وضعیت این روزهای ورزشگاه‌های ایران/ از ناسزا و آتش تا گل و سنگ!
وضعیت آنقدر خراب است که کنترل آن از دست باشگاه‌ها و مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ خارج شده است. مدت‌ها است که ناسزا گفتن و سر دادن شعارهای نامناسب به مسئله‌ای طبیعی در ورزشگاه‌ها تبدیل شده، ورزشگاه‌هایی که میزبان بازی‌های «باشگاه‌های فرهنگی ورزشی» هستند.
واقعا شرایط طوری است که یک پدر نمی‌تواند دست فرزندش را بگیرد و برای تماشای فوتبال به ورزشگاه برود. این مسئله تهران، اهواز، تبریز یا فلان شهر را هم در برنمی‌گیرد و در تمام ورزشگاه‌های ایران شاهد این ناهنجاری‌ها هستیم.
در تمام دنیا هواداران برای تماشای فوتبال و لذت بردن از این ورزش زیبا به ورزشگاه می‌آیند اما در فوتبال ما اینطور نیست، یعنی ورزشگاه‌های ما به مکانی برای ناسزا گفتن، آتش زدن، استعمال دخانیات و پرتاب سنگ تبدیل شده است.
در کجای دنیا روی سکوهای ورزشگاه هم سیگار کشیده می‌شود و هم چیزهای دیگر؟ در کجای دنیا هواداران سکوهای سیمانی را می‌شکنند تا با خورده سنگ‌های آن بازیکنان را نشانه بروند؟ کجا می‌بینید که هواداران حاضر در یک ورزشگاه بدترین ناسزاها سر می‌دهند یا صندلی‌ها را آتش می‌زنند؟
چرا باشگاه‌هایی که ادعای فرهنگی - ورزشی بودن را دارند کاری نمی‌کنند؟ چرا فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ نمی‌توانند این ناهنجاری‌ها را سر و سامان بدهند؟ حتما باید اتفاق بدی رخ بدهد و کسی در ورزشگاه‌ها از دنیا برود تا مسئولان فوتبال ما کاری کنند؟ وقتی این اتفاقات را مرور می‌کنیم به این نتیجه می‌رسیم که شاید با تمام بیانیه‌ها و دستورالعمل ممنوعیت استفاده از دخانیات در ورزشگاه ها، در فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ اراده‌ای چندان قوی برای از بین بردن این مشکلات وجود ندارد.