خواب زمستانی 3 فدراسیون رزمی/ ووشو، جودو و انجمن‌های رزمی چه کار می‌کنند؟
خبرگزاری میزان- ورزش ایران روزهای شلوغی را سپری نمی‌کند چون فعلاً خبری از بازی‌های آسیایی نیست، رقابت‌های گزینشی المپیک آغاز نشده و بازی‌های کشورهای اسلامی هم به پایان رسیده است.
در بخش رشته‌های رزمی، تکواندو و کاراته طبق تقویم خود پیش می‌روند و در مسابقات مختلف حضور پیدا می‌کنند.
بوکس هم سعی دارد تقویم خلوت خود را برگزاری اردوهای مشترک و حضور در تورنمنت‌های بین‌المللی پر کند که تصمیم نسبتاً درستی از سوی مسئولان به شمار می‌رود.
اما تکلیف 3 فدراسیون واقعاً نامشخص است و کسی نمی‌داند چه زمانی چه اتفاقی در مجموعه آنها رخ می‌دهد.
فدراسیون ووشو یک رکورد تاریخی در ورزش ایران به نام خود ثبت کرده! امیر صدیقی 15 تیرماه 1399 رییس این فدراسیون شد و از آن روز تا به الان ووشوی ایران در هیچ رویداد رسمی بین‌المللی حضور پیدا نکرده است.
این رکورد تاریخی در حالی به ثبت رسیده که طی چند ماه گذشته کادرفنی تیم‌های مختلف ووشو در رده‌های سنی مشخص شدند اما به نظر می‌رسد این تصمیمات صرفاً جهت گرفتن عکس یادگاری بوده چون هنوز خبری از پاگشای ووشوی ایران در رویداد بین‌المللی نیست که البته این موضوع را نمی‌توان گردن مسئولان فدراسیون انداخت چون آنها مقصر لغو بازی‌های آسیایی، رقابت های جهانی و .. نیستند.
البته این مجموعه سعی دارد با برگزاری دوره‌های مختلف و رقابت‌های داخلی تقویم خود را پر کند که در این رقابت‌ها هم گاهاً شاهد زد و خوردهای بیرون از مسابقه هستیم که خداراشکر آخر آنها هم به شیرینی و آشتی ختم می‌شود!
دیگر فدراسیونی که حال خوبی ندارد، جودو است! فدراسیونی که گویا آرامش برایش طلسم شده و هر روز باید شاهد یک مصاحبه یا یک خبر منفی جدید درخصوص آن باشیم. آرش میراسماعیلی که برند جودوی ایران محسوب می‌شود از روزی که ریاست فدراسیون را عهده‌دار شد بارها با چالش‌های عجیب دست به گریبان شد.
همان روز اول انتخاب میراسماعیلی بود که محمدرضا رودکی یکی از تاثیرگذارترین افراد در مجموعه جودو از سمت خود کناره‌گیری کرد و پس از آن هم داستان عجیب سعید ملایی که با سرنوشت هزاران جوان جودوکار بازی کرد و در نهایت هم که این فدراسیون پس از بارها رفت و برگشت و ارسال دفاعیه با دادگاه CAS تعلیق شد.
شاید اگر میراسماعیلی می‌دانست با حضور در راس فدراسیون تا این اندازه به چالش کشیده می‌شود هیچگاه پا در عرصه انتخابات نمی‌گذاشت و حیف است قهرمان بزرگی مانند او که بی‌تردید یکی از بهترین رزمی‌کاران تاریخ به شمار می‌رود تا این اندازه مخالف پیدا کند و عملکرد مدیریتی‌اش زیر سوال برود.
اما لقب عجیب‌ترین فدراسیون ایران بی تردید به انجمن‌های رزمی می‌رسد. فدراسیونی که عملاً هیچکس نمی‌داند در آن چه خبر است.
نه خبری از این مجموعه بیرون می‌آید و نه کسی می‌داند قرار است چه اتفاقی در آن رخ دهد.
سبک‌های مختلفی که هر کدام از آنها جمعیت نسبتاً زیادی را شامل می‌شوند صبح تا شب در حال فعالیت هستند اما چرا هیچ کس خبری از آنها ندارد؟
بحث MMA و کیک‌بوکسینگ به کجا رسید؟ اصلاً کدام یک از رشته‌ها و سبک‌های زیر نظر این مجموعه در بازی‌های آسیایی و داخل سالن حضور دارند؟
بحث موی‌تای چه شد و چرا کسی در این زمینه پاسخگو نیست؟
موی‌تای که خود به تنهایی توانایی فدراسیون شدن را دارد چرا مورد حمایت فدراسیون انجمن‌های رزمی نبود؟
اصلاً ردیف بودجه این فدراسیون همیشه در سایه بر اساس چه متر و معیاری تعریف می‌شود؟
متاسفانه این روزها رشته‌های رزمی ایران در 3 فدراسیون بوکس، کاراته و تکواندو تعریف می‌شود و این موضوع اصلاً برای خانواده رزمی کشور خوب نیست که فکر کنند بی‌خبری آنها موجب آرامش مجموعه تحت مدیریت‌شان می‌شود.
به امید روزی که اگر یک رییس فدراسیون خواستار دفاع از عملکردش شد لااقل یک بار سوار هواپیما شده باشد و با یک تیم خود به رویداد بین‌المللی برود تا بتواند از عملکرد خود و تیمش دفاع کند!
انتهای پیام/