هرآنچه از خطرات استفاده از ماده مخدر گل باید بدانید
گل از گیاه شاهدانه تهیه میشود و مصرف آن آثار سوء جسمانی و روانی فراوانی دارد. ماده موثر موجود در گیاه شاهدانه، تترا هیدرو کانابینول یا THC است.
سرشاخه‌های گلدار گیاه شاهدانه را که حاوی مقادیر بالا THC می‌باشد ماریجوانا می‌نامند که این ماده در کشورمان بیشتر به اسم «گل» شناخته میشود. گل غالباً تدخین میشود و اغلب آنرا در کاغذی می‌پیچند و به صورت سیگار می‌کشند که در اصطلاح «سیگاری» نامیده میشود.
ماریجوانا جزو دسته مواد توهم‌زا دسته‌بندی میشود و در این حالت، احساسات فرد به طور غیرطبیعی تغییر پیدا می‌کند. افزایش ضربان قلب، قرمز شدن چشم، خشک شدن دهان و گلو، خنده‌های بی‌مورد و ریسه رفتن، گیجی و عدم تمرکز حواس، از دست دادن هماهنگی و تعادل، تکلم آهسته، تمایل به مصرف همزمان با غذا، پراشتهایی، فراموشی و خواب آلودگی، بیان حرف‌های نامفهوم و بی ربط، گوشه گیری، خستگی و افسردگی از نشانه‌های مصرف گل می‌باشد. از آثار طولانی مدت مصرف گل میتوان به کاهش حافظه کوتاه مدت، افت تحصیلی، تغییر در عادات خوردن و خوابیدن، کاهش بازداری اجتماعی در رفتار و درگیری و خشونت و سندرم بی‌انگیزگی اشاره نمود.
مشکلات ریوی و سرطان نیز از آثار طولانی مدت مصرف ماریجوانا می‌باشد. مصرف گل رفتار‌های پرخطر در رانندگی را نیز افزایش می‌دهد و با توجه به توهم در حس بینایی و عدم هماهنگی و کاهش تمرکز در رانندگی، احتمال تصادف را افزایش می‌دهد.
نوجوانان و جوانان به دلایل مختلف به مصرف گل روی می‌آورند. حس کنجکاوی، ابراز وجود و نمایش بزرگ شدن، احساس تعلق به گروه و فشار همسالان می‌تواند از دلایل علاقه نوجوانان و جوانان به ماریجوانا باشد. از طرف دیگر تفکر غلط اعتیادآور نبودن گل باعث میشود جوانان نسبت به سایر مواد بیشتر به حشیش روی آورند بطوریکه در چند سال اخیر شاهد افزایش مصرف مشتقات شاهدانه و از جمله «گل» در کشورمان بخصوص در خانم‌های جوان هستیم. برخی نوجوانان و جوانان، مصرف گل را آرامش بخش تلقی می‌کنند، چون اطلاعات نادرستی درباره آن از دیگران دریافت کرده‌اند.
بسیاری از مصرف کنندگان مواد مخدر، اولین ماده‌ای را که تجربه کرده‌اند، گل بوده است و ماریجوانا دروازه ورود به مواد پرخطرتر می‌باشد. چه بسا افرادی که در ابتدا نسبت به سایر مواد همچون هروئین و شیشه تمایلی نداشته‌اند و پس از مصرف گل به سمت چنین مواد خطرناکی روی آورده‌اند.
مصرف گل زمینه ساز بروز انواعی از اختلالات روان شناختی از جمله اضطراب، افسردگی، روان پریشی و خودکشی است. ماریجوانا عمدتاً به بخش‌های در حال رشد مغز صدمه می‌زند. این بخش‌ها شامل نورون‌های چند کاره‌ای هستند که در قسمت‌های مشخص از مغز وجود دارند و کنترل رفتار‌های اجتماعی فرد و حافظه کوتاه مدت را برعهده دارند. مصرف گل بر بسیاری از مهارت‌هایی که نیازمند دقت و کنترل هستند، تأثیر می‌گذارد و هوشیاری، تمرکز، هماهنگی و واکنش مناسب فرد مصرف کننده ماریجوانا مختل میشود. بطوریکه در تشخیص فواصل، واکنش به علایم و صدا‌ها نیز دچار مشکل میشود و در زمان رانندگی احتمال تصادف فرد مصرف کننده افزایش می‌یابد. شاید یکی از دلایل افت تحصیلی نوجوان شما، مصرف گل باشد.
مصرف درازمدت ماریجوانا به بی‌انگیزگی مزمن می‌انجامد و فرد نسبت به همه اهداف و آرزو‌ها خود بی‌انگیزه میشود. روابط اجتماعی خود را ازدست می‌دهد و دچار کاهش علاقه به تلاش، پیشرفت و موفقیت میشود. درمان اعتیاد به کانابیس نیز مانند سایر مواد مخدر و روانگردان می‌بایست زیر نظر روانپزشک یا پزشک متبحر صورت گیرد و عدم تمایل به درمان یکی از موانع بهبودی کامل این افراد می‌باشد.