سوء استفاده و شکنجه پناهجویان در لیبی با چراغ سبز اروپا

خبرگزاری میزان - 900 دلار به معنای تفاوت بین زندان و آزادی برای «کواسی» 23 ساله بود که از ساحل عاج خارج شد تا خود را به اروپا برساند اما به قاچاقچیان انسان در لیبی فروخته شد؛ «کواسی» پس از نجات از یک قایق غیرقابل دریانوردی که در مرکز مدیترانه توسط کشتی جستجو نجات یافت، به تیم حاضر در کشتی گفت که در سال 2020 پس از عبور از مرز از الجزایر به مدت سه ماه در لیبی بازداشت شد.

به گزارش «msf.org»، «کواسی» می‌گوید: نگهبانان غل و زنجیر را روی مچ پا و دست ما قرار دادند؛ من زخم‌های زیادی روی مچ پا دارم، سه ماه را در غل و زنجیر گذراندم، آنها ما را کتک زدند، با چوب‎ و میله‌های فلزی ما را کتک زندند، من هنوز زخم‌های ناشی از بریدگی با چاقو روی کمرم دارم.

وی می‎گوید: این یک زندان در بیابان بود، خانه‌ای که ناتمام بود؛ حدود 10 نفر در یک اتاق بودیم و آن‌ها همه چیزهایی را که به همراه داشتیم برداشتند و از خانواده‌های ما برای آزادیمان درخواست پول کردند.

مانند «کواسی»، هزاران زن، کودک و مرد در لیبی تنها به دلیل مهاجر بودن مورد قاچاق، استثمار، بازداشت خودسرانه، شکنجه و اخاذی قرار می‌گیرند؛ بسیاری از مهاجران در بدو ورود به لیبی ربوده شده و به اسارت در می‌آیند و یا توسط قاچاقچیان مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند. مهاجران ساکن در شهرها مورد تبعیض، آزار و اذیت قرار می‌گیرند و با تهدید دائمی دستگیری‌های دسته جمعی و حبس‌های خودسرانه روبرو هستند.

چندین گزارش بین‌المللی و همچنین هزاران روایت بازماندگان، رفتار شنیع با مهاجران و پناهندگان در لیبی را مستند کرده است؛ در نوامبر 2021، هیأت حقیقت‌یاب سازمان ملل در لیبی این تخلفات را جنایت علیه بشریت تشخیص داد.

در فوریه 2017، دولت ایتالیا توافقی را با حمایت اتحادیه اروپا با دولت لیبی امضا کرد؛ یادداشت تفاهم (MoU) در مورد مهاجرت؛ این تفاهم‌نامه که در سال 2020 برای سه سال دیگر تمدید شد، بخشی از یک استراتژی دفاعی گسترده‌تر است که توسط دولت‌های اروپایی بر اساس رویکرد امنیتی در برابر مهاجران دنبال می‌‎شود؛ این توافق به جای حمایت از مهاجران، به دنبال دور نگه داشتن آنهاست.

• بیشتر بخوانید:
•  شرایط بحرانی کارگران خارجی و مهاجر در اسپانیا
•  «ارتش مزدوران نقابدار» در مرزهای یونان؛ جزئیاتی جدید از جنایات علیه پناهجویان در اروپا

بر اساس این توافق، ایتالیا و اتحادیه اروپا به گارد ساحلی لیبی کمک کرده‌اند تا ظرفیت نظارت دریایی خود را افزایش دهد و از آنها حمایت مالی دریافت کند.

این کمک‌ها به قیمت نقض حقوق بشر مهاجران و پناهندگان تمام می‌شود، زیرا تقریبا همه افرادی که توسط گارد ساحلی لیبی در دریا رهگیری می‌شوند به یک مرکز بازداشت فرستاده می‌شوند؛ توافق بین ایتالیا و لیبی از سیستم استثمار، اخاذی و سوء استفاده که بسیاری از مهاجران خود را در آن گرفتار می‌بینند، حمایت می‌کند.

«بشیر»، 17 ساله، اهل سومالی، که به مدت یک سال در خلوت و تاریکی مطلق در یک سلول بازداشتگاه نگهداری شده، می‌گوید: آنها [نگهبانان] پلاستیک سوخته را گرفتند و روی بدنم گذاشتند؛ من در یک ساختمان اقامت داشتم؛ وقتی به داخل می‌روی، اتاق کوچکی است، حتی نمی‌توانی چیزی ببینی، باید بنشینی؛ تنها در اتاق، بدون هیچ چیز؛ بدون پنجره یک سال در آنجا ماندم؛ وقتی آزاد شدم، روز اول نمی‌توانستم روی پاهایم راه بروم، نمی‌توانستم زانوهایم را حرکت دهم.

در غیاب مسیرهای امن و قانونی برای خروج از لیبی، برای اکثر مهاجران تنها راه امن عبور از دریای مدیترانه است؛ بسیاری از بازماندگان از تلاش‌های متعدد برای عبور از مسیری که مرگبارترین مسیر مهاجرت در جهان محسوب می‌شود، بازگو می کنند که منجر به بازداشت در لیبی و گرفتار شدن در چرخه خشونت، سوء استفاده و اخاذی شد.

انتهای پیام/