تحریم‌های آمریکا علیه افغانستان؛ مرگبارتر از 20 سال اشغالگری

خبرگزاری میزان - تحریم‌های اقتصادی در سال‌های اخیر به یکی از مهم‌ترین ابزار سیاست خارجی آمریکا تبدیل شده است و در حال حاضر بیش از 20 کشور تحت تحریم‌های مختلف از سوی دولت آمریکا قرار دارند.

اما اگر تعداد بیشتری از آمریکایی‌ها بدانند که واقعا چند غیرنظامی بی گناه در نتیجه این تحریم‌ها جان خود را از دست می‌دهند، آیا باز هم این امر‌ مجاز می‌شود؟

به گزارش «cepr.net»، ممکن است در افغانستان به این موضوع پی ببریم؛ تحریم‌هایی که در حال حاضر علیه این کشور اعمال شده‌اند در مسیری قرار دارند که جان غیرنظامیان بیشتری را در سال‌های آینده در مقایسه با کسانی که در 20 سال اشغالگری آمریکا در این کشور کشته شده‌اند، می‌‎گیرد و دیگر راهی برای پنهان کردن آن نیست.

پیش‌بینی‌ها در طول زمستان برآورد می‌کند که 22.8 میلیون نفر با «سطوح بالای ناامنی غذایی حاد» مواجه خواهند شد؛ این رقم 55 درصد از جمعیت افغانستان است که بالاترین رقم ثبت شده در این کشور است.

حدود یک میلیون کودک در سال جاری از «سوء تغذیه حاد» رنج می‎برند؛ کودکانی که دچار سوءتغذیه هستند، حتی زمانی که بتوانند کالری و مواد مغذی کافی برای زنده ماندن دریافت کنند، بیشتر در معرض مرگ ناشی از بیماری‌های دیگر هستند.

طبق گزارش برنامه جهانی غذای سازمان ملل، در حال حاضر، 98 درصد از جمعیت افغانستان غذای کافی دریافت نمی‎کنند.

بزرگترین و مخرب‌ترین تحریمی که در حال حاضر افغانستان با آن مواجه است، مصادره بیش از هفت میلیارد دلار از دارایی‎های این کشور است که در بانک مرکزی آمریکا نگهداری می‌شود؛ این رقم معادل حدود 40 درصد از اقتصاد افغانستان و حدود 14 ماه واردات این کشور است که شامل مواد غذایی، دارو و نیازهای زیربنایی است که برای سلامت همگانی حیاتی هستند.

اما تاثیر از دست دادن دارایی‌های بانک مرکزی افغانستان بسیار کشنده‌تر از ضرر واردات ضروری است؛ دارایی‎های مصادره شده به دلار است، کشورها برای حفظ یک سیستم مالی و اقتصاد باثبات به این ذخایر بین‌المللی ارز نیاز دارند.

صندوق بین‌المللی پول (IMF) گزارش می‌دهد که از زمان مسدود شدن ذخایر این کشور، «کمبود پول نقد و از دست دادن روابط بانکی، بانک‌های افغانستان را فلج کرده است.»

گزارش‌های مطبوعاتی از وضعیت میدانی افغانستان، هزینه‌های انسانی فاجعه‌آمیز ناشی از نابودی این ذخایر را توصیف می‌کنند؛ مادران ناامیدی که به دنبال دارو برای کودکان نحیف و بیمار خود هستند؛ افزایش تعداد افرادی که بدون درآمد می‌مانندو کشاورزانی که از کار کردن در زمین دست کشیده‌اند.

در چهار ماه نخست پس از تحریم‌ها، ارزش پول افغانستان بیش از 30 درصد کاهش یافت و قیمت مواد غذایی و سایر اقلام ضروری را از دسترس بسیاری از مردم خارج کرد؛ بانک‌ها محدودیت 400 دلاری برای برداشت نقدی و همچنین محدودیت‌هایی وضع کردند که باعث می‌شود مشاغل نتوانند حقوق و دستمزد خود را تامین کنند؛ این امر افراد بیشتری را به سمت بیکاری و گرسنگی حاد سوق می‎دهد.

حامیان تحریم‌ها در دولت آمریکا و جاهای دیگر، مدعی هستند می‎توان به افرادی که در اثر تحریم‌ها با گرسنگی مواجه، دچارسوءتغذیه و یا بیکار شده‌اند، با کمک‎های بین‌المللی کمک کرد اما با این حال، واضح است که منطق تخریب یک اقتصاد و سپس تلاش برای نجات مردم کارساز نیست.

• بیشتر بخوانید:
•  دو دهه اشغالگری آمریکا و رنج خانواده‌های افغانستانی
•  جنگ پیروز ناشدنی؛ بحرانی که آمریکا در افغانستان رقم زد

کمک‌ها تنها بخش کوچکی از نابودی درآمد این کشور را جایگزین می‌کند، که صندوق بین‌المللی پول تخمین می‌زند در ماه‌های آینده به میزان بی‌سابقه‌ 30 درصد کاهش می‌یابد.

واشنگتن و متحدانش مدعی شده‌اند که تحریم‌ها پاسخی ضروری به نقض ادعایی حقوق بشر از سوی طالبان است اما این مردم، به ویژه فقیرترین شهروندان افغانستان هستند که بهای آن را می‌پردازند.

دولت‌های غربی به سرکردگی آمریکا در طول 20 سال جنگ، احتمالا با تخریب اقتصاد افغانستان هیچ امتیازی از طالبان نخواهند گرفت اما هزینه هنگفتی توسط میلیون‌ها انسان بیگناه پرداخت خواهد شد که بسیاری از آنها جان خود را از دست خواهند داد، چرا که غذا، مراقبت‌های بهداشتی، اشتغال و درآمد به طور فزاینده‌ای کمیاب می‌شود.

انتهای پیام/