ابعاد پنهان تسلیحات اتمی؛ از مرگ ده‌‎ها هزار کارگر در آمریکا تا گم شدن سلاح‌های هسته‌ای

خبرگزاری میزان - در زمانی که جهان هفتاد و پنجمین سالگرد اولین انفجار سه بمب اتمی (آزمایش «ترینیتی» در آمریکا و بمباران هیروشیما و ناکازاکی در ژاپن) را گرامی داشته، ذکر این نکته ضروری است که از آن زمان تاکنون، افزایش قربانیان سلاح‌های هسته‌ای هرگز متوقف نشده است.

این نکته کافی است برای مقابله با این استدلال که چنین سلاح‌هایی امنیت ما را تضمین می‌کند.

به گزارش « gcsp»، یادآوری هر ساله از قربانیان بمب‌های «هیروشیما و ناکازاکی» مشروع و مناسب است؛ حتی اگر بمب‌گذاری‌های مرسوم «فرش» که شهرهای ژاپن را قبل از 6 اوت 1945 ویران کرده بود، قربانیان بیشتری را به همراه داشت اما سیگنال مرگ‌بار اما قدرتمندی که از تخریب هیروشیما و ناکازاکی در نظر گرفته شده بود، فصل جدیدی را باز کرد.

میزان تلفات واقعا ترسناک است؛ برآورد می‌شود که طی چهار ماه پس از بمباران‎ها، بین 90 هزار تا 140 هزار نفر در هیروشیما (تا 39 درصد جمعیت) و 60 هزار تا 80 هزار نفر در ناکازاکی (تا 32 درصد از جمعیت) جان خود را از دست دادند.

بیشتر مرگ و میرها ناشی از انفجار فوری و اثرات حرارتی بمب‌ها و نیز بعدا در اثر سوختگی و قرار گرفتن در معرض تشعشعات بود؛ به این تعداد از 150 هزار تا 220 هزار قربانی اولیه، باید تلفات ناشی از سرطان‌های ناشی از تشعشعات را اضافه کرد که چندین سال طول کشید تا ظاهر شوند.

یک مطالعه جزئی در سال 2000 میزان حدود هزار و 900 سرطان را در میان گروهی از بازماندگان نشان داد؛ در سال 2007، از حدود 250 هزار بازمانده شناخته شده، تنها دو هزار و 242 نفر به دلیل ضوابط سختگیرانه‌ای که توسط دولت ژاپن ایجاد شده بود، رسماً به دلیل ابتلا به بیماری‌های ناشی از تشعشع پذیرفته شدند.  سپس تصمیم دادگاه این کشور حق پرداخت غرامت را به قربانیان به اصطلاح «باران سیاه» رادیواکتیو که دورتر از زمین صفر تأثیر می‌گذارد، بسط داد.

اگرچه کاملاً موجه است، اما تمرکز بر تعداد قربانیان تنها دو مورد استفاده واقعی از سلاح‌های هسته‌ای در تاریخ، به تحلیل جامع خطر مستمر مرتبط با تولید، آزمایش و در اختیار داشتن سلاح‌های هسته‌ای کمکی نمی‌کند.

• بیشتر بخوانید:
•  لزوم مبارزه جهانی با بی‌کیفرمانی جنایات امریکا
•  روایت شهروند ژاپنی از استفاده آمریکا از بمب اتمی

دانشمندان و محققان به دلیل فقدان داده‌های در دسترس عموم، به دلیل پوشش پنهانی که هنوز سلاح‌های هسته‌ای را احاطه کرده است، در کار خود با مشکل مواجه شده‌اند.

تولید تسلیحات هسته‌ای، به ویژه در مقیاس بزرگ مانند آمریکا یا شوروی سابق، باعث تلفات زیادی شده است و تا حدودی ادامه دارد؛ یک مطالعه در سال 2016 به این نتیجه رسید که در نیروگاه‌های تسلیحات هسته‌ای آمریکا از سال 1945، حدود 107 هزار و 394 کارگر آمریکایی به سرطان و سایر بیماری های جدی مبتلا شده‌اند و 33 هزار و 480 نفر از این کارگران در نتیجه این بیماریی‌ها جان خود را از دست داده‌اند.

از سال 1950، 32 حادثه تسلیحات هسته‌ای ثبت شده، معروف به «پیکان‌های شکسته»، یعنی رویدادهای غیرمنتظره مربوط به سلاح‌های هسته‌ای که منجر به پرتاب تصادفی، شلیک، انفجار، سرقت یا از دست دادن سلاح می‌شود، رخ داده است.

 تا به امروز، شش سلاح هسته‌ای گم شده و هرگز بازیابی نشده است؛ این سوانح، شامل هواپیماها و زیردریایی‌های مجهز به سلاح هسته‌ای، صدها کشته و آلودگی گسترده تشعشعات را به همراه داشت.

 در سال 2014، اندیشکده «چتم هاوس» مطالعه مفصلی از 13 حادثه منتشر کرد که تقریباً به انفجارهای هسته‌ای منجر شد، برخی از آنها باعث تلفات جانی شدند اما به طور معجزه آسایی از پیامدهای فاجعه بارتر جلوگیری کردند.

انتهای پیام/