تاریخ‌سازی دوبله، سوبله تیم ملی بوکس با آقای خاص/ یک جای خالی بزرگ در ویترین افتخارات استکی
خبرگزاری میزان- علیرضا استکی 30 خرداد 1398 هدایت تیم ملی بوکس را بر عهده گرفت که پس از شکست در بازی‌های آسیایی جاکارتا و قهرمانی آسیا از شرایط خوبی برخوردار نبود. استکی که از ابتدا با توجه به ارتباطاتی که داشت با هنرمندان و خیلی از افراد محبوب کار کرد و در شرایط سخت همیشه به داد بوکس رسید؛ به همین خاطر خیلی‌ها او را آقای خاص بوکس ایران می‌دانند.
طبق عرف در بوکس ایران از همان روزهای ابتدایی عده‌ای موافق و برخی‌ها مخالف این انتصاب بودند و پیش‌بینی می‌شد که استکی روزهای سختی در پیش داشته باشد.
*قهرمانی جهان روسیه
وی در نخستین گام تیم را راهی رقابت‌های جهانی روسیه کرد. تیم ملی بوکس ایران در این رقابت‌ها 5 پیروزی کسب کرد و برای دومین بار در تاریخ بوکس ایران یک مشتزن ایرانی (سید شاهین موسوی) به جمع 8 نفر برتر صعود کرد. در حالی که کادر فنی جدید تنها 3 ماه زمان برای آماده‌سازی تیم داشت، از نظر تعداد برد انفرادی بهتر از تیمی بود که به رقابت‌های قهرمانی آسیا تایلند اعزام شد!
*احمد کومرت ترکیه:
پس از آن ملی‌پوشان بوکس که برای رقابت‌های سرنوست‌ساز گزینشی المپیک آماده می‌شدند، به رقابت‌های احمد کومرت ترکیه رفتند که ماحصل تلاش آنها کسب ۳ نقره و ۴ برنز بود. امید احمدی صفا (مدال نقره)، دانیال شه‌بخش (مدال برنز)، مسلم مقصودی (مدال نقره)، حسین دانشور (مدال برنز)، احسان روزبهانی (مدال برنز)، طوفان شریفی (مدال نقره) و علی جمالی (مدال برنز) را برای تیم ما کسب کردند.
*گزینشی المپیک اردن:
اما رقابت‌های سرنوشت‌ساز گزینشی المپیک در امان پایتخت اردن از راه رسید و در روزهایی که بسیاری از به ظاهر علاقه‌مندان به بوکس منتشر عدم کسب نتیجه مطلوب بودند، شاگردان استکی 2 سهمیه توسط دانیال شه‌بخش و سید‌شاهین موسوی کسب کردند و در این بین حق امید احمدی‌صفا هم به وضوح خورده شد. سرمربی تیم ملی بوکس که سالها برای اثبات توانایی‌های خود به جامعه بوکس جنگیده بود، سرانجام موفق شد حرف خود را به کرسی بنشاند و مهر ابطالی بر ادعای برخی پیشکسوتان مبنی بر ضعف فنی خود بزند.
*قهرمانی آسیا امارات:
پس از تعطیلی‌هایی که کرونا در ورزش به راه انداخت، نوبت به برگزاری رقابت‌های قهرمانی آسیا در امارات رسید.
تیم ملی بوکس ایران با ۸ بوکسور به این رقابت‌ها اعزام و شد ۲ مدال نقره و ۲ مدال برنز به دست آورد. دانیال شه‌بخش و میثم قشلاقی به مدال نقره دست یافتند و شاهین موسوی و پوریا امیری هم برنزی شدند و تیم ایران ۱۰ پیروزی مقابل کویت (۳ بار)، قزاقستان (۲ بار)، هند (۲ بار)، تاجیکستان، قرقیزستان و امارات کسب کرد. این تیم با کسب 2 نقره و 2 برنز پس از سال ۲۰۰۲ بهترین نتیجه بوکس ایران در قهرمانی آسیا را کسب کرد.
*المپیک توکیو:
عملکرد تیم ایران در بازی‌های المپیک کمتر از حد تصور بود و کسب حداقل 2 پیروزی انتظار معقولی از این تیم 2 نفره به شمار می‌رفت اما در نهایت شه بخش با یک پیروزی و یک شکست به کار خود پایان داد و موسوی هم در مبارزه ابتدایی مقابل نماینده کشور میزبان شکست خورد.
