ضرورت توازن در منابع و تکالیف شهرداری در برنامه سوم توسعه شهری تهران

به گزارش گروه جامعه ، محسن هاشمی در ابتدای هشتاد و نهمین جلسه شورا با اشاره به ارائه برنامه توسعه سوم شهری تهران از سوی شهردار با تشکر از وی و معاونت برنامه ریزی شهرداری به آسیب شناسی برنامه نویسی در کشور پرداخت و بر رعایت این نکات در برنامه سوم تاکید کرد و گفت: از سال ۱۳۸۹ که دور جدید برنامه ریزی شهری تهران آغاز شده تاکنون دو برنامه تهیه و مصوب شده است و انشاله از ابتدای سال آینده اجرای برنامه سوم توسعه شهری تهران آغاز می‌شود.

وی با اشاره به نکاتی از آسیب شناسی برنامه ریزی در کشور با ملاحظات و سیاست‌های کلی حاکم بر برنامه تصریح کرد: یکی از مشکلات برنامه ریزی در کشور که شامل مدیریت شهری نیز می‌شود، برنامه ریزی ویترینی و نمایشی است، یعنی عملکرد سازمان تابع برنامه، تغییرات و سیاست‌های آن لزوما نیست و براساس روزمره گی و مصالح ذینفعان صورت می‌گیرد، بنابراین با تصویب برنامه و تغییرات آن تغییر محسوسی در عملکرد سازمان مشاهده نمی‌شود.

هاشمی بر لزوم پرهیز از حجیم کردن برنامه و افزایش تعداد احکام و تکالیف برنامه تاکید کرد و ادامه داد: اگر برنامه هوشمند و هدفمند تدوین شود، طبیعی است که در یک دوره محدود و با منابع محدود قادر به تامین بخش بزرگی از احکام وتکالیف نیست و باید پیکره برنامه از فربهی به چابکی تغییر کند.

هاشمی افزود: ضرورت سنجش پذیری و شاخص پذیری کمی اهداف و تکالیف برنامه نیز باید لحاظ شود که استفاده از عبارات کیفی، کلی گویی و ایده آل گرایی در ادبیات برنامه، مسیر را برای عدم تحقق پذیری و افزایش ابهام در عملکرد برنامه باز می‌کند.

رییس شورای اسلامی شهر تهران اولویت بندی متناظر با مطالبات شهروندان در برنامه ریزی را نیز مهم عنوان کرد و افزود: واقعیت این است که مدیریت شهری تهران با انبوهی از مطالبات و خواست‌های گروه‌های ذینفع، بدنه شهرداری و مردم مواجه است که قادر به تحقق همه آن‌ها در مدتی محدود نیست، پس ما ناگزیریم که خواست عمومی شهروندان را که شورای شهر تبلو آرا و اراده آنهاست برسایر گروه‌های ذینفع مقدم کنیم و نتیجه این تقدم ممکن است به نارضایتی این گروه‌ها منجر شود، اما حفظ رضایت همه در یک برنامه ریزی علمی واجرایی اجتناب ناپذیر است.

هاشمی بر ضرورت حرکت به سمت متوزان کردن منابع و تکالیف شهرداری تهران تاکید کرد و گفت: کاهش اتکای شهرداری از درامد ناپایدار به پایدار گرچه یکی از مطلوبیت‌های برنامه است، اما از آن مهم‌تر متوازن کردن ساختار منابع – هزینه شهرداری تهران است، شهرداری منابع متفاوتی دارد و با انتظارات و تکالیف متعددی نیز مواجه است، یکپارچه دیدن منابع و هزینه شهرداری یکی از آسیب‌های ساختار فعلی است که باید بتدریج اصلاح شود و برای هر گونه از هزینه ها، نوعی خاصی از درامد‌ها پیش بینی شود تا امکان تعادل و توازن در منابع وهزینه هر حوزه فراهم آید و بطور مثال اگر منابع هزینه‌های جاری وخدماتی یا فرهنگی و اجتماعی تامین نشد، بودجه سیستم حمل ونقل عمومی به این حوزه اختصاص نیابد و مدیریت شهری دچار روزمرگی و انقباض نشود.

وی بر ضرورت واقع بینی وعملگرایی در برنامه نیز تاکید کرد و گفت: بسیاری از اهداف برنامه برای تحقق نیازمند ابزار‌های قانونی و اجرایی هستند که معمولاً به دلیل عدم پیگیری مناسب فراهم نمی‌شوند و نتیجتا هدف برنامه محقق نمی‌شود، بطور نمونه در حوزه درامد‌های پایدار، کمتر از یک پنجم قبوض صادره برای شهروندان وصول می‌شود و پیش بینی‌های انجام شده جهت ایجاد مکانیزیم مناسب برای وصول درامد پایدار اجرایی نشده است و همین موجب بروز کسر بودجه و اختلال در تحقق بخشی از برنامه می‌شود.

وی در ادامه گفت: با انگیزه‌ای که در اعضای شورای شهر جهت ایجاد تحول در عملکرد مدیریت شهری از طریق تدوین یک برنامه علمی وعملی وجود دارد، بسیاری از این نقیصه‌ها و آسیب‌ها در شورا تکمیل وبرطرف گردد و این برنامه بستر وسنگ زیرین بودجه سال آینده مدیریت شهری و تحقق مطالبات شهروندان تهرانی باشد.