سیاست‌های استعماری کانادا و تاثیر آن بر گسترش فقر در میان بومیان

خبرگزاری میزان - فقر در میان گروه‌های اقلیتی موضوعی مجزا نبوده و با بسیاری از مقوله‌های هویتی مانند وضعیت شهروندی تلاقی پیدا می‌کند و به طور نامتناسبی بر جوامع و افراد خاصی مانند تازه واردان به کانادا و افرادی که مشکلات سلامت روانی دارند، تأثیر می‌گذارد.

در حالی که مطرح شدن موضوع کودکان بومی و آفریقایی-کانادایی در رفاه کودکان یک موضوع پیچیده و چندوجهی است؛ نژادپرستی و فقر به عنوان یک نیروی سیستمی شناسایی شده، خانواده‌های بومی و آفریقایی-کانادایی را با این سیستم مواجه می‌کند.

سیاست‌ها و شیوه‌های استعماری در کانادا شرایطی را ایجاد کرده و ادامه می‌دهند که به شیوع و عمق بیشتر فقر در میان مردم بومی این کشور منجر می‎شود.

فقری که امروزه جوامع بومی در سراسر کانادا تجربه می‌کنند، نتیجه مستقیم سلب مالکیت مردم بومی از سرزمین‌ها و معیشت خود و وابستگی اجباری آنها به دولت استعماری است.

 این رابطه بین استعمار و فقر همان چیزی است که بسیاری از کارشناسان به عنوان «فقیرسازی عمدی بومیان کانادا» یا «فقر بر اساس طرح» توصیف کردند.

• بیشتر بخوانید:
•  نژادپرستی گسترده در کانادا؛ از بازار مسکن تا مراقبت‌های بهداشتی
•  سهم بالای مردان بومی از آمار قربانیان قتل در کانادا

اخراج و جابجایی اجباری مردم بومی از سرزمین‌های غنی از منابع و زمین‌های شکار، اقتصاد سنتی آنها را مختل کرد و منجر به نوعی از وابستگی اقتصادی آنها به دولت کانادا شد.

علاوه بر این سیستم مدارس شبانه‌روزی سابق بومیان کانادا، همسان‌سازی که اثرات مخربی نیز بر این جوامع داشت نیز در این فقر تاثیرگذار بوده است؛ بازماندگان سیستم این مدارس و همچنین بازماندگان بین نسلی اغلب آسیب‌های روحی را با خود به همراه دارند

این چرخه تروما بر عملکرد خانواده‌های بومی در کانادا تأثیر منفی گذاشته و موانع قابل توجهی برای مشارکت اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آنها ایجاد کرد.

امروزه علاوه بر اثر تجمیعی استعمار، کمبود بودجه مزمن و فقدان سرمایه‌گذاری در خدمات ذخیره‌ شده، فقر را در میان جوامع بومی تداوم می‌بخشد، که احتمالا عوامل خطر ساختاری مرتبط با فقر مانند مسکن ناکافی و موارد مربوط به آب آشامیدنی را به همراه دارد.

انتهای پیام/