نژادپرستی ضد بومی در کانادا/ازاعمال تبعیض تا تجربه بی عدالتی

خبرگزاری میزان – بومیان کانادا در این کشور مدعی حمایت از حقوق بشر همچنان با تبعیض نژادی، کلیشه‌های منفی و بی عدالتی دست و پنجه نرم می‌کنند و چشم اندازی برای پایان آن مشاهده نمی‌کنند.

به گزارش «شینهوا»، نهادهایی مانند مدارس شبانه روزی کودکان بومی در کانادا به جان باختن هزاران کودک بومی منجر شدند، بر پایه گذشته عمیقا استعماری این کشور شکل گرفتند؛ این مبنای استعماری سبب شده تا بومیان کانادا همچنان تبعیض نژادی، کلیشه‌های منفی و بی عدالتی را تجربه کنند.

براساس نتایج نظرسنجی اداره آمار کانادا در ماه فوریه، یک سوم بومیان کانادایی در پنج سال گذشته تبعیض را تجربه کرده اند؛ یعنی بیش از 2 برابر نسبت به افراد غیر بومی.

در واقع بومیان کانادایی نژادپرستی نهادی را در سیستم‌های آموزش، اشتغال، مراقبت‌های بهداشتی، قضایی و زندان تجربه می‌کنند و از آن آسیب می‌بینند.

براساس گزارش دفاع ملی کانادا در ماه ژانویه، تنها هشت درصد بومیان کانادایی مدرک تحصیلات تکمیلی خود را دریافت کرده اند؛ این در حالی است که این میزان برای کانادایی‌های غیر بومی 20 درصد است.

نکته مهم این که شکاف در دستیابی به تحصیلات عالی ارتباط زیادی با بودجه ناکافی دارد؛ در برخی از جوامع بومی کانادایی دانش آموزان 30 درصد کمتر از دیگر کودکان بودجه آموزشی دریافت می‌کنند.

با فرصت‌ها آموزشی کمتر طبیعی است که نرخ بیکاری و دستمزد پایین در میان بومیان کانادایی قابل توجه باشد.

آمارها در بازه زمانی دسامبر 2019 تا فوریه 2020 نرخ بیکاری بومیان کانادایی را 10 درصد و نرخ بیکاری افراد غیربومی را 5.5 درصد نشان داد.

در عین حال، نابرابری‌های گسترده بهداشتی همچنان برای مردم بومی در کانادا وجود دارد.

عدم دسترسی به مراقبت‌های بهداشتی باکیفیت مشکل بزرگی است، به ویژه برای بومیان ساکن مناطق دوردست.

براساس بررسی سال 2015، دسترسی بومیان ساکن مناطق دورافتاده در «انتاریو» و «مانیتوبا»، نخستین و پنجمین استان پرجمعیت کانادا به خدمات بالینی و مراقبتی در هاله ای از ابهام قرار دارد؛ نظرسنجی انجام شده در «بریتیش کلمبیا» نیز نشان داد که 84 درصد از پاسخ دهندگان بومی، تبعیض در مراقبت‌های بهداشتی را گزارش کرده اند.

 نژادپرستی نهادی در نظام سلامت به قدری فراگیر و شدید است که بومیان کانادایی از مراجعه به بیمارستان‌های دولتی اجتناب می‌کنند؛ در مقابل، کلینیک‌هایی که توسط افراد بومی اداره می‌شوند، همیشه انتخاب اول آن‌هاست.

• بیشتر بخوانید:
• مداخله اتاوا در امور دیگر کشورها با کلید واژه حقوق بشر
• تداوم تبعیض علیه سیاهپوستان در بخش مراقبت‌های بهداشتی کانادا 

بومیان کانادایی در سیستم عدالت کیفری کانادا همزمان سهم نامتناسبی از جمعیت مجرمان و قربانیان دارند.

یک بازرس کانادایی اصلاح و تربیت تخمین می‌زند که بیش از 30 درصد از زندانیان در زندان‌های کانادا را افراد بومی تشکیل می‌دهند، اگرچه آن‌ها فقط 5 درصد از جمعیت این کشور را تشکیل دهند.

همزمان بومیان 22 درصد از کل قربانیان قتل در کانادا در سال 2018 را تشکیل می‌دادند؛ سال گذشته، پلیس گزارش داد که میزان قتل برای افراد بومی تقریبا شش برابر بیشتر از افراد غیربومی است.

بیش از یک چهارم زنان بومی در دوران کودکی خود خشونت جنسی را تجربه کردند، در حالی که این میزان در زنان غیربومی 9.2 درصد بود.

نژادپرستی ضد بومی در زندگی روزمره کانادا جا افتاده است؛ نتیجه این که بسیاری از مردم بومی با رویه‌های نژادی و نابرابری‌های معمول رشد کرده اند.

در عین حال، جامعه کانادا نسبت به پرداختن به این موضوع در سطوح دولتی و عمومی بی تفاوتی وحشتناک نشان می‌دهد؛ در سال 2015، کمیسیون حقیقت و آشتی که تاریخچه سیستم مدارس شبانه روزی کودکان بومی را افشا کرد، 94 فراخوان برای جبران میراث مدارس شبانه روزی صادر کرد.

اگرچه «جاستین ترودو»، نخست وزیر کانادا، ماه‌ها بعد تعهد دولتش به اجرای تک تک آن‌ها را تایید کرد اما بر اساس اطلاعات موجود در اسناد دولتی، تا جولای 2021، تنها 13 مورد از توصیه‌ها به طور کامل اجرا شده بود و برای 21 توصیه هیچ گام ملموسی برداشته نشد.

جالب‎تر آن که بیش از دو سوم کانادایی‌هایی که در سال 2021 مورد بررسی قرار گرفتند، گفتند که اطلاعات کمی در مورد سیستم مدارس شبانه روزی کودکان بومی دارند یا اصلا چیزی نمی‌دانند.

این فقدان دانش تاریخی دلیل اصلی سیاست‌های ضعیف نهادی است و باعث ایجاد نگرش‌های نژادپرستانه و بی اعتمادی بین مردم بومی و دیگر کانادایی‌ها می‌شود.

«موری سینکلر»، رئیس سابق کمیسیون حقیقت و آشتی، گفت «تا زمانی که صدای بومیان شنیده نشده و مورد احترام نباشد، هیچ حقیقت، آشتی و بهبودی در رابطه بین مهاجران و جوامع بومی در کانادا نیز وجود نخواهد داشت.»

انتهای پیام/