داستان جدایی مهاجم جذاب استقلال/ فوتبال ایران درگیر نقل‌وانتقالات دِیمی!
خبرگزاری میزان - بازار نقل و انتقالات تابستانی فوتبال ایران بیشتر از اینکه راهی برای جبران کمبودها و پوشش نقص‌های تیم‌های ایرانی باشد، در این سال‌ها اکثراً به میدانی برای پول پاشی، جولانگاه دلالان و محلی برای نمایش و عوامفریبی مدیران باشگاه‌ها تبدیل شده است. در این بازار نقل و انتقالاتی چند باشگاه دولتی و صنعتی همواره به جذب بازیکنان داخلی و خارجی بسیار گرانقیمت و گاهی بیش از حد اغراق شده و یا بیش از نیاز خود اقدام می‌کنند.
تیم فوتبال استقلال هم مطابق دیگر تیم‌های توانمند و متمول، در این پنجره نقل‌وانتقالاتی بازیکنان زیادی جذب کرد که عمده این فعالیت‌ها در خط حمله و خرید مهاجمان پرتعداد رخ داد. یکی از نام‌های مهمی که تا مدت‌ها هواداران استقلال را به خود امیدوار کرده بود کاوه رضایی بود. مهاجمی که فقط یک فصل در استقلال بازی کرد، اما خیلی زود در بین هواداران آبی محبوب شد و خبر بازگشت او می‌توانست برای آنها خوشحال کننده و انرژی بخش باشد.
این اتفاق در نهایت پس از چند هفته مانور رسانه‌ای و در حالی‌که مدیریت استقلال بابت خریدهای پر سر و صدای رقیب سنتی تحت فشار بود، افتاد و کاوه آبی‌پوش شد، اما پس از مدتی کشمکش و به دلیل مشکل در ثبت قرارداد، او نتوانست در لیگ بیست و دوم استقلالی شود و به همین دلیل راهی تراکتور تبریز شد!
تمام خریدهای این فصل استقلال با نظر اشخاصی در پشت پرده و بدون دخالت سرمربی و کادرفنی او اتفاق افتاده است و می‌توان گفت آنها عملاً هیچ نقشی در بستن تیم خود نداشته‌اند و قطعاً در ادامه شاهد حذف و اضافه چندین بازیکن دیگر در ترکیب استقلال خواهیم بود.
فوتبال ایران همواره شاهد چنین اتفاقات عجیبی بوده و این اقدامات و تصمیم‌گیری‌های آنی و بدون برنامه قبلی باعث ضررهای مادی و معنوی زیادی به باشگاه‌ها و هوادارانشان شده است. این موضوع برای سایر باشگاه‌ها هم وجود دارد، برای مثال پرسپولیس هم در این سال‌ها بازیکنان غیرکاربردی زیادی را جذب کرده که بیشتر ماحصل تلاش دلالان و یا فشار زیاد هواداران و رسانه‌ها بوده است.
باشگاه‌های حرفه‌ای جهان خصوصاً اروپایی‌ها برای سنجیدن ارزش یک بازیکن و مهیا کردن شرایط جذب و سرمایه گذاری روی او، شاید ماه‌ها مطالعه و آنالیز کرده و معمولاً در بیشتر مواقع بازیکنان درستی را انتخاب می‌کنند تا به خوبی با شرایط باشگاه و تاکتیک‌های سرمربی هماهنگ شود و پول و زمانی که صرف جذب او شده بیهوده نباشد اما در ایران این اتفاق نمی‌افتد و جذب بازیکن بیشتر از روی احساس و برانگیختن شور و شوق و هواداران است که می‌تواند بیشتر به ضرر آنها تمام شود.
انتهای پیام/