نوسازی و تعمیر ورزشگاه‌ها حداقل مطالبه هواداران/ لوسیل قطر، جواهری حسرت‌آمیز برای فوتبال ایران
خبرگزاری میزان - موضوع فرسوده و قدیمی ساخت بودن ورزشگاه‌های فوتبال در ایران بحثی با پیشینه‌ی سال‌ها بی‌توجهی و عدم رسیدگی مسئولان مربوطه است به حدی که بسیاری از این استادیوم‌ها حتی تعمیر و بازسازی نمی‌شوند و عملاً به حال خود رها شده‌اند. در روزهایی که همسایه جنوبی و کوچک ایران، مشغول آماده‌سازی برای هر چه بهتر میزبانی کردن از جام جهانی ۲۰۲۲ بوده و ۸ استادیوم مجهز و شیک را برای پذیرایی از تیم‌های حاضر در این رقابت‌ها معرفی کرده، بسیاری از ورزشگاه‌های ایران با مشکلات بزرگی روبرو هستند و برخی باشگاه‌های لیگ برتری، خانه به دوشی یا استادیوم مشترک و اجاره‌ای را تجربه می‌کنند.
قطری‌ها به تازگی ساخت استادیومی فوق‌العاده مجهز و مدرن به نام «لوسیل» را در شهری به همین نام به پایان رسانده‌اند و روز جمعه ۱۸ شهریور ۱۴۰۱ با برگزاری دیداری بین الهلال عربستان و الزمالک مصر رسماً فعالیت‌های فوتبالی را در این زمین لوکس و خوش‌ساخت آغاز کرده‌اند.
آنها با برگزاری ۱۰ دیدار از مسابقات جام جهانی (از جمله فینال)، این شاهکار مهندسی را به اهالی فوتبال جهان نمایش خواهند داد. قطر علاوه بر ورزشگاه لوسیل که قلب تپنده‌ی جام جهانی پیش‌رو خواهد بود، ۷ ورزشگاه مدرن و درجه یک دیگر برای میزبانی در اختیار دارد.
ورزشگاه‌های میزبان جام جهانی ۲۰۲۲ قطر:
ورزشگاه لوسیل: ۸۰ هزار نفر
ورزشگاه البیت: ۶۰ هزار نفر
ورزشگاه بین المللی خلیفه: ۴۵ هزار نفر
ورزشگاه شهر آموزش (education city): ۴۵ هزار نفر
ورزشگاه احمد بن علی: ۴۵ هزار نفر
ورزشگاه ۹۷۴: ۴۰ هزار نفر
ورزشگاه الثمامه: ۴۰ هزار نفر
ورزشگاه الجنوب: ۴۰ هزار نفر
در کشوری چون ایران با پیشینه‌ی فوتبالی بسیار پُربارتر و قدرتمندتر از قطر و کشورهای مشابه آن، متاسفانه مشکلات ورزشگاه‌ها روز به روز بیشتر می‌شود و آنها هر روز فرسوده‌تر از قبل به میزبانی بازی‌های فوتبال می‌پردازند. مهم‌ترین ورزشگاه ایران یعنی ورزشگاه آزادی که قدمتی بیش از ۵۰ سال دارد در این سال‌ها همواره مشکلاتی بی‌پایان داشته، ورزشگاه نقش جهان اصفهان پس از طی کردن پروسه طولانی ساختش هنوز که هنوز است کامل نیست و مشکلات فراوانی دارد که به تازگی باعث شده سپاهان چند هفته مهمان ورزشگاه فولادشهر باشد.
ورزشگاه سهند تبریز مشکلاتی چون مسیر سخت دسترسی و… دارد، ورزشگاه وطنی مدت‌هاست معضلاتی عمیق داشته و نساجی مجبور به میزبانی بازی‌هایش در استادیوم‌ها و شهرهای دیگر شده است، ضمناً ملوان، آلومینیوم، مس رفسنجان، باشگاه‌های نفتی و سایرین هم مشکلاتی مشابه در این زمینه داشته‌اند و در لیگ‌های پایین‌تر این قضیه جدی‌تر هم بوده است.
ورزشگاه دستگردی تهران که معمولاً میزبان تیم‌های این شهر چون هوادار، پیکان، سایپا و… است هم مشکلاتی داشت که به تازگی مطرح شده‌اند، ورزشگاه تختی تهران سال‌هاست خاک می‌خورد و خبری از بازگشت آن به چرخه‌ی فوتبال و میزبانی از بازی‌های لیگ برتر نیست. ضمناً ورزشگاه پارس شیراز که قرار بود یکی از ورزشگاه‌های شیک و حرفه‌ای در سطح کشور باشد به سرنوشتی شبیه به نقش جهان دچار شده و مشخص نیست چه زمانی افتتاح خواهد شد.
طراحی و ساخت استادیوم های جدید و به روز در ایران اتفاقی بسیار نادر با احتمال پایین است و در این شرایط کمترین توقع اهالی فوتبال این است که تعمیرات و نوسازی اماکن ورزشی با جدیت بیشتری صورت بگیرد. عمده مشکلات ورزشگاه‌های ایران به ضعیف بودن سکوها و امکان ریزش آنها، مشکلات سرویس‌های بهداشتی و بوفه‌ها، اشکالات گیت‌های عبور، مشخص و استاندارد نبودن جایگاه خبرنگاران و جایگاه ویژه، کوتاهی و بلندی یا زردی و خشکی چمن، کافی نبودن نور، مشکلات تابلوهای تبلیغاتی و اسکوربردها و… برمی‌گردد و امید می‌رود با همت مسئولان مربوطه حداقل ورزشگاه‌های اصلی کشور از کمترین امکانات و زیرساخت های لازم برخوردار باشند.
انتهای پیام/