اوج حقارت کومله، خالی کردن خشاب روی پیکر اجساد بود
به گزارش خبرنگار گروه سیاسی ، در هفته‌های اخیر عناصر ضدانقلاب و معاندین با همراهی برخی مزدوران داخلی‌شان در فضای مجازی، پروژه تطهیر و مظلوم جلوه دادن، یک عنصر تروریستی به نام «رامین حسین‌پناهی» عضو گروهک تروریستی و تجزیه‌طلب کومله را کلید زده‌اند.
نام «کومله» را باید مترادف با «داعش» دانست؛ گروهکی تجزیه‌طلب و ضدایرانی که اعضایش در آدم‌کشی و جنایتکاری چیزی کمتر از داعشی‌ها نداشته و ندارند. اعضای این گروهک در مقطعی بویژه در دهه ۶۰ وحشیانه‌ترین جنایات را علیه مردم شمالغرب کشور مرتکب می‌شدند؛ از سربریدن تا شمع آجین کردن و سوزاندن.
بیشتر بخوانید:
تصاویر اقدامات همکاران تروریست رامین حسین‌پناهی/ کومله یعنی با موزائیک سر بریدن!
کومله با بی‌رحمی قلب و کلیه جوان ۱۸ ساله را شکافت
شهادت ۲ کودک خردسال در سنندج بر اثر اصابت ترکش خمپاره اعضای کومله
نگاهی گذرا به جنایت‌ها و شرارت‌های گروهک تروریستی و تجزیه‌طلب کومله، عمق دشمنی سرکردگان و عناصر این گروهک با مردم ایران و مردم انقلابی کردستان را عیان می‌کند. در ذیل به گوشه‌ای از جنایت کومله‌ای‌ها یعنی همکاران رامین حسین‌پناهی اشاره شده است.
اوج حقارت کومله با خالی کردن خشاب روی پیکر اجساد
«یحیی صفدری» شاهد عینی صحنه به شهادت رسیدن شهید قدیر عاقل نقل می‌کند: «سال ۱۳۷۱ به محل خدمتمان اعزام شدیم. شش‌ماه به عنوان نیروی شناسایی بودیم. سی‌ودو نفر بودیم که برای شناسایی رفتیم. به ما گفتند: «منطقه لو رفته است.» ما دور زدیم و دوباره به منطقه برگشتیم. نزدیکی روستایی به نام باغی، گروهک کومله‌ودمکرات کمین زده بودند. اصلا فکر نمی‌کردیم در منطقه‌ای که تحت حفاظت ما است، وارد شده باشند. همان ابتدا سه آرپیچی به سمت ما شلیک شد. سه ساعت درگیر بودیم. همه از ماشین بیرون آمدیم و تا جایی که اسلحه‌هایمان خشاب داشت، شلیک می‌کردیم. هر کدام پنج‌خشاب بیشتر نداشتیم. ساعت ۱۶ تا ۱۹:۳۰ مقاومت کردیم تا خشاب‌های بچه‌ها تمام شد. آن‌ها هم پیش‌روی کردند و همه بچه‌ها را به رگبار گلوله بستند. نزدیکی جایی که من قرار داشتم، خرمن گندمی بود. من زخمی شدم و خودم را کشان‌کشان در لابه‌لای خرمن مخفی کردم. نظاره‌گر جنایتی که جلوی چشمم اتفاق می‌افتاد، بودم. اوج حقارت کومله زمانی بود که پس از به شهادت رساندن بچه‌ها، چهار خشاب روی هر فرد خالی می‌کردند تا پیکر بچه‌ها کاملا نابود شود.»