*رقابت‌های جهانی صربستان:
اوج کار تیم ملی بوکس تحت هدایت علیرضا استکی کسب مدال تاریخی دانیال شه‌بخش بود. تیم ملی ایران که ۱۰ بوکسور را در این رقابت‌ها داشت، نهایتاً با کسب ۱۰ پیروزی و یک مدال برنز، عملکرد قابل قبولی را نسبت به ادوار گذشته داشت. ضمن اینکه این مدال برنز نخستین مدال بوکس ایران در تاریخ رقابت‌های جهانی بود تا اهالی این رشته شاهد تاریخ‌سازی در این دوره باشند.
نکته قابل توجه دیگر تعداد پیروزی‌های تیم ملی ایران در این رقابت‌ها بود. تا کنون تیم ایران در این رویداد جهانی ۱۰ پیروزی را کسب نکرده بود تا این عملکرد، بیشترین تعداد برد انفرادی در تمام ادوار حضور تیم ملی بوکس در رقابت‌های جهانی محسوب می‌شود. بدین ترتیب بوکس ایران در این میدان بزرگ 2 بار تاریخ سازی کرد.
تورنمنت ها و اردوهای مشترک:
در این رهگذر بوکس ایران اردوهای تدارکاتی مشترک خوبی با ترکیه، ازبکستان، آذربایجان و … داشت و در تورنمنت بین‌المللی کویت هم حضور پیدا کرد که نمی‌توان از نقش موثر فدراسیون در کسب نتایج قابل قبول تیم ملی چشم‌پوشی کرد.
جوانگرایی و شهامت پذیرش ریسک:
شعار دادن کار راحتی است اما مربی موفق می‌شود که در عمل هم جوانگرا باشد. بوکسورهایی مانند دانیال شه‌بخش، میثم قشلاقی، باقر فرجی و … نخستین تجربه بین‌المللی خود در رده بزرگسالان را زیر نظر علیرضا استکی پشت سر گذاشتند و حالا هریک برای خود نامی دست و پا کرده اند. هرچند امثال سید شاهین موسوی، امید احمدی صفا و چند مشتزن مطرح دیگر هم حاصل دانش فنی این مربی بودند که به نام مربیان دیگر ثبت شدند. استکی حاصل اعتماد خود به جوان‌ها را در سالیان گذشته دید و قطعاً این راه را برای موفقیت در المپیک پاریس ادامه می‌دهد.
یک جای خالی بزرگ در کارنامه استکی:
بزرگترین حسرت تیم ملی بوکس در دوران هدایت علیرضا استکی کسب مدال طلا در میادین بین‌المللی بوده است. جایی که حق میثم قشلاقی در فینال قهرمانی آسیا ضایع شد و حتی در احمد کومرت ترکیه هم 2 بوکسور شایسته ایران را با ناداوری از طلا محروم کردند اما در نهایت این حسرت بزرگ بیش از 3 سال است که با استکی همراه بوده و امید می‌رود در رقابت‌های قهرمانی آسیای پیش رو این طلسم شکسته شود.
کادرفنی بی نقص:
غلامرضا کریمی، همایون امیری، اصغر اشرفی، محمد نهتانی، جاسم دلاوری، شهرام فاتح، اتابک کاراوند و دانیال تیماجی (بدنساز) مربیانی بودند که در این رهگذر به تیم ملی بوکس کمک کردند و نباید از نقش انکارناپذیر آنها در این میان چشم پوشی کرد. اگر نقش این مربیان در موفقیت‌های تیم ملی از استکی بیشتر نباشد، کمتر هم نبوده است.
لطفا از حواشی دوری کنید:
علیرضا استکی چهره‌ای رسانه‌ای دارد و همیشه ارتباط خوبی با خبرنگاران و اهالی رسانه داشته، اما گاهی اوقات این اتفاق سبب می‌شود که این مربی ناخواسته دچار حواشی شود. صحبت‌های زیاد از حد باعث می‌شود که برخی‌ها از آب گل‌آلود ماهی بگیرند و تمرکز تیم را بر هم بزنند. پس بهتر است گاهی اوقات با استفاده از سیاست سکوت نقشه مخالفان را نقش بر آب کرد.
با توجه به بیلانی که علیرضا استکی در زمان هدایت تیم ملی از خود ارائه داده و روزهای سخت را با تیم همراه خود پشت سر گذاشته است، بهتر است برخی دوستانی که بیرون گود مانده‌اند هم به جای تفرقه‌پراکنی به این تیم کمک کنند. چه ایرادی دارد تیم ملی با هدایت استکی مدال المپیک بگیرد؟ امید می‌رود بوکس ایران به ساحل آرامش بازگردد و برای اولین بار هم که شده تیم ملی با دوری از حواشی به جای جنگیدن با خودی‌ها، به فکر موفقیت در رقابت‌های بین‌المللی باشد.
بازی‌های پیام/