مزایای حذف دلار/ تبعات بازگشت «شاه زل» / هشدار به آمریکا/ تزریق نیروی جدید به کابینه

به گزارش خبرنگار گروه فضای مجازی ، سرمقاله امروز روزنامه حمایت با عنوان «مزایای حذف دلار » منتشر شده و در آن چنین آمده است: تا زمانی که دلار در کشور‌ها میدان‌داری کند، آمریکا قادر است بر تبادلات مالی در بستر سوئیفت، مشرف شده و اطلاعات موردنیاز خود را از این طریق استخراج کند. به‌عبارت‌دیگر، اشراف اطلاعاتی واشنگتن بر ساز و کار‌های پولی – تجاری کشورها، مزیت بزرگی است که کاخ سفید از این طریق به دست آورده و با سوءاستفاده از اطلاعات حاصله، قادر است برنامه‌های تحریمی و تخریبی خود را علیه کشور‌های غیرهمسو سازمان‌دهی کند. عقیم کردن این توطئه، اما به شرطی است که درب سوئیفت را ازیک‌طرف نبندیم و پنجره برخی از معاهدات مشکوک مالی و تجاری را از سوی دیگر، باز بگذاریم. طبعاً هیچ کشوری تمایل ندارد که لیست تراکنش‌های خارجی خود را در اختیار یک کشور بیگانه قرار دهد، به‌ویژه اینکه آن کشور، آمریکا باشد که از هر منفذ و شریانی برای ضربه زدن به اقتصاد جمهوری اسلامی استفاده می‌کند.

 

استفاده از نظام پرداخت جهانی وابسته به دلار، به مفهوم نفی استقلال اقتصادی کشور نیز هست. آمریکا هر زمان که اراده کند، می‌تواند از طریق سامانه سوئیفت، طرف‌های تجاری ایران را به بهانه عدم ملاحظه قوانین آمریکا، زیر فشار تحریم قرار دهد؛ کما اینکه این اتفاق بار‌ها رخ‌داده و ضرر‌های مالی بسیاری به کشور وارد کرده است. حذف دلار از این منظر، در راستای اجرای سیاست‌های مترقی اقتصاد مقاومتی است و به دلیل اینکه میدان تحرک را از دلار سلب می‌کند، درنتیجه، یکی از تکانه‌های مهم خارجی از معادله مالی – تجاری کشور حذف‌شده و امنیت اقتصادی را تأمین می‌کند. به‌بیان‌دیگر، رفع نیاز به مجوز‌های آمریکا در فرایند تجارت خارجی، کم اثر کردن تحریم‌های این کشور و مقاوم‌سازی اقتصاد را به ارمغان می‌آورد؛ و بالاخره اینکه تیره شدن روابط تجاری آمریکا با اروپا به‌نحوی‌که لندن به‌عنوان متحد نزدیک واشنگتن، تمایل خود را به تشکیل پیمان دوجانبه با مسکو نشان داده و پالس‌های قوی منطقه‌ای ازجمله اظهارات پوتین مبنی بر ضرورت تأمین امنیت اقتصادی از طریق حذف دلار در کشاکش جنگ تجاری آمریکا با چین، این فرصت بسیار عالی را در اختیار ایران قرار داده است تا با در دست گرفتن ابتکار عمل، توافقات و معاهدات دو یا چندجانبه را تقویت و یا بستر‌های جدیدی را تشکیل داده و حربه تحریم‌های نظام سلطه را از این رهگذر متوقف و ناکارآمد سازد.

 

یادداشت امروز روزنامه کیهان نیز با عنوان «دولت از جمهوری اسلامی جا نماند» منتشر شده و در آن آمده است:معیشت مردم و آینده و پیشرفت کشور چرا باید گروگان دعوا و تسویه حساب میان دو حزب دولتی کارگزاران (طیف کرباسچی- جهانگیری- زنگنه) و «اعتدال و توسعه (تیم نوبخت، واعظی، ترکان و بانک) باشد؟ مگر کل ظرفیت نخبگان یک ملت ۸۰ میلیونی در این دو حزب چند صدنفره خلاصه می‌شود؟ مسئولیت رئیس‌جمهور، استفاده از ظرفیت انبوه نخبگان فکری و اجرایی (اعم از موافق و منتقد) است که معطل برخی تلقی‌های حزبی و سیاسی مانده و عملا حربه ناکارآمد تحریم دشمن را موثر می‌کند. دولت نیازمند تحول در رویکرد، تیم و تدبیرهاست. آقای روحانی نباید خود را از ظرفیت‌های عظیم فکری و عملیاتی موجود در کشور محروم کند و معطل یک حلقه بسته مدیریتی بماند که هرچه در چنته داشتند، عرضه کرده‌اند. الزام نیست که مثلا در وزارت راه و شهرسازی و ظرفیت ضدتحریمی آن، وزیر دولت قبل از خود (با کارنامه ساخت دو میلیون واحد مسکونی و صاحب خانه شدن ده میلیون نفر) را به همکاری دعوت کنند، اما منطق حکم می‌کند وزیر فعلی بهتر یا لااقل هم‌تراز وزیر قبل از خود باشد. وزارتخانه‌هایی مانند وزارت راه و شهرسازی، مدیریتی غیرسیاسی و فنی و تخصصی هستند. رئیس‌جمهور می‌تواند از ظرفیت‌هایی مانند قرارگاه سازندگی خاتم‌الانبیا (ص) که خلاقیت و توانمندی خود را در احداث پالایشگاه، اتوبان، سد و تاسیسات صنعتی و عمرانی عظیم نشان داده، استفاده کند. باید از سپاه و بسیج و دیگر مراکز حضور نخبگان پرانگیزه و کارآمد به‌عنوان توانمندی برآمده از متن ملت، برای شکستن حصار تحریم و خودتحریمی استفاده کرد. به یاد بیاوریم چگونه تحریم‌های سنگین در حوزه‌هایی مثل بنزین از همین طریق مضمحل شد.

روزنامه جوان نیز در یادداشت امروز خود چنین نوشته:اربعین امسال با همه شیرینی‌های خود با مسائلی روبه‌رو است که همین مسائل نیز بر حساسیت و اهمیت آن افزوده است که به برخی از آن اشاره می‌شود: