گوشه‌ای از جنایات و نقض حقوق بشر توسط رژیم آمریکا / از کودک‌کشی و نگهداری کودکان در قفس تا تاسیس شکنجه‌گاه‌های مخوف و کشتار سیاهپوستان
«ماموران پلیس آمریکا یک مرد سیاهپوست غیر مسلح را پس از آنکه به اشتباه فکر کردند سلاحی به همراه دارد، به ضرب گلوله کشتند»؛ این عنوان خبری متداولی است که هرازچندگاهی بر روی خروجی رسانه‌های آمریکا و سایر نقاط دنیا قرار می‌گیرد...
هفته حقوق بشر آمریکایی
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای رهبر معظم انقلاب اسلامی، ۶ تیر ۱۳۹۴ در بخشی از بیاناتشان در دیدار خانواده‌های شهدای هفتم تیر و جمعی از خانواده‌های شهدای استان تهران فرمودند این را همه بدانند: امروز کشور به شناخت دشمن [نیاز دارد]. دشمن را بشناسیم؛ دشمنان جهانی که خودشان را به‌وسیله‌ی انواع و اقسام اقلام آرایشیِ رسانه‌ای و تبلیغاتی بزک میکنند و در مقابل چشم قرار میدهند، بشناسیم؛ آمریکا را بشناسیم. در همین چند روز مشاهده کنید: فردا هفتم تیر است، حادثه‌ی حزب اتّفاق افتاده است؛ در سال ۶۶ در همین روز هفتم تیر، حادثه‌ی بمباران شیمیایی سردشت اتّفاق افتاده است؛ بله، صدّام آن کار را کرد، امّا پشت سر صدام چه کسی بود؟ آمریکایی‌ها بودند، غربی‌ها بودند، همان کسانی بودند که بمب‌های شیمیایی را به او دادند، چراغ سبز هم به او دادند و در مقابل این جنایت بزرگ و این قتل‌عام عجیب سکوت هم کردند؛ در روز یازدهم تیر - چند روز بعد - ترور شهید صدوقی است که این هم کار همین جنایتکاران است؛ در روز دوازدهم تیر - چند روز بعد از این - حادثه‌ی اسقاط هواپیمای ایرباس بر روی خلیج‌فارس است. از هفتم تیر تا دوازدهم تیر شما ببینید چقدر ترور، قتل‌عام و کشتار [انجام شد]؟ [چقدر]زن، کودک، عالِم، سیاستمدار، به‌وسیله‌ی عوامل آمریکا آماج این جنایت‌ها قرار گرفتند؟ اگر طرّاح این حوادث هم سرویس‌های امنیّتی آمریکا و غرب نبودند، حدّاقل کمک‌کننده بودند؛ حدّاقل تشویق‌کننده بودند. این دشمن‌ها را بشناسیم. به تعبیر بعضی دوستان، خوب است این هفتم تا دوازدهم تیر را هفته‌ی «حقوق بشر آمریکایی» اعلام بکنیم. واقعاً حقوق بشر آمریکایی در این چندروز در کشور ما یک چیز واضح و بارزی است و از این قبیل الی ماشاءالله. پس احتیاج داریم دشمن را بشناسیم. آن کسانی که امروز سعی میکنند از این هیولا - که سیاست‌های آمریکایی و سیاست‌های بعضی از دنباله‌روان آمریکا است - یک چهره‌ی موجّهی معرّفی کنند، اینها دارند خیانت میکنند؛ اینها دارند جنایت میکنند. این کسانی که این حقیقت روشن را کتمان میکنند، این دشمنی خباثت‌آلود را در زیر پرده‌های توجیه می‌پوشانند، اینها دارند خیانت میکنند به این ملّت. کشور ما و ملّت ما احتیاج دارد دشمن را بشناسد، عمق دشمنی را بفهمد.
در ذیل تنها به گوشه‌ای از جنایات آمریکایی‌ها علیه مردم ایران و سراسر دنیا اشاره می‌شود:
یکی از وجوه اقدامات جنایتکارانه آمریکا علیه مردم ایران به ماجرای تجاوز رژیم بعثی صدام به کشورمان و حمایت‌های همه‌جانبه سیاسی و لجستیکی سردمداران واشنگتن از صدام متجاوز مربوط می‌شود. رژیم متجاوز صدام در دوران جنگ تحمیلی، از سوی ٣٥ دولت جهان به لحاظ مالی و تسلیحاتی، پشتیبانی میشد که در راس این دوّل آمریکا قرار داشت.
آمریکایی‌ها که این روز‌ها به دروغ کشوری همچون سوریه را متهم به استفاده از سلاح‌های شیمیایی میکنند، خود سابقه‌ای دیرینه در فراهم کردن شرایط حمله شیمیایی علیه مردم توسط رژیم‌های سفاکی همچون صدام دارند. با وجود تصویب ممنوعیت به کارگیری سلاح‌های شیمیایی در سازمان ملل، رژیم صدام در جنگ تحمیلی علیه ایران به طور مکرر از این سلاح‌ها استفاده کرد. بیشتر
مدال شجاعت به قاتل ۶۶ کودک ایرانی/ ۳۰ سال روسیاهی برای مدعی حقوق بشر!
در دوازدهم تیرماه ۱۳۶۷ شمسی برابر با سوم ژوئیه ۱۹۸۸ میلادی، هواپیمای مسافری ایرباس ایران که از بندرعباس عازم دُبی بود، بر فراز آب‌های خلیج فارس و در نزدیکی جزیره «هنگام» مورد هجوم یگان‌های دریایی متجاوز آمریکایی مستقر در آب‌های خلیج فارس قرار گرفت و سقوط کرد.
این هواپیما در زمانی که ایران در نبرد با متجاوزین بعثی قرار داشت با موشک ناو جنگی وینسنس مورد حمله عمدی نیروهای تجاوزگر و جنایت پیشه شیطان بزرگ قرار گرفت. هواپیما حامل ۲۹۰ مسافر و خدمه بود که تمامی آنها اعم از مرد و زن و کودک و نوجوان و کهنسال با این جنایت فجیع به شهادت رسیدند.
در میان سرنشینان این هواپیمای مسافربری، ۶۶ کودک زیر ۱۳ سال، ۵۳ زن و ۴۶ تن تبعه کشورهای خارجی نیز بودند که کشته شدند. ساقط کردن هواپیمای مسافربری جمهوری اسلامی ایران از سوی جنایتکاران آمریکایی، در حقیقت یکی دیگر از مراحل رویارویی استکبار جهانی با ملت بزرگ ایران برای تقویت متجاوزان عراقی در جبهه‌های جنگ بود. بیشتر
دونالد ترامپ رئیس‌جمهور آمریکا در ادامه سیاست‌های مهاجرستیزانه‌اش به ماموران مرزی آمریکا دستور داده تا کودکان پناهجویان و مهاجرین را از والدینشان جدا کنند. والدین روانه زندان شوند و کودکان در قفس نگهداری شوند!
بر همین اساس از ۵ مِی (۱۵ اردیبهشت) تا ۹ ژوئن (۱۹ خرداد) حدود ۲۵۰۰ کودک عمدتا اهل آمریکای مرکزی و جنوبی که به همراه خانواده‌هایشان از مرز مکزیک قصد ورود به آمریکا را داشتند توسط ماموران مرزی آمریکایی از والدینشان جدا شده و برای نگهداری به قفس‌های تعبیه شده منتقل شدند. از این تعداد بیش از ۱۰۰ کودک، کمتر از ۴ سال سن دارند.
کاخ سفید پیش از اجرای این سیاست که از آن با عنوان «مدارای حداقلی» نام برده می‌شود، اعلام کرده بود که حتی در قبال مهاجرین و پناهجویانی که خطر مرگ هم آنها را تهدید می‌کند از سیاست‌های سختگیرانه‌اش کوتاه نخواهد آمد. بیشتر
موارد و مصادیق نقض حقوق بشر و جنایت علیه بشریت توسط رژیم آمریکا، بسیار گسترده است و برای پرداختن به آنها به مثنوی هفتاد من کاغذ نیاز است.
مقام معظم رهبری روز چهارشنبه دوم خردادماه در بخشی از بیاناتشان در دیدار رمضانی با مسئولان نظام به جنایت‌های رژیم آمریکا علیه حقوق بشر اشاره کردند و موارد و مصداق‌هایی از نقض حقوق بشر توسط رژیم آمریکا که با سکوت سازمان ملل همراه است را برشمردند. معظم‌له در ابتدای این بخش از بیاناتشان فرمودند: ««چند مسئله‌ی حقوق بشری در مورد آمریکا وجود دارد که سازمان ملل جدّاً باید اینها را دنبال کند. این پرونده‌ها حل‌نشده است، تمام‌نشده است، نیمه‌کاره‌مانده است که بعضی‌ها اصلاً از اوّل هم دنبال نشده... »
معظم‌له در آن بیاناتشان با اشاره به ماجرای آتش زدن مقر اعضای شاخه داودیه، گفتند: «چند مسئله‌ی حقوق بشری در مورد آمریکا وجود دارد که سازمان ملل جدّاً باید اینها را دنبال کند. این پرونده‌ها حل‌نشده است، تمام‌نشده است، نیمه‌کاره‌مانده است که بعضی‌ها اصلاً از اوّل هم دنبال نشده. این چند مسئله، یکی مسئله‌ی آتش زدن مرکز داوودی‌ها در زمان کلینتون است؛ این قضیّه چرا دنبال نمیشود؟ یک عدّه‌ای، یک گروهی، وابسته‌ی به یک فرقه‌ای از فِرَق مسیحیّت در یک خانه‌ای اجتماع کردند؛ دولتی‌ها به دلیلی با اینها مخالفت داشتند که آن دلیل ممکن است درست باشد، ممکن است غلط باشد؛ فرض میکنیم دلیلِ درست [باشد]؛ خب در این مورد چه‌کار میکنند؟ معمولاً اینها را یا دستگیر میکنند یا میگیرند و می‌آورند؛ اینها این کار‌ها را نکردند، خانه را آتش زدند و ده‌ها نفر زن، مرد، کودک، در این آتش‌سوزی زنده‌زنده سوزانده شدند و کشته شدند و رفتند! این چرا دنبال نمیشود؟ آمریکا با یک‌چنین سابقه‌ای صلاحیّت دارد که از لحاظ حقوق بشری به این‌و‌آن تذکّر بدهد؟ سازمان ملل باید دنبال بکند. این یک مسئله و یک پرونده‌ی حتمی و اساسی است که باید دنبال بشود».
۲۵
دامنه جنایتکاری و آدم‌کشی رژیم آمریکا به داخل مرز‌های این کشور و علیه مردم خود آمریکا هم کشیده شده است. اگر جنایت علیه سرخپوستان در بدو تاسیس کشور آمریکا و جنایت‌های هر روزه سردمداران و تشکیلات رژیم آمریکا علیه سیاه پوستان و مهاجران و پناهنده‌ها را فاکتور بگیریم، قطعا نمی‌توان جنایت روز ۱۹ آوریل سال ۱۹۹۳ (۳۰ فروردین ۱۳۷۲) ماموران رژیم آمریکا در شهر «ویکو» ایالت تگزاس علیه اعضای یک شاخه مذهبی به نام «داودیه» را نادیده گرفت. جنایتی که در قالب سوزاندن عمدی ۸۲ نفر از جمله تعدادی از زنان و نوزادان بود.
داودیان اعضای یک فرقه از مذهب پروتستان دین مسیح هستند که باوری عمیق به ظهور منجی دارند. آنها برای همین منظور و برای آماده شدن جهت استقبال از منجی در منطقه‌ای جدا زیست داشتند؛ منطقه‌ای تپه‌ای و مزرعه‌ای به نام «مونت کارمل» واقع در ۱۴ کیلومتری شهر ویکو ایالت تگزاس آمریکا. بیشتر
مقام معظم رهبری در بخش دیگری از آن بیاناتشان در برشمردن موارد نقض حقوق بشر و جنایت علیه بشریت توسط رژیم آمریکا، به موضوع شکنجه‌گاه گوانتانامو نیز اشاره کردند و گفتند: «... مسئله‌ی دوّم مسئله‌ی زندان گوانتانامو است؛ خب زندان گوانتانامو در مقابل چشم دنیا است؛ چرا آمریکایی‌ها افرادی را گرفتند و چند سال در اینجا بدون محاکمه در سخت‌ترین شرایط نگه داشتند؟ یکی از علل پیروزی اوباما این بود که در تبلیغات انتخاباتی‌اش وعده کرد که زندان گوانتانامو را تعطیل خواهد کرد و نکرد! هشت سال در رأس کار بود و این زندان باقی ماند، الان هم هست. اگر الان هم بفرض این زندان تعطیل بشود، سابقه‌ی این زندان و جنایاتی که در این زندان انجام گرفته، باید دنبال بشود؛ سازمان ملل باید این پرونده را دنبال کند. کسانی را -عمدتاً از افغانستان و از بعضی جا‌های دیگر- بگیرند، بیاورند، ببرند آنجا در آن شرایط سخت نگه دارند، با دستبند، پابند، چشم‌بند، با وضع تغذیه‌ی بسیار نامناسب و وضع زیستیِ بسیار بد اینها را چند سال نگه دارند. اینها شوخی است؟ این را باید سازمان ملل حتماً دنبال کند».
زندان گوانتانامو پس از حمله آمریکا به افغانستان و اشغال این کشور در سال ۲۰۰۱ ایجاد شد و به مکانی برای بازداشت و شکنجه افرادی تبدیل شد که در نقاط مختلف جهان به ظن ارتباط با اقدامات تروریستی و تروریست‌ها دستگیر می‌شوند. البته از آنجایی که خود آمریکا بزرگترین تروریست و تروریست‌پرور است، طبیعی است که اکثر بازداشتی‌های گوانتانامو را افرادی تشکیل دهند که یا در اقدام تروریستی با آمریکا همراهی نکرده‌اند و یا خودسرانه و بدون مجوز سردسته تروریست‌ها یعنی رژیم آمریکا اقدام به عمل تروریستی کرده‌اند.
شهرت گوانتانامو فقط یک دلیل دارد و آن هم عبارت است از انجام غیرانسانی‌ترین نوع شکنجه‌ها در این بازداشتگاه مخوف؛ از «آزار‌های بدنی» و «خشونت جنسی» تا «غرق مصنوعی» و «اعدام‌های ساختگی» و «ممنوعیت از خواب» و «شوک‌های الکتریکی» و ... بیشتر
مقام معظم رهبری در بخش دیگری از بیاناتشان در دیدار رمضانی روز چهارشنبه دوم خردادماه با مسئولان نظام و برشمردن جنایت‌های رژیم آمریکا علیه حقوق بشر با اشاره به زندان ابوغریب، گفتند: «...یکی مسئله‌ی زندان ابوغریب عراق است. شکنجه‌هایی که در زندان ابوغریب عراق انجام گرفته است، شکنجه‌هایی است که در دستگاه‌های شکنجه‌ی دنیا مثل رژیم صهیونیستی و مانند آن -که سرآمد شکنجه‌گری هستند- کم‌نظیر است؛ یا دستگاهِ شکنجه‌گریِ زمانِ رژیمِ پهلوی که سررشته‌دار آنها هم اسرائیلی‌ها بودند؛ شکنجه‌هایی که در زندان ابوغریب شد، از همه‌ی آنها بدتر و بالاتر بود. خب حالا آمریکایی‌ها اخراج شدند از آنجا، زندان ابوغریب دست خودِ عراقی‌ها افتاد، امّا پرونده، پرونده است، بایستی دنبال بشود؛ یک مسئله‌ی بسیار مهم است. شبیه زندان ابوغریب زندانی بود در افغانستان -زندانِ آمریکاییِ مستقر در افغانستان که در اختیار دولت افغانستان نبود، در اختیار آمریکایی‌ها بود- که افغان‌ها شکایت میکردند، مسئولین افغان ناراحت بودند، به ما هم گفتند و همه میدانستند این را. همان کارهایی که در زندان گوانتانامو و ابوغریب میشد، در این زندان افغانستان هم انجام میگرفت. در اروپا هم زندان‌هایی داشتند که حالا آنها را ما خیلی مطّلع نیستیم».
نام زندان «ابوغریب» تداعی‌گر «مرگ» است. زندانی واقع در غرب بغداد پایتخت عراق که توسط آمریکایی‌ها اداره میشد و در آن با مرگبارترین شکنجه‌ها از زندانیان عمدتا بیگناه پذیرایی میشد. شدت شکنجه زندانیان ابوغریب به حدی بود که هرازچندگاهی که اسنادی از آن در رسانه‌های غربی انتشار می‌یافت، به مثابه زلزله‌ای جوامع غربی را تکان می‌داد و خود غربی‌ها را از اوج بی‌رحمی و شقاوت افسران آمریکایی انگشت به دهان می‌کرد.
جنایات صورت گرفته توسط آمریکایی‌ها در زندان ابوغریب به قدری شنیع و فجیع است که شاید پرداختن به همه آن جنایات و مواردی‌که زندانیان جان سالم به در برده از این زندان روایت کرده‌اند، به لحاظ اصول اخلاقی قابلیت پرداخت و انتشار نداشته باشد.
«لیندی اینگلند» سرجوخه آمریکایی که جزء ماموران و شکنجه‌گران ابوغریب بود و در یکی از تصاویر منتشره از فاجعه ابوغریب، در حال کشیدن یک زندانی بر روی زمین با طناب است، بعد‌ها طی مصاحبه‌ای اعلام کرد که «به ما گفته شده بود وضعیت را برای زندانیان ابوغریب به صورت جهنم درآوریم تا آنها هنگام بازجویی اعتراف کنند». بیشتر
معظم‌له در ادامه بیاناتشان، آزادی فروش سلاح در آمریکا را از دیگر موارد نقض حقوق بشر توسط رژیم آمریکا دانستند و اظهار داشتند: «... یکی از پرونده‌هایی که بایستی سازمان ملل حتماً دنبال بکند، آزادی فروش سلاح در آمریکا است که [با آنها]این‌همه جنایت دارد انجام می‌گیرد. می‌شنوید دیگر؛ می‌بینید دیگر؛ هر روز در مدرسه، در دانشگاه، در بازار، در خیابان، یک نوجوان، یک جوان، یک مرد، یک زن، براثرِ یک عارضه -یا اعصابش خراب است یا دیوانه است یا مشکل شخصی دارد- یک عدّه‌ای را به رگبار میبندد، ده نفر، هشت نفر، بیست نفر، کمتر، بیشتر، خانواده‌ها را داغدار می‌کند. چرا جلویش را نمیگیرند؟ علّت این است که کمپانی‌های فروش سلاح مانع این کارند و دولت‌های آمریکا تحت نفوذ این کمپانی‌هایند. این موضوعِ بسیار مهمّی است و بایستی سازمان ملل در این مسئله ورود کند و آن را دنبال بکند. این هم یک مسئله است».
آمار کشتار‌های کور با سلاح‌های گرمِ شخصی در آمریکا چیزی بیش از فاجعه است؛ مراجع ذیربط آمریکایی از ثبت و ارائه آمار دقیق جان باختگان حوادث تیراندازی در این کشور طفره می‌روند، اما یک جستجوی ساده اینترنتی، جستجوگر را به انبوهی از آمارهای حیرت‌آور می‌رساند. از جمله آنکه «سالانه حدود ۳۰ هزار نفر در آمریکا با شلیک یک سلاح کشته می‌شوند.
براساس یک پروژه بین‌المللی تحقیقاتی با عنوان «بررسی سلاح‌های سبک»، بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۵ به طور متوسط در هر سال ۸ هزار و ۵۹۲ قتل با سلاح گرم در آمریکا رخ داده است؛ یعنی به طور تقریبی به ازای هر ۱۰۰ هزار نفر در آمریکا، ۸ نفر به ضرب گلوله کشته شده‌اند.
سال ۲۰۱۶ نیز سالی وحشتناک برای آمریکایی‌ها به لحاظ وقوع قتل با سلاح‌های گرم شخصی بود. در این سال بیش از ۱۵ هزار تن در آمریکا در نتیجه بیش از ۵۸ هزار حادثه تیراندازی به کام مرگ کشانده شدند.
روزنامه آمریکایی «یو اس‌ای تودی» سال ۲۰۱۷ را مرگبارترین سال برای آمریکا از نظر قتل افراد با سلاح‌های گرمِ شخصی در یک دهه اخیر نامیده است. فقط در ۴ ماه نخست این سال، بیش از ۴ هزار نفر در آمریکا در نتیجه بیش از ۱۷ هزار تیراندازی با سلاح‌های گرم شخصی که قاتلان به صورت کاملا آزادانه از فروشگاه‌های این کشور خریداری کرده‌اند، به قتل رسیده‌اند. بیشتر
مقام معظم رهبری در بخش دیگری از بیاناتشان در دیدار رمضانی با مسئولان نظام که به برشمردن موارد نقض حقوق بشر در آمریکا اختصاص داشت به موضوع رفتار رژیم آمریکا با سیاهپوستان اشاره کردند و گفتند: «... یک مسئله‌ی دیگر هم رفتار جنایت‌بار دولت آمریکا و پلیس آمریکا با سیاه‌پوست‌ها است. متّهم سیاهپوست یا مظنون سیاهپوست، محکوم به انواع سختی‌ها است، حتّی مرگ؛ هیچ اشکالی ندارد! بعد هم می‌آیند در یک دادگاهی یک سرهم‌بندی‌ای میکنند و جانیِ قاتل را رها میکنند، آن بیچاره هم خونش به هدر میرود. این هم قابل پیگیری است».
«ماموران پلیس آمریکا یک مرد سیاهپوست غیر مسلح را پس از آنکه به اشتباه فکر کردند سلاحی به همراه دارد، به ضرب گلوله کشتند»؛ این عنوان خبری متداولی است که هرازچندگاهی بر روی خروجی رسانه‌های آمریکا و سایر نقاط دنیا قرار می‌گیرد؛ این اتفاق ناگوار و این جنایت ارتکابی توسط ماموران رژیم آمریکا به قدری رایج شده که از ضریب حساسیت آن کاسته شده است و اذهان عمومی در داخل آمریکا و افکار عمومی جهانیان گویی با این جنایتکاری ماموران آمریکایی کنار آمده‌اند!
نهم آگوست ۲۰۱۴ (۱۸ مرداد ۱۳۹۳)، یک جوان سیاهپوست ۱۸ ساله به نام «مایکل براون» در شهر «فرگوسن» ایالت «میزوری» به ضرب گلوله پلیس آمریکا کشته شد. این اتفاق جنایت‌بار تبعات گسترده‌ای برای رژیم آمریکا داشت و موجب شعله ورشدن آتش خشم سیاهپوستان و رنگین پوستان آمریکایی شد که دهه‌هاست به رفتار نژادپرستانه و آپارتاید رژیم آمریکا اعتراض دارند. بیشتر
ایجاد داعش، محور دیگری از جنایات آمریکا علیه بشریت بود که در دیدار رمضانی مسئولان نظام با مقام معظم رهبری مورد اشاره ایشان قرار گرفت و در این باره فرمودند: «... [یکی هم]مسئله‌ی ایجاد داعش که همین رئیس‌جمهور کنونی آمریکا در تبلیغات انتخاباتی‌اش این را صریحاً گفت. البتّه قبلاً هم ما اطّلاع داشتیم؛ گفته بودند که آمریکایی‌ها در ایجاد داعش نقش داشتند و آنها تحریک‌کننده‌ی این مسئله بودند؛ البتّه در یک جا‌هایی باواسطه بود، جا‌هایی واسطه هم نبود. ما اطّلاع داشتیم که در موارد گوناگونی در عراق، اینها به داعش کمک میکردند و در فروش نفت به‌وسیله‌ی داعش و فرار سران داعش از محاصره‌هایی که احیاناً پیش می‌آمد، در همه‌ی اینها آمریکایی‌ها به آنها کمک کردند».
«لانه زنبور»؛ نام پروژه سری و مشترک دستگاه‌های جاسوسی آمریکا و انگلیس و رژیم صهیونیستی برای ایجاد داعش بود. اسناد این موضوع توسط «ادوارد اسنودن» پیمانکار سابق «آژانس امنیت ملی آمریکا» فاش شده است. آنطور که در اسناد افشاء شده توسط اسنودن آمده است، دو هدف اصلی این پروژه عبارت بودند از ۱- تجزیه کشورهای منطقه غرب آسیا. ۲- حفظ موجودیت رژیم صهیونیستی. ابزار کار پروژه «لانه زنبور» نیز شناسایی و جذب تروریست‌ها و سلفی‌ها از تمام نقاط دنیا و اعزام آنها به سوریه بود.
از ۸ آوریل ۲۰۱۳ (۱۹ فروردین ۱۳۹۲) که گروه تروریستی تکفیری داعش رسما در سوریه اعلام موجودیت کرد تا ۲۱ نوامبر ۲۰۱۷ (۳۰ آبان ۱۳۹۶) که با اعلام سرلشکر قاسم سلیمانی، قلمرو ادعایی این گروه تروریستی تکفیری، مضمحل و منهدم شد، انواع و اقسام جنایت‌های سبعانه توسط اعضای آن با چراغ سبز آمریکا رخ داد. از سربریدن کودکان و پوست کندن زنده‌زنده‌ی مردان در مقابل خانواده‌های خود تا اسیر کردن دختران و زنان بیگناه و تجاوز به آنان و حتی سوزاندن زنده‌زنده‌ی افراد و ذبح دسته‌جمعی صد‌ها جوان.
یکی از نشانه‌های آشکار همپوشانی آمریکا و داعش، ماجرای سقوط شهر «رمادی» عراق است. بهار سال ۹۵، نیروهای آمریکایی مستقر در پایگاه «عین الاسد» در ۸۰ کیلومتری «رمادی»، کاروان بزرگی از نیرو‌ها و تجهیزات داعش را تا دروازه‌های شهر مشایعت کردند تا آنها بدون هیچگونه مقاومتی از سوی نیروهای دولتی عراق، وارد شهر رمادی شوند و به جنایت و کشتار مردم این شهر بپردازند.
فروش مستقیم و غیرمستقیم سلاح به داعش توسط آمریکا، یکی از مظاهر حمایت یانکی‌ها از تروریست‌های داعشی محسوب میشد؛ «محمد السلام» مسئول امنیتی سابق بخش سوری پایگاه «التنف» وابسته به آمریکایی‌ها در جنوب سوریه، شهریور ۹۶ درمصاحبه با اسپوتنیک اعلام کرد که افراد مسلح گروه معارض «مغاویرالثوره» به فرماندهی فردی به نام «مهند الطلاع» با هماهنگی واشنگتن، سلاح‌های آمریکایی را به داعش می‌فروشند. بیشتر
مقام معظم رهبری در همان دیدار رمضانی مسئولان نظام با ایشان در بخش مربوط به ذکر مصادیق جنایات آمریکا علیه بشریت به موضوع همکاری رژیم آمریکا در تجاوز به یمن نیز اشاره کردند و بیان داشتند: «... [یکی هم] کمک به [دولت] سعودی در کشتار یمن و کمک به حکومت بحرین در جنایتهایی که نسبت به مردم میکنند. اینها چیزهایی است که سازمان ملل باید در اینها ورود کند. سازمان ملل اگر سازمان «ملل» است، اگر سازمان وابسته‌ی به رژیم آمریکا نیست، باید در این قضایا ورود بکند. اینها کارهایی است که سازمان ملل بایستی انجام بدهد. آیا اینها توقّع زیادی است؟»
تجاوز نظامی به یمن و به خاک و خون کشیدن ده‌ها هزار نفر از مردم بیگناه این کشور، حمایت مالی و لجستیکی از تروریست‌های تکفیری، مشارکت در کشتار و آوارگی مردم مظلوم سوریه، سرکوب قیام آزادیخواهانه و برابری‌طلبانه مردم بحرین و اعدام روحانیون آزادیخواه تنها بخشی از خیانت‌ها و جنایت‌های چند سال اخیر آل‌سعود است که همه این جنایت‌ها با مجوز و چراغ سبز رژیم آمریکا و با هدف کاستن از اقتدار جوامع اسلامی در جهت منافع و اغراض شوم آمریکا و رژیم غاصب صهیونیستی است.
بر اساس گزارش جدید دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل از زمان ورود ائتلاف متجاوز سعودی به یمن حدود ۱۴ هزار نفر از مردم این کشور جان خود را از دست داده‌اند و این در حالی است که برآوردهای دیگر آمار بالاتری در این باره را نشان میدهند.
افکار عمومی جهان سفر مِی 2017 (اردیبهشت 96) ترامپ به ریاض را فراموش نکرده است؛ سفری که در اوج تنزل ارزش جهانی دلار انجام شد و عایدی آن انعقاد قرارداد ۵۰۰ میلیاردی دلاری میان واشنگتن و ریاض بود. قراردادی چرب برای حکام آمریکایی که ۳۰۰ میلیارد دلارش فروش تسلیحات و جنگ‌افزار به رژیم سعودی بود. تسلیحاتی که مستقیم بر روی خانه و کاشانه مردم مظلوم یمن فرود می‌آید. بیشتر
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *