌هایی را که زمین‌ها را به مردم بومی واگذار می‌کرد، زیر پا گذاشت و طیف وسیعی از سیاست‌ها را با هدف نابودی مردم بومی به‌عنوان موجودیت‌های اجتماعی، فرهنگی، مذهبی، قانونی و نژادی به راه انداخت.

همسان‌سازی مردم از طریق دزدی زمین، جابجایی اجباری، ممنوعیت زبان، آزار و اذیت مذهبی، و از هم گسیختگی خانواده، «نسل کشی فرهنگی» نامیده شده است؛ استفاده عمدی از قدرت دولتی برای از بین بردن ساختار‌ها و اعمالی که به یک گروه اجازه می‌دهد به عنوان یک جامعه وجود داشته باشد.

یکی از پایه‌های اصلی پروژه همسان‌سازی کانادا، ایجاد مدارس شبانه روزی بومیان بود که با هدف صریح بیگانگی کودکان بومی از جوامع و سنت‌هایشان ساخته شده بودند.

اولین نخست‌وزیر کانادا، این هدف را در یک سخنرانی در مجلس عوام در پایان قرن نوزدهم به صراحت بیان کرد: کودکان بومی باید تا حد امکان از نفوذ والدین کنار گذاشته شوند و تنها راه است. انجام این کار به معنای قرار دادن آن‌ها در مدارس صنعتی آموزشی است که در آنجا عادات و طرز فکر افراد سفیدپوست را به دست خواهند آورد.

این مدارس معمولا از سوی کلیسا اداره می‌شد و حداقل ده ماه از سال تنها محل سکونت دانش آموزان بود؛ در ابتدا، مدارس داوطلبانه بودند، اما با توجه به عدم استقبال، دولت کانادا شروع به ربودن کودکان بومی و ثبت نام اجباری آن‌ها کرد.

آخرین مدرسه کودکان بومی تا سال ۱۹۹۶ تعطیل نشد؛ در طول این مدت، بیش از ۱۵۰ هزار کودک بومی بین سنین ۴ تا ۱۶ سال در این مدارس شبانه روزی حضور داشتند.

همه این سیاست‌ها از طریق زور تحمیل شد؛ مجازات‌های مستند شامل گرسنگی، تنبیه بدنی، آزار و اذیت و شکنجه فیزیکی است. 

آزار جنسی هم در این مدارس امری عادی بود؛ به کودکان کمترین غذا داده می‌شد و غذا کمیاب بود؛ مراقبت‌های پزشکی دریغ می‌شد و لباس مناسب برای هوای سرد و یخبندان در فضای باز وجود نداشت.

اگرچه مدارس ظاهرا این مؤسسات آموزشی بودند، اما هدف اصلی آنها، فراتر از یکسان سازی و آموزش کودکان بومی برای مشاغل پست از طریق کار سخت بود.

انتهای پیام/


برچسب ها: بومیان کانادا

ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *