وضعیت خطرناک زندانیان زن در زندان‌های انگلیس؛ وقتی زنان بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی در سلول‎هایشان زایمان می‌کنند

به گزارش گروه بین الملل ، مطالعات نشان می‌دهند که زندانیان زن باردار در زندان‌های انگلیس در سلول‎هایشان و به تنهایی زایمان می‌کنند.

نشریه گاردین در گزارشی نوشت: پس از افشاگری مطالعات اخیر درباره فقدان مراقبت‌های بهداشتی و درمانی مناسب در برخی از زندان‌های انگلیس، نگرانی در مورد شرایط رفاهی زنان باردار و نوزادان آن‌ها به شدت افزایش یافته است.

براساس جدیدترین گزارش درباره شرایط بهداشتی و درمانی زنان زندانی انگلیس که در اختیار گاردین قرار گرفته است، زنان به تنهایی و بدون دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب در سلول‎هایشان زایمان می‌کنند.

 

 

نگرانی در مورد شرایط رفاهی زنان باردار و نوزادان‎شان با انتشار گزارشی دقیق و به همراه جزئیات براساس تجربیات ۳ زن زندانی در ۳ زندان متفاوت افزایش یافت. در این گزارش‌ها آمده است زنان در سلول‌ها به تنهایی و بدون حضور ماما وضع حمل می‌کنند. این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که برخی از نوزادان به دلیل زایمان نابهنگام، نارس بوده و در برخی موارد زایمان به دلیل وضعیت بریچ (وضعیتی که باید نوزاد با سزارین متولد شود) بسیار دشوار انجام می‌شود.

مطالعه در مورد شرایط زندانیان باردار در انگلیس توسط دکتر لورا ابوت، متخصص مامایی و استاد ارشد دانشگاه هرتفوردشایر انجام شد که خطرات قابل توجه درخصوص ایمنی و سلامتی زنان باردار و نوزادان را برجسته و بررسی می‌کند. این گزارش بدون نام بردن از زندان‎ها، از اشخاص مورد مصاحبه به دلیل حفاظت از آنان نیز نام نمی‌برد. اما هر سه این زندان‌ها در انگلیس هستند.

 

 

تصور می‌شود میزان تولد در سلول‌های زندان‌ها نادر باشد، اما هیچکس نمی‌داند که دقیقا چه تعداد زایمان رخ داده با حتی چند نفر از زندانیان باردار هستند؛ چرا که نه وزارت دادگستری و نه سرویس سلامت ملی NHS این اطلاعات را جمع آوری نمی‌کنند. اما فقدان دسترسی مستقیم و حتی تلفنی به ماما برای زنی که فکر می‌کند زمان زایمانش فرا رسیده است، ریسک بالایی برای وی به همراه دارد. پرسنل پرستاری زندان اغلب در زمینه اقدامات لازم در هنگام درد زایمان یا انجام زایمان اورژانسی در صورت عدم امکان به موقع رساندن زن باردار به بیمارستان آموزش ندیده‎اند.

نائومی دلاپ مدیر خیریه "همراهان تولد" که بیش از ۲۱ سال گذشته از زنان زندانی حمایت کرده، گفت: "این حوزه‌ای است که ما به طور فزاینده‌ای درباره آن نگران شده‎ایم." سال گذشته این خیریه طی نامه‌ای به سرویس زندان‌ها درباره ایمنی زنان باردار و نوزادان ابراز نگرانی کرده و خواستار اقدامات فوری شد. دلاپ ادامه داد:" ما داستان زایمان شماری از زنان زندانی در زندان‌های مختلف را شنیده‎ایم. "

 

ابوت به ماجرای داستان زنی به نام لیلا در بیمارستان اشاره کرد. وی درباره صحبت‎هایش با لیلا که در زندان با او مصاحبه کرده بود، به گاردین گفت: "به عنوان یک ماما، از شنیدن داستان وی شوکه شدم. او بسیار غمگین بود و تا آن زمان داستانش را برای کسی تعریف نکرده بود."

ابوت درباره زایمان لیلا گفت: "آن وضع حمل بسیار ریسکی بود. وقتی ماجرای زایمانش را برای من تعریف می‌کرد، من به عنوان یک ماما شرایط اضطراری را کاملا حس کردم. او دچار درد زایمان زودرس شده بود در حالی که ۴ هفته دیگر تا پایان دوران بارداری‎اش باقی مانده بود و کودک در وضعیت بریچ بود. "

این دومین فرزند لیلا بود. او کارکنان زندان را صدا کرد و گفت از شرایط بدنی خودش اطلاع دارد و مطمئن بود دردی که می‌کشد درد زایمان است. اما کسی او را باور نکرد.

ابوت در گزارش خود می‌گوید: "ناراحتی لیلا به موازات پروسه درد زایمانش برای متولد شدن فرزندش در سلول زندان که در طول شب ادامه یافت، آشکار می‌کند که وضعیت تا چه حد هشدار دهنده است و همچنین پرده از رفتار نامناسب بخشی از کارکنان زندان بر می‌دارد. "

 

 

او باید همان روز توسط یک پرستار معاینه می‌شد. او در بارداری قبلی خود نیز شرایط درد مشابهی را تجربه کرده بود. به همین دلیل احساس کرد که زودتر باید به بیمارستان منتقل شود، اما کارکنان زندان به او گفتند که جای نگرانی نیست.

لیلا گفت:" درد من از ۱۱ شب شروع شد و نیمه شب شدت یافت. پرستاری که از وی کمک خواستم گفت این درد زایمان نیست. اینجا استامینوفن و چای هست."

 

او ادامه داد ۱۰ دقیقه پس از آن، شرایط من به شدت بحرانی شد و پرستاران در "وحشت مطلق" بودند و می‌گفتند که باید مرا به بیمارستان برسانند. یک پرستار مرد و یک پرستار زن که آموزش مامایی ندیده بودند، به من در تخت سلولم تنفس دهان به دهان می‌دادند. من گفتم چیزی نمی‌خواهم باید بیدارم بمانم و تمرکز کنم. ۲۰ دقیقه بعد فرزندم متولد شد. هنوز آمبولانسی نیامده بود، هیچ نیروی امدادی نرسیده بود و فرزندم با وضعیت بریچ یعنی با پا متولد شد.

 

در این رابطه: آزار جنسی گسترده در بخش‌های اداری لندن

در آن زمان حتی به لیلا نگفتند که آیا او در واحد مادر و کودک به همراه فرزندش خواهد بود یا اینکه آن دو را از هم جدا می‌کنند. او نمی‌دانست که چطور می‌تواند به فرزندش شیر بدهد. در نهایت آن‌ها را به بیمارستان منتقل کردند.

لیلا گفت: "من چیزی برای دخترم همراه نداشتم، نه لباس و نه پوشک. چون هنوز در زندان اصلی بودم، اجازه نداشتم چیزی برای کودکم همراه داشته باشم. ماه سپتامبر بود و هوا سرد؛ بنابراین مجبور بودم او را در لباس‎هایم بپیچم. او کاملا برهنه بود و من او را زیر لباس خوابی که به تن داشتم گذاشتم. او هیچ لباسی نداشت. "

تجربه لیلا یک حادثه منحصر به فرد نبود. ابوت گفت: "من با ۱۰ نفر از کارکنان مصاحبه کردم و هشت نفر از آن‌ها یا شاهد زایمان در سلول زندان بودند یا درباره آن شنیده بودند." هیچکدام از کارکنان دو زندانی که ابوت از آن‌ها بازدید کرده بود، آموزش ویژه‌ای در زمینه زایمان اورژانسی داشتند. در زندان سوم، تنها کارکنان واحد مادر و کودک آموزش دیده بود.

امی، زندانی سابقی که اکنون با دختر ۱۱ ماهه‎اش در خانه زندگی می‌کند، به گاردین از دروغ کارکنان زندان مبنی بر این که او نمی‌تواند راه رفتن کودکش را ببیند، گفت. او داستان‌هایی از زایمان زنان در زندان شنیده بود و از رسیدن به موقع به بیمارستان برای زایمان ناامید شده بود.

 

 

او در پاسخ به کارکنان بیمارستان که به وی گفتند شرایط جنین خوب است، گفت: "شما فکر می‌کنید، من هر کاری می‌توانم بکنم تا اطمینان حاصل شود که کودکم سالم است؟ تنها دو یا سه پرستار برای یک زندان با حدود ۱۰۰۰ زن زندانی وجود داشت و تازه این افراد آموزش مامایی ندیده بودند." هنگامی که او برای اولین بار به بیمارستان رفت، آمبولانس برای خروج از زندان به دلیل بررسی‌هایی که باید انجام شود، ۲۰ دقیقه معطل شد.

او در واحد مادر و نوزاد بود، بنابراین اتاق خودش را داشت اما درب اتاقش قفل بود. امی گفت: "شما در آن اتاق هستید. فرد آموزش دیده‌ای در صورت بروز زایمان زودرس نیست. هیچ مسکنی وجود ندارد. شما فقط امیدوار هستید که شرایط خوب پیش برود. گاهی اوقات مجبور شدم زنگ بزنم تا اطمینان پیدا کنم که کسی جواب می‌دهد. "

دلاپ می‌گوید این موضوع جای نگرانی بسیاری دارد. یکی از آن‌ها این است که کسی از تعداد زنان باردار در زندان خبر ندارد. حتی کسی نمی‌داند چه تعداد از آنان در زندان یا بیمارستان زایمان می‌کنند. تصور می‌شود ۶۰۰ زن باردار در زندان هستند و سالانه ۱۰۰ زایمان وجود دارد.

 

 

ابوت گفت: "وقتی آماری ندارید چطور می‌توانید مشکل را واقعا جدی بگیرید. فکر می‌کنم این مشکلی سیستماتیک است که در سراسر کشور گسترده شده است. این فقط در زندان‌های خصوصی رخ نمی‌دهد. "

خیریه همراهان تولد گفت اقدام اضطراری باید انجام شود. زنان باردار باید دسترسی تلفنی ۲۴ ساعته به ماما یا بخش زایمان داشته باشند. کارکنان زندان از جمله پرستاران، نباید تصمیم بگیرند که آیا یک زن در حال درد زایمان است یا نه. زنان بارداری که در شب برای کمک تماس می‌گیرند باید در اولویت قرار گیرند. پرسنل باید آموزش انتقال اضطراری ببیند و حداقل یک نفر با چنین آموزش‌هایی باید به صورت شبانه روزی در زندان حضور داشته باشد.

او می‌گوید آرزو‌های دولت برای خدمات زندان خوب است. ابوت ادامه داد: "در استراتژی‌های تدوین شده بر روی کاغذ، همه چیز درست در نظر گرفته شده است. اما ما شاهد شکافی واقعی بین آنچه که باید انجام شود و آن چه که در واقع ارائه می‌شود، هستیم. زنان مراقبت‌های ناکافی دریافت می‌کنند که ممکن است سلامت آنان و نوزادانشان را به خطر بیاندازد. اگر شما زنان باردار یا نوزادانی در زندان دارید، واقعا باید مراقب آن‌ها باشید".