پویش «به عشق حسین (ع) می‌بخشم» موجب رهایی یک محکوم از قصاص نفس در اهواز شد
خبرگزاری میزان - علیرضا باوی اظهارکرد: با وساطت و همت اعضای شورای حل اختلاف، ستاد صبر و همیاران صلح شهرستان‌های اهواز و سوسنگرد، اولیای دم پس از ۸ سال به عشق و حرمت امام حسین (ع) از قصاص محکوم صرف نظر کرده و زندگی دوباره ای به وی بخشیدند.
رئیس توسعه حل اختلاف خوزستان تصریح کرد: در سال۱۳۹۳ قتلی در اهواز رخ داد و منجر به اختلافات شدید و سلب آسایش بین 2 طایفه و تشکیل پرونده های متعددی در دادگاه و دادسراهای شهرستان سوسنگرد و اهواز شد که پس از طی مراحل قانونی متهم پرونده به قصاص نفس محکوم شد.
وی افزود: با توجه به وساطت اعضای شورای حل اختلاف، ستاد صبر و همیاران صلح این 2 شهرستان و اعلام پشیمانی محکوم از بزه خود و همچنین در خواست مکرر خانواده محکوم به قصاص به نفس از معاونت توسعه حل اختلاف استان و شعبه اجرای احکام کیفری جهت ایجاد صلح و سازش و رفع کدورت های و اختلافات پیش آمده بین این 2 طایفه ، پرونده به شورای حل اختلاف اهواز ارجاع شد.
باوی خاطر نشان کرد: بلافاصله اعضای این شورا با استفاده از ظرفیت ستاد صبر، همیاران صلح، جمعیت سران طوایف، معتمدین و نخبگان عشایر اصلاح ذات البین استان خوزستان جلسات متعدد برگزار و رایزنی های فراوان انجام دادند و در نهایت بزرگان و ریش سفیدان طرفیندعوی با اعلام آمادگی برای صلح و سازش و حل و فصل این اختلاف اعلام کردند در این جهت همکاری لازم را با اعضاء شورای حل اختلاف و دیگر افرادی که در این زمینه تلاش می کنند، خواهند داشت.
رئیس توسعه حل اختلاف خوزستان، ادامه داد: در نهایت مدتی پیش اولیای دم این پرونده در ماه محرم و به دلیل احترام، عشق و ارادتی به این ماه و امام حسین (ع) و حضرت ابوالفضل العباس؛ در قالب پویش «به عشق امام حسین (ع) می بخشم» پس از ۸ سال از حق قصاص خود گذشتند و این پرونده منتهی به صلح و سازش شد.
وی با بیان اینکه پویش «به عشق امام حسین (ع) می بخشم» اثرگذاری خوبی در ایجاد و فراهم کردن زمینه صلح و سازش و اصلاح ذات البین در جامعه داشته است، عنوان کرد: این پویش در این مدت کم آثار و برکات فراوانی در زمینه ایجاد صلح و سازش در پرونده های مهم بخصوص قصاص نفس در استان خوزستان و در سطح کشور داشته است.
باوی همچنین اضافه کرد: اینگونه فعالیت های فرهنگی به دلیل اینکه می تواند پرونده های دعاوی و اختلافات بین مردم را به صلح و سازش سوق دهد، باید با راهکارها و برنامه ریزی‌های کاربردی بیشتر مورد حمایت و توجه قرار گیرند.
انتهای پیام/