گورهای بینشان در کانادا از یک نسل‌کشی پرده‌برداری می‌کنند
صدها گور بینشان کشف شده در مدارس بومیان کانادا، تاریخی از یک نسل‌کشی را در این کشور برملا می‌کند.
خبرگزاری میزان – سال 2021 انتشار اخبار مبنی بر کشف گورهای بینشان در مدارس سابق بومیان کانادا، موجب ایجاد شوک در سطح جهان شد.
به گزارش «شینهوا»، کانادا که خود را «الگویی برای حقوق بشر» می‌دانست، با تاریخ زشت خود در تجاوز به حقوق بشر مردم بومی روبرو می‌شد و صدها گور بینشان در مدارس بومی سابق کشف شدند.
کمتر از یک ماه پس از کشف بقایای 215 کودک بومی در یک مدرسه مسکونی سابق در «بریتیش کلمبیا»، هم کانادا و هم جامعه بین‌المللی دوباره از کشف جدید 751 گور بینشان دیگر در یک گورستان سابق در نزدیکی یک مدرسه مسکونی بومی شوکه شدند.
بازماندگان مدارس بومیان کانادا می‌گویند که این دو یافته تنها نوک کوه یخ بود که احساس غم و اندوه و آسیب را در آنها تجدید می‌کرد.
طبق گزارش‌ها، حدود 150 هزار کودک بومی در سراسر کانادا از خانه‌های خود بیرون رانده شده و مجبور به تحصیل در مدارس مسکونی بین دهه 1890 تا سال 1996 شدند که طی آن هزاران نفر بر اثر سوء استفاده جان خود را از دست دادند.
در سال 2008، دولت کانادا رسما نقش خود را در مجبور کردن کودکان بومی برای ورود به مدارس مسکونی تحت حمایت مالی دولت این کشور، جایی که بسیاری از آنها مورد آزار جسمی و جنسی قرار گرفتند، پذیرفت.
برای «نولا جفری»، که ریاست یک مرکز التیام افراد بومی در استان «بریتیش کلمبیا» را بر عهده دارد، اصطلاح «مدارس مسکونی» گمراه کننده بود و برای پاکسازی جنایات رخ داده در آنجا طراحی شده بود.
«جفری» می‌گوید «من دوست ندارم آنها را مدرسه نامگذاری کنم، مدرسه‌ها جایی هستند که در آن... شما را پرورش می‌دهند و نگه می‌دارند تا استعدادهای شما شکوفا شود و آن مکان‌ها اصلا اینطور نبودند. فکر می‌کنم اردوگاه‌های کار اجباری بهترین کلمه‌ای است که می‌توانم برای توضیح آنها استفاده کنم.»
در سال 2008، دولت کانادا اجازه تأسیس «کمیسیون حقیقت و آشتی» (TRC) را برای اعمال همسان‌سازی اجباری انجام شده در مدارس مسکونی بومی کانادا داد؛ TRCرسماً در دسامبر 2015 تحقیقات خود را با انتشار گزارشی به پایان رساند که سیستم مدارس بومی را «نسل‌کشی» می‌دانست.
- بیشتر بخوانید:
- موفقیت بومیان کانادایی در واداشتن دولت به پرداخت غرامت
- بومیان و سیاهپوستان بخش عمده جمعیت زندان‌های کانادا را تشکیل می‌دهند
در گزارش TRC آمده است «این اقدامات بخشی از یک سیاست منسجم برای حذف بومیان به عنوان یک مردم متمایز و جذب آنها در جریان اصلی کانادا برخلاف میلشان بود؛ مدارس بومیان به سرعت به یک عنصر اصلی در سیاست بومی دولت فدرال کانادا تبدیل شد. هدف از سیاست دولت کانادا جذب مردم بومی در جامعه گسترده‌تر این کشور بود.»
در سال 1985، «ادوین کیملمن»، قاضی دادگاه استانی کانادا در «منیتوبا»، نیز در گزارشی درباره مردم بومی و سیاست‌های رفاه کودکان آنها اظهار داشت که «نسل‌کشی فرهنگی به شیوه‌ای منظم و مداوم در حال وقوع است».
با افشای رسوایی‌های آن مدارس مسکونی، تعداد بیشتری از بازماندگان برای اولین بار علنی صحبت کردند و به گفته «جفری»، مرکز التیام او در «بریتیش کلمبیا» مستقیماً از بازماندگانی که اکنون مایلند زندگی بدشان را در مدارس شبانه‌روزی سابق بگویند، تماس گرفته است.
«فلورانس اسپارویر»، یکی از بازماندگان مدرسه مسکونی «ماریوال» در یک کنفرانس مطبوعاتی تاکید می‌کند «باید به این مدارس می‌رفتیم زیرا اگر یکی از والدین کودکی را به مدرسه نمی‌فرستادند، زندانی می‌شدند.»
انتهای پیام/
ارسال دیدگاه
دیدگاهتان را بنویسید
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *