واقعیت‌هایی درباره قانون اسلحه در آمریکا؛سریال ناتمام تیراندازی‎های دسته جمعی و خودکشی با فروش آزاد سلاح

به گزارش گروه بین الملل ، پایه قانونی حق حمل اسلحه گرم در آمریکا در متمم دوم قانون اساسی این کشور تثبیت شده است.

در سال‌های اخیر و متعاقب وقوع تیراندازی‌های جمعی در آمریکا، کنترل اسلحه در این کشور به یکی از موضوعات اساسی در سیاست داخلی تبدیل شده است. با وقوع هر تیراندازی دسته جمعی -که حداقل چهار یا بیشتر از چهار کشته را شامل می‌شود- بحث میان دو گروه طرفدار حمل اسلحه و موافقین مقررات کنترل سلاح افزایش می‌یابد.

 

طرفداران مقررات کنترل اسلحه نگران امنیت خود در کشوری هستند که براساس نظرسنجی‌های سال ۲۰۱۱ به طور متوسط از هر ۱۰۰ نفر آن، ۸۸ نفر دارای اسلحه هستند. کمپین بین المللی برادی که با هدف جلوگیری از خشونت با اسلحه فعالیت می‌کند، تخمین می‌زند که حدود ۱۱۴ هزار و ۹۹۴ نفر در هر سال در آمریکا کشته می‌شوند. این مرگ و میر بر اثر قتل، حمله مسلحانه، حادثه، مداخله پلیس، تلاش برای خودکشی و خودکشی می‌شود.

مخالفان حق حمل اسلحه که از فقدان امنیت در این کشور بیم دارند، استدلال می‌کنند که محدود کردن حق حمل اسلحه، شهروندان را از محافظت از خود در زندگی روزمره یا در بدترین حالت یعنی حمله دولت علیه مردم ناتوان نمی‌سازد.

مقررات مربوط به حمل اسلحه از هر ایالتی به ایالت دیگر متفاوت است. داشتن اسلحه در آمریکا در مجموع دارای قوانینی است که در زیر می‌آید:

قانون کنترل اسلحه مصوب ۱۹۶۸ (GCA) که حمل سلاح گرم را در سطح فدرال تنظیم می‌کند، اعلام می‌دارد که شهروندان و افراد قانونی باید حداقل ۱۸ ساله باشند تا بتوانند تفنگ، تفنگ ساچمه‌ای و مهمات بخرند. همه سلاح‌های گرم دیگر فقط به افراد بالای ۲۱ ساله فروخته می‌شوند.

 

پناهندگان، افرادی که برای جامعه خطرناک هستند و بیماران روانی از جمله کسانی هستند که حق خرید سلاح گرم را ندارند. افرادی که سابقه محکومیت شامل حکم زندان بیش از یک سال و یا متخلفان متهم به حبس بیش از دو سال، نیز از خرید اسلحه ممنوع است.

قانون فدرال همچنین فروش اسلحه به افرادی که به دلیل داشتن یا استفاده غیرقانونی از مواد مخدر مانند ماری جوانا را در سابقه خود دارند، ممنوع اعلام کرده است. اگرچه ماری جوانا در برخی ایالت‌های آمریکا آزاد است، اما در قوانین فدرال جز موارد ممنوعه محسوب می‌شود.

محدودیت‌های دیگری نیز برای جلوگیری از آزار و اذیت و تهدید شهروندان اعمال می‌شود: افرادی که شهروندی خود را ترک کرده‎اند؛ پرسنل نظامی فریب خورده؛ مهاجران غیر مجاز و افرادی که به طور موقت به آمریکا مهاجرت می‌کنند مانند گردشگران.

 

متمم دوم به عنوان پایه قانونی "حق مردم برای نگهداری و حمل اسلحه" عمل می‌کند. اگرچه ایالت‌ها و دولت‌های محلی حق تصمیم گیری درباره حمل سلاح در اماکن عمومی در ایالت‌های خود را تعیین می‌کنند، اما قوانین مربوط به مواردی مانند مجاز بودن نوع افراد به حمل اسلحه در سطح فدرال تعیین می‌شود.

تفنگ‌های ساچمه‎ای، تفنگ، سلاح‌های اتوماتیک و صدا خفه کن سلاح‌های گرم تحت قانون اسلحه ملی سال ۱۹۳۴ قرار دارند. خرید سلاح‌های نیمه اتوماتیک در اکثر ایالت‌ها قانونی است، همانطور که سلاح‌های اتوماتیک قبل از سال ۱۹۸۶ قانونی اعلام شده بودند.

صاحبان تفنگ ساچمه‌ای و علاقه‌مندان به داشتن مجوز فدرال خرید و فروش اسلحه باید حداقل ۲۱ سال سن داشته باشد. آن‌ها باید مکان انجام کسب و کار داشته باشند و در هنگام ارسال درخواست خود به اداره فدرال که قوانین مربوط به سلاح گرم را تنظیم می‌کند، یک مقام محلی و مجری قانون را به عنوان معرف خود معرفی کنند. آن‌ها نیز مانند صاحبان اسلحه، باید معیار‌های مشابهی در رابطه با عدم سوپیشینه و وضعیت ذهنی خود داشته باشند. هزینه اخذ مجوز حدودا ۲۰۰ دلار (۱۷۰ یورو) برای یک دوره سه ساله اولیه و ۹۰ دلار برای هر تمدید سه ساله بعدی است.

فروش سلاح گرم آنلاین نیز تحت این مقررات قرار دارد. اگر چه ممکن است خرید به صورت آنلاین پرداخت شود، خود اسلحه باید برای فرد دارای مجوز ارسال شود. البته پس از آن که بررسی‌های لازم درباره پیشینه کیفری وی صورت گرفت.

با این حال، قانون مشخص نکرده است که سود حاصل از فروش اسلحه مورد بررسی قرار می‌گیرد یا نه.

 

 

فقط ۱۰ ایالت از ۵۰ ایالت آمریکا نیاز به مجوز برای خرید اسلحه دارند. از این ایالت‎ها، تنها سه ایالت کالیفرنیا، کنتیکت و هاوائی مجوز خرید حمل اسلحه را دارند.

 

با این وجود نکات تکان دهنده زیر حاکی از ناکارآمدی قوانین اسلحه هستند:

۱. آمریکا تنها ۵ درصد جمعیت جهان و نزدیک به پنجاه درصد شهروندان مسلح جهان را در خود جای داده است. در حقیقت تعداد سلاح‌ها از افراد در آمریکا بیشتر است.

۲. بیشترین مرگ و میر با اسلحه در آمریکا به خودکشی با سلاح گرم تعلق دارد و آمریکا از این نظر در جایگاه سوم جهان قرار می‌گیرد.

۳. اغلب قتل‌های با اسلحه گرم در مناطق فقیرنشین رخ می‌دهند: مناطقی مانند حاشیه نشین‌های بدنام اطراف شیکاگو.

۴. اغلب مردم آمریکا در طول زندگی خود یا یک تفنگ را دیده‎اند و یا صدای شلیک گلوله را شنیده‎اند.

۵. بیشتر خشونت‌های با اسلحه گرم در شبکه خاصی از افراد رخ می‌دهد که یکدیگر را می‌شناسند و بیشتر آنان درگیر فعالیت‌های گانگستری هستند.

۶. فردی که خودش قربانی خشونت با اسلحه شده به احتمال بسیار زیاد در آینده مرتکب چنین جنایتی می‌شود.

۷. علیرغم وقوع جنایات با اسلحه در مناطقی خاص مانند مناطق جنوبی، افراد سراسر کشور تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند.

۸. در مناطق دارای آمار بالای افراد مسلح، مردان سفیدپوست بیشتر خودکشی می‌کنند. در حالی که مردان سیاهپوست در درگیری‌ها بیشتر هدف شلیک گلوله قرار می‌گیرند. نیاز به گفتن نیست که داشتن اسلحه احتمال شلیک به خود یا دیگران را افزایش می‌دهد.

۹. با افزایش خشونت و بالا رفتن میزان تیراندازی‌های جمعی، این اخبار به بخش مکرر گزارش‌های خبری و دلیلی برای اصرار بر حق حمل اسلحه شده است. با توجه به تحقیقات Pew در سال ۱۹۹۹، تنها ۲۶ درصد از شرکت کنندگان در مطالعه اسلحه را برای حفاظت از خود می‌خواستند. شکار و سرگرمی بیشتر به عنوان دلایل اصلی بیان می‌شوند. تا سال ۲۰۱۳، ۴۸ درصد از شرکت کنندگان دارای یک اسلحه برای حفاظت از خود بودند.

۱۰. ۸۰ درصد تیراندازی‌ها توسط افرادی انجام می‌شود که حق قانونی حمل سلاح را دارند.

۱۱. اغلب آمریکایی‌ها در حالی خواهان حق حمل اسلحه هستند که هرگز در معرض خشونت با اسلحه قرار ندارند.

۱۲. کارشناسان اعلام کرده‎اند که ترکیب فقر و نابرابری سبب افزایش میزان خشونت در مناطق حاشیه‌ای آمریکا می‌شود.

 

۱۳. آمریکا در جمع کشور‌های خشن قرار دارد و اغلب خشونت‌ها در مناطق خاصی متمرکز هستند.