جدال با کشوری که مردمش همدیگر را می‌زنند و فقط ۳ لژیونر دارد!
شاگردان کارلوس کی‌روش مقابل تیمی باید بازی کنند که ۳ بار موفق شده به جام جهانی برسد. البته آخرین حضور آنها ۲۴ سال قبل بود و تمام حضور‌های قبلی‌شان با شکست همراه بوده است.
بولیوی دو نسل طلایی داشته است. یکی نسلی بود که در سال ۱۹۶۳ قهرمان کوپا آمریکا شد و دیگری در دهه ۹۰ میلادی ۳ سال بعد از حضور در جام جهانی، نایب قهرمان کوپا شد و تا رده ۱۱ جهان هم پیش رفتند.
بولیوی سال‌ها است که دیگر به یک تیم ضعیف در منطقه تبدیل شده است و آنها فقط در خانه خود یعنی هرناندو سیلس که ۱۲ هزار پا از سطح دریا فاصله دارد می‌توانند رقیبانشان را اذیت کنند. پیروزی ۶ بر یک مقابل آرژانتین در مقدماتی جام جهانی ۲۰۱۰ مقابل چشمان مارادونا هم در همین استادیوم به ثبت رسید. استادیومی که در شهر لاپاز قرار دارد.
لاپاز معروفترین شهر بولیوی است، اما پایتخت این کشور سوکره نام دارد. با این حال رئیس جمهور سبز‌ها در لاپاز مستقر است. این شهر، اولین شهری بود که در آمریکای جنوبی صاحب برق شد.
۵۵ درصد مردم این سرزمین استعمار زده سرخپوست هستند. ۳۰ درصد آنها دو رگه و الباقی سفیدپوست هستند. دین مردم این کشور مسیحیت است و مهمترین صادراتشان قلع و بادام زمینی به شمار می‌رود.
زبان رسمی در بولیوی اسپانیایی است، اما مردم به ۳۶ زبان دیگر هم در این کشور حرف می‌زنند. آنها خلقیات عجیب و غریبی هم دارند که نمونه‌ای از آنها جشنواره‌ای است به نام تینکو که در آن مردم حدود ۲ الی ۳ روز به ضرب و شتم یکدیگر می‌پردازند!
تیم ملی فوتبال بولیوی در حال حاضر تنها ۳ لژیونر در ترکیب اصلی خود دارد که هر ۳ در لیگ‌های درجه ۲ و حتی پایین‌تر مشغول هستند.
کارلوس کمپه دروازه‌بان ۲۴ ساله این تیم گلر دوم بوکاجونیورز در آرژانتین است. مارسلو مورنو با ۳۱ سال سن که بیشترین گل زده را هم در تیم کنونی دارد و به نوعی امید اول گلزنی آنها است در لیگ دوی چین برای تیم ووان زال بازی می‌کند. البته او سابقه بازی در تیم‌های شاختار دونتسک اوکراین، وردربرمن آلمان، ویگان اتلتیک انگلیس، گرمیو، فلامینگو و کروزیروی برزیل و ... را در کارنامه خود دارد. دیگر بازیکن لژیونر هم گیلبرتو آلوارز است که در تیم الحاضم عربستان به فوتبال می‌پردازد.
در لیگ حرفه‌ای این کشور تیم‌های سن خوزه و ویلسترمن با ۳۱ و ۲۹ امتیاز اول و دوم هستند. ولی بیشترین باریکن از تیم‌های ۴ و ۵ جدول دعوت شده اند. تیم اورینت پترولرو ۵ ملی پوش دارد و استرانگست هم ۴ نفر را در تیم ملی بولیوی به خودش اختصاص داده است.
حالا هدایت این تیم که در سال ۲۰۱۸ فقط یک برد داشته و آن هم مقابل میانمار نگون بخت چند روز پیش به دست آمد سزار فاریوس ۴۷ ساله و ونزوئلایی است. کسی که با شعار همیشه برنده باش در بولیوی برای خودش نام و نشانی به هم زد و بعد از موفقیت در سطح باشگاهی حالا سرمربی تیم بزرگسالان است.
باید دید تقابل سبز‌ها و ملی پوشان ایران به کجا خواهد انجامید. از بین تیم‌های آمریکای جنوبی حالا دیگر فقط کلمبیا با ایران بازی نکرده است.