قنبری: انتقاد نکردم تا محل تمرینم را نگیرند/ همیشه مرا از علی مرادی ترساندند

خبرگزاری میزان - مرضیه قنبری، ملی‌پوش سابق تیم ملی وزنه‌برداری بانوان و ورزشکار باانگیزه چنارانی که نخستین ملی‌پوش استان خراسان رضوی هم بود و توانست در اولین اعزامش به مسابقات قهرمانی 2019 آسیا به مقام نهمی برسد، بعد بازگشت از این رقابت‌ها، فقط به خاطر یک انتقاد کوچک در فضای مجازی آن هم به دلیل نداشتن امکانات استاندارد وزنه‌برداری در شهرش، با حذف ناباورانه از تیم ملی بانوان، مواجه شد.

اما‌ وی چند ماه بعد در مسابقات قهرمانی کشور و انتخابی تیم ملی شرکت کرد و ضمن ارتقای رکورد شخص‌اش به مقام نخست هم دست یافت، ولی باز هم به تیم ملی دعوت نشد. در نهایت مسئولان فدراسیون، دلیلش دعوت نشدن را به خاطر مسائل فنی اعلام کردند.

قنبری وقتی دید دیگر به تیم ملی نخواهد رسید، تصمیم گرفت وزنه‌برداری را رها کند و به اداره باشگاه ورزشی‌اش بپردازد. بعد از چند ماه با شیوع بیماری کرونا باشگاه‌های سراسر ایران تعطیل شد و به ناچار او هم با بالا رفتن هزینه‌ها، باشگاهش را تعطیل کرد.

بعد از گذشت چند سال که تغییرات در سکان هدایت وزنه‌برداری ایران حاصل شد، برای قنبری انگار آب‌ها از آسیاب افتاده و دیگر آن کسانی که او را از تیم ملی دور کردند در رأس امور نیستند. در چنین شرایطی به سراغ این ورزشکار با انگیزه و پرتلاش چنارانی رفتیم تا از اوضاع و احوال این روزهایش با خبر شویم.

گفت‌وگوی خبرگزاری میزان با مرضیه قنبری را در زیر می‌خوانید:

*بعد از حذف از تیم ملی، رشته وزنه‌برداری را ادامه دادید؟

بعد از اینکه به دلیل کمبود امکانات استاندارد وزنه‌برداری بانوان، به شرایط موجود اعتراض داشتم، مدیرکل وقت ورزش و جوانان استان خراسان رضوی یک اتاق کوچک در مجموعه ورزشی شهرم (چناران) برای تمرین در اختیارم گذاشتتا اینکه اطلاع دادند؛ نباید به اردو بیایم. در مسابقات کشوری مقام نخست را به دست آوردم و رکورد شخصی‌ام را ارتقا دادم، ولی به خاطر اینکه از فدراسیون انتقاد کرده بودم به تیم ملی دعوت نشدم. بعد از آن در خرداد سال 1398 با توجه به شرایط سخت زندگی و کارم، می‌دانستم که هر چقدر تلاش هم کنم به تیم ملی دعوت نخواهم شد و دیگر وزنه‌برداری را ادامه ندادم.

*ورزش را کنار گذاشتید؟

قبل از دعوت به تیم ملی باشگاه داشتم و در زمانی هم که به تیم ملی رفتم باشگاه را به کسی سپردم. به تیم ملی که دعوت نشدم، تصمیم گرفتم به فعالیت ورزشی و کار قبلی خود که اداره باشگاه ورزشی‌ام بود، بپردازم. بعد از چند ماه کرونا آمد و تمامی فعالیت‌ها در دنیا و کشور تعطیل شد. در نهایت نتوانستم از پس هزینه‌ها بر بیایم و باشگاه را واگذار کردم.

*از اتفاقاتی که برای شما افتاد، چقدر ضربه خوردید؟

دو سال از ورزش عقب افتادم و هیچ امیدی به آینده نداشتم، تا عمر دارم آن زخم‌ها و دردها را فراموش نخواهم کرد. کاش می‌گفتند رکوردهایت پایین است. همه بچه‌ها در یک سطح بودیم، با این کار تمام تلاش‌هایم را تباه و با آینده‌ام بازی کردند.

*وزنه‌برداری دیگر برای شما تمام شد؟

من همیشه در دوران زندگی‌ام ورزش کرده‌ام و با ورزش زنده‌ هستم. بعد از گذشت 2 سال فقط بدنسازی کار می‌کردم. تصمیم گرفتم دوباره به وزنه‌برداری برگردم. حدود 9 ماه است که مجدداً به همان اتاق کوچک در سالن ورزشی بازگشتم. انگار که از صفر شروع کردم، به خاطر اینکه از آمادگی مطلوب دور هستم. باید یک سال تمرین باکیفیت و حرفه‌ای داشته باشم تا به رکوردهای قبلی خود برسم.

*مگر رکوردهای‌تان چقدر است؟

بعد از 9 ماه تمرین، با 80 کیلوگرم وزن بدن، رکوردهایم 80 کیلوگرم در یکضرب و 105 کیلوگرم در دوضرب است. امید دارم که به شرایط ایده‌آل برسم، خیلی خوب تمرین می‌کنم.

*به خودتان چه قولی داده‌اید؟

در این مدت زیاد از شرایط ایده‌آل فاصله گرفته بودم، اما قول می‌دهم که رکوردهایم از سطح کشور بالاتر برود و در حد بین‌المللی پیشرفت کنم. یک سال به خودم وقت داده‌ام و باید این اُفت رکوردی جبران شود.

*از سوی نهاد یا سازمانی حمایت می‌شوید؟

هیچ نوع حمایتی از جایی نمی‌شوم؛ همین اتاق کوچک تا اینجا تنها حمایت از من بوده است. تا الان نیز درخواستی هم از کسی نداشتم و از مسئولان ورزشی استان کسی نمی‌داند که تمریناتم را مجدداً شروع کردم، اما تلاش می‌کنم، امید دارم و مطمئناً قوی‌تر از قبل باز خواهم گشت.

*چرا کسی از بازگشت شما به تمرینات اطلاع ندارد؟

همیشه مرا از علی مرادی رئیس فدراسیون قبلی وزنه‌برداری ترساندند و خیلی ترس داشتم که با رسانه‌ها، خبرگزاری‌ها و خبرنگاری صحبت کنم، که خدای ناکرده کسی بیاد و بگوید که با رسانه‌ها حرف زدی و امکاناتی را که داده‌اند پس بگیرند.

*برای جبران هزینه‌ها کسی شما را کمک کرد؟

زمانی که در تیم ملی حضور داشتم هم هزینه‌ای از فدراسیون دریافت نکردم و از باشگاه ورزشی‌ام درآمد داشتم، اما‌ حالا دیگر همان درآمد هم ندارم. شرایط بدتر سال‌های قبل شده است و فقط تمرین می‌کنم.

*نظرتان در مورد تغییر مدیریت فدراسیون وزنه‌برداری چیست؟

امیدوارم با رفتن مرادی دیگر کسی به خاطر یک انتقاد کوچک حذف نشود و از این اتفاقات برای هیچ وزنه‌برداری رخ ندهد. مرادی این قدر گلوی وزنه‌برداران را فشار داد که همه از دست او ناراحت هستند. ان‌شاءالله تغییراتی که در رأس فدراسیون ایجاد شده، برای همه باعث خیر شود.

*چه کسانی در استان خراسان رضوی و شهرستان چناران به شما کمک کردند؟

مدیرکل سابق ورزش و جوانان استان خراسان رضوی سالن کف‌سازی شده، وزنه و صفحه در اختیارم گذاشت و خودش شخصاً با حضور در چناران با رئیس ورزش و جوانان شهرستان صحبت کرد که هر امکاناتی لازم دارم به من بدهند. در این مدت هم اولویت حضور در سالن به من داده شد. بالطبع این شرایط برای من بهتر از تمرین در باشگاه بدنسازی بود.

*چه درخواستی از مسئولان دارید؟

مدت زیادی است که با هالترهای قدیمی تمرین می‌کنم، چون این صفحه‌ها ایرانی هستند و الان خراب شده است. چند وقتی است که می‌خواهم رئیس هیأت وزنه‌برداری استان من را حمایت کنند و همچنین وسایل، صفحه و هالتر خوب برای تمرین هر چه بهتر در اختیارم بگذارد.

حرف آخر...

از فرزاد فتاحی مدیرکل سابق ورزش و جوانان استان خراسان رضوی، قربانیار رئیس ورزش و جوانان شهرستان چناران، سعید حسین‌زاده‌مقدم رئیس هیأت وزنه‌برداری استان که برای سهولت در تمریناتم امکانات به من دادند و کمکم کردند تشکر و قدردانی می‌کنم.

انتهای پیام/