تحریم‌های غرب مانع اصلی توسعه افغانستان
تلاش‌ها برای توسعه افغانستان و بهبود شرایط این کشور بعد از چند دهه ویرانی، به دلیل تحریم‌ها امکان‌پذیر نیست.
خبرگزاری میزان - از زمانی که طالبان در آگوست 2021 قدرت را در افغانستان به دست گرفته، با وظیفه «هولناک» بازسازی و توسعه کشوری مواجه شده که در طول چند دهه جنگ و درگیری ویران شده است.
به گزارش «الجزیره»، دولت جدید افغانستان در تلاش است تا صفحه جدیدی را ورق بزند، اما تحریم‌های غرب اقتصاد آن را خفه می‌کند و توافق برای لغو تحریم‌ها تاکنون دست نیافتنی بوده است.
در حالی که دولت افغانستان تلاش می‌کند انزوای بین‌المللی خود را بشکند تا از حمایت مالی برخوردار شود، منابع درآمدی دیگری از جمله توسعه ذخایر معدنی خود را نیز در نظر می‌گیرد که برخی از آنها ممکن است برای انتقال انرژی در جهان کلیدی باشند.
بر اساس گزارش موسسه «بروکینگز»، افغانستان دارای حدود 2.3 میلیارد تن سنگ آهن و 1.4 میلیون متریک تن مواد معدنی کمیاب است.
مهمتر از آن، برآورد می‌شود که این کشور حدود 30 میلیون تن مس دارد؛ در واقع یکی از مهم‌ترین ذخایر مس جهان در منطقه‌ای در ولایت «لوگر» قرار دارد.
در این زمینه، توسعه ذخایر مس افغانستان به نفع تمام جهان و همچنین به نفع افغانستان است و راهی برای توسعه این منابع وجود دارد که برای مردم افغانستان و قدرت های خارجی که تحریم ها و محدودیت‌های مالی را بر این کشور اعمال کرده‌اند، قابل قبول باشد.
با این وجود به دلیل تحریم‌ها و محدودیت‌های غرب، امکان سرمایه‌گذاری در این بخش امکان‌پذیر نیست و افغانستان نمی‌‌تواند به آن دسترسی داشته باشد.
- بیشتر بخوانید:
- میراث شرم‌آور کانادا در افغانستان
- هشدار نهادهای بین‌المللی درباره تشدید بحران افغانستان در سال ۲۰۲۳
یک سال پس از آن که طالبان با در دست گرفتن قدرت در افغانستان به اشغال 20 ساله آمریکا در این کشور پایان داد، واشنگتن میلیون‌ها نفر را در سراسر افغانستان با گرسنگی و فقر مجازات می‌کند.
این یک تحقیر بزرگ برای آمریکا بود که از سال 2001 جنگ را در افغانستان به راه انداخته بود؛ این کشور در پی شکست خود، یک سال گذشته را صرف خفه کردن افغانستان با تحریم‌های اقتصادی کرده است که باعث فلاکت و رنج گسترده می‌شود.
حتی سازمان دیده بان حقوق بشر، بخش عمدهای از تقصیرها را به گردن تحریم‌های آمریکا انداخته است؛ «از زمان خروج آمریکا در سال ۲۰۲۱، افغانستان از یک بحران انسانی شدیدتر رنج می‌برد.
سوء تغذیه حاد اکنون در سراسر این کشور ریشه دوانده است؛ بیش از یک سال است که حدود 90 درصد خانوارها نتوانسته‌اند غذای کافی دریافت کنند.
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